25.02.1950
Efri deild: 61. fundur, 69. löggjafarþing.
Sjá dálk 542 í B-deild Alþingistíðinda. (862)
53. mál, eignakönnun
Frsm. (Haraldur Guðmundsson):
Herra forseti. Ég heyrði því miður ekki alla ræðu hv. þm. Barð. (GJ), svo að ég get ekki svarað öðru en „konklusioninni“, sem þar kom fram. Ég skal ekki fara að ræða það hér, að skattakúgunin hafi verið svo mikil, að hún hafi neytt menn til þess að draga undan skatti. Undandráttur er ekki nýtt fyrirbrigði. Það hefur átt sér stað frá því fyrsta, að farið var að leggja á menn beina skatta, og það meira að segja þegar skattar voru svo hverfandi litlir, að við getum varla annað, en brosað að því. (Forseti: Það var talað um tíundarsvik.) Já, það er alveg rétt, ég þakka hæstv. forseta fyrir þessa athugasemd. Þetta fyrirbrigði hefur verið til hjá okkur lengi og er alls staðar. Og það er ekki hægt að ráða bót á og koma í veg fyrir: skattsvik með því einu að lækka skattana, því að það hefur sýnt sig, að það er ekki síður svikið undan, þó að skattarnir séu hafðir lágir. Hv. þm. Barð. sagði, að í till. n. væri verið að rjúfa það samkomulag, sem gert hafði verið um eignakönnunina, eða að till. væri ekki í samræmi við það samkomulag. En það samkomulag náði nú aldrei lengra en það, að af eignarauka upp að 45 þús. kr. átti að fara um hann skv. eignarskattsl., en ef hann væri meiri, þá átti að greiða skatt af því, sem umfram var, eftir ákvæðum eignakönnunarl. á því ári, sem eignaraukinn varð. Það liggur svo í augum uppi, að mest af því, sem undan er dregið, liggur ofan við 15% markið. Og ég hygg, að það sé þá ekki of langt, heldur er skemmra gengið í að taka skatt af þeim, sem undan draga, því að það er þá hægurinn hjá skattgreiðendum, eftir till. n., að færa sönnur á það, hvenær eignaraukningin átti sér stað, og fer þá um það eftir l. um tekju- og eignarskatt.