15.12.1950
Neðri deild: 41. fundur, 70. löggjafarþing.
Sjá dálk 896 í B-deild Alþingistíðinda. (1966)
59. mál, vinnumiðlun
Frsm. meiri hl. (Helgi Jónasson):
Herra forseti. Ég verð að segja það, að mig furðar á þeim bægslagangi, sem hér hefur orðið hjá hv. þm. Alþfl. í umr. um þetta mál. Þeir virðast álíta, að hér sé einhver voði á ferðum, ef þetta frv. nær fram að ganga. Ég held, að þeir skilji ekki þann mun, sem hér er um að ræða, sem sagt þann, að nú verða það bæjarstjórnirnar, sem sjá um og greiða allan kostnað við vinnumiðlunina, en ríkið kemur þar ekkert nálægt. Það er ósköp eðlilegt, að bæjarfélögin vilji ráða sínum málum sjálf og taka þetta starf á sínar hendur að öllu leyti, og sum þeirra hafa þegar farið fram á það. Hv. 3. landsk. vildi gera lítið úr þeim sparnaði, sem þetta frv. mundi hafa í för með sér, og sagði, að Framsfl. væri ekki með sparnaði, nema hann kæmi niður á andstæðingunum, og hann vék að ríkisútvarpinu í því sambandi og þeirri till., sem hann átti þátt í að leggja hér fram um það. Ég skal ekki bera á móti því, að í sambandi við þá stofnun kunni að vera alls konar óregla, og kemur það þá væntanlega fram við rannsókn á þeim málum. En ég fullyrði, að ástandið er ekki verra þar en víða annars staðar. Og skyldi það máske vera svo, að Alþfl. búist ekki við að eiga ýkja marga menn þar? Framsfl. beitti sér gegn þessari till. af þeim sökum, að hann vildi ganga lengra og láta fara fram víðtækari rannsókn. Og ég vona, að sú rannsókn fari fram, bæði við útvarpið og annars staðar, og að þá verði ekki hirt um pólitískar skoðanir eða hagsmuni einstakra manna. Hv. þm. gerði einnig mikið úr því, hvað þessi sparnaður næmi litlu. Jú, 100 þús. kr. séu ekki há upphæð og ríkið þurfi ekki að spara. Og ég sé raunar ekki þá hættu, sem þessi breyting hefði í för með sér, á því, að viðkomandi bæjarstjórnir misnotuðu aðstöðu sína við þessi störf og þær gætu þarna fengið einokunarvald í þessum málum. Ég held, að þær gætu það engu síður nú en eftir að þessi breyting hefur farið fram, ef meiri hluti viðkomandi bæjarstj. hefði hug á því. Frv. kveður svo á um, að 3 menn af 5 í hverri skrifstofustjórn skuli kosnir hlutfallskosningu af viðkomandi bæjarstjórn, og raunverulegi munurinn er því aðeins sá, að áður átti atvmrh. að skipa einn en bæjarstj. tvo. En ég veit, að stjórnarandstæðingarnir hafa mikla trú á stjórninni, og því halda þeir, að slíkum málum sé betur komið hjá henni en bæjarfélögunum. Í stjórn hverrar skrifstofu á síðan að kjósa þá 2 menn, sem eftir eru, frá atvinnurekendunum og verkalýðssamtökunum á staðnum, sinn frá hvorum aðila, og ég sé ekki betur en með því verði tryggt, að öll sjónarmið, sem uppi eru, fái að njóta sín. Og ef þarna verður hætta á ferðum um misnotkun, þá verður það af slælegu eftirliti verkalýðsfélaganna, sem eiga hægt með að fylgjast með öllu, er fram fer, og ættu að geta séð til þess, að ekki verði beitt atvinnulegri skoðanakúgun.
Þá ræddi hv. 3. landsk. mikið um það, að þetta væri stórt spor aftur á bak að því er snertir alla skýrslusöfnun og vinnslu úr þeim. Ég held, að eins og frv. þetta liggur nú fyrir, þá séu í því nákvæmlega sömu ákvæðin og eru í gömlu lögunum um það, að skrifstofurnar haldi uppi skráningu og útgáfu skýrslna. Og ég hef ekki orðið var við, að mikið hafi komið frá þessum skrifstofum, og ég held, að það geti varla versnað frá því, sem hefur verið. Í sambandi við alþjóðavinnumálastofnunina, þá veit ég ekki til þess, að við séum komnir í þá stofnun, því að það hefur aldrei verið gengið frá því formlega.
Ég get ekki séð, hvers vegna hv. þm. Alþfl. eru svo mjög á móti þeim sparnaði, sem þarna er um að ræða, bæði fyrir bæjarstj. Rvíkur og ríkissjóð. Að vísu hef ég ekki orðið var við, að sá flokkur hafi borið fram till. í fjvn., sem miðað hafa að sparnaði, og hann hefur alltaf verið á móti sparnaði, nema sá sparnaður hafi verið honum til framdráttar.
Hv. þm. Ísaf. hélt langa ræðu um það, að við framsóknarmenn værum nú svínbeygðir í faðmi íhaldsins. Ég mun ekki svara honum að ráði í því efni, því að það mun verða gert af öðrum. En ég vil minna hann á, að það er ekki langt liðið frá því, er hann sjálfur var í þeim náðarfaðmi og ég held, að hann hafi kunnað vel við sig. Ég held, að ég hafi aldrei séð kátari mann en hann, er hann komst í þann faðm. Ég held, að honum hafi mest sviðið það, er hálfbræður hans, kommúnistar, rifu hann úr faðminum, þegar þeir yfirgáfu þjóðarskútuna, er þeir sáu, að skútan var að sökkva. Nú situr ekki á honum að koma með brigzlyrði. En ég vona, að íhaldsfaðmurinn standi honum enn opinn, ef hann reyndi að gerast ábyrgur og taka þátt í þeim umbótum, sem verið er að gera, og þá er faðmurinn honum enn opinn, og hann mun verða miklu ánægðari. — Ég ætla nú ekki að þreyta menn með lengri umr. og er búinn að svara hv. frsm. 1. minni hl.