04.02.1953
Efri deild: 67. fundur, 72. löggjafarþing.
Sjá dálk 1095 í B-deild Alþingistíðinda. (1238)
164. mál, ríkisborgararéttur
Viðskmrh. (Björn Ólafsson):
Ég skal nú ekki tefja þessar umr. mikið, en mig langaði til að segja nokkur orð út af ræðu hv. 1. þm. Eyf. Hann talaði um, að það væri mikil harðneskja að fyrirskipa þessum mönnum að breyta um nöfn. En ég hef nú haldið því fram, að það væru svo dýrmæt réttindi, sem þessir menn fengju, að það væri ekki til of mikils mælzt, þó að þeir tækju upp íslenzk nöfn og fylgdu þeirri reglu, sem gildir í þessu landi. Ef þeir vilja ekki vinna það til, þá er það þeirra mál, þeir ráða því sjálfir, hvort þeir vilja færa þá fórn, et fórn skyldi kalla, að hafa sama hátt á sínum nöfnum eins og hafður er í því landi, sem þeir gerast nýir borgarar í. Þessir menn eru í raun og veru að biðja um að fá að skipta um þjóðerni. En er þá til of mikils mælzt, að þeir verði Íslendingar líka að nafninu til og taki upp sömu nafngift og Íslendingar sjálfir? Ég skal ekki segja, hvort menn breyta mikið hugsunarhætti við breytingu á nafni, en ég hygg nú, að það bæti ekkert, þó að þeir haldi sínum gömlu nöfnum eftir að þeir eru orðnir íslenzkir ríkisborgarar.
Ég vil enn fremur benda á það, sem ég tók fram áðan, að það er tekið fram í nafnalögunum, að nöfn manna skuli lúta lögum tungunnar. Það er langt frá því, að þessi nöfn, sem hér er um að ræða, geri það. Þau eru svo fjarskyld íslenzkri tungu sem nokkuð má vera.
Ég vil benda hv. þm. á það, vegna þess að hann var að tala um það, að Íslendingar hefðu talsvert af ættarnöfnum og þeim erlendum, að Íslendingum er bannað að taka upp ættarnöfn. (BSt: Þeir mega halda þeim.) Þeir mega halda þeim. En Íslendingar geta ekki bætt við sig nýjum ættarnöfnum. Ef ætti að fylgja þeirri reglu, að útlendingar mættu halda sínum nöfnum, þá mættu útlendingar demba inn í landið erlendum ættarnöfnum án nokkurrar takmörkunar. Ég geri ekki ráð fyrir, að hv. þm. finnist það eðlilegt, að okkur sé bannað að taka okkur ættarnöfn, en hvaða erlendur maður sem óskar eftir að fá borgararétt og fær hann geti komið með útlent ættarnafn inn í landið og þannig geti erlendu ættarnöfnunum fjölgað í það óendanlega, án þess að nokkurt íslenzkt ættarnafn bætist við.