29.10.1952
Sameinað þing: 8. fundur, 72. löggjafarþing.
Sjá dálk 327 í D-deild Alþingistíðinda. (2771)
91. mál, réttarrannsókn á starfsemi S.Í.F.
Lúðvík Jósefsson:
Herra forseti. Hæstv. dómsmrh. hefur valið þann hátt á hér í þessum fyrirspurnatíma að tala langt mál, margfalt lengra en aðrir þm. eiga hér kost á í svona tíma eins og þessum; hann hefur rætt hér mörg mál og æði fjarskyld þeim, sem hér eru á dagskrá. Ég mun því ekki á þeim 5 mín., sem ég hef hér til umráða, á móti klukkutímaræðu, sem hann hefur haldið hér, fara að ræða við hann um öll þau mál, sem hann hefur gert hér að umtalsefni. En ég vildi að gefnu tilefni aðeins drepa á eitt af því, sem kom fram í ræðu hans. Hann fór hér að tala um afurðasölumálin almennt. Ég vildi segja það, að vonandi gefst tími til að ræða hér á Alþ. þessi mál undir öðrum kringumstæðum, en hér liggja fyrir í þessum fyrirspurnatíma, þannig að nokkuð hliðstæður ræðutími sé á báðar hendur, og þá ætti að vera hægt að ræða þau mál þannig, að eitthvað ætti að geta komið út úr þeim, en það verður vitanlega ekki gert í þessum tíma.
Í sambandi við það, sem hæstv. ráðherra sagði um afurðasölumálin, þá sagði hann við fyrirspyrjanda þess máls, sem hér er nú til umr., á þessa leið: Því útvegar ekki hv. þm. sérstök tilboð frá Rússum og öðrum Austur-Evrópulöndum um kaup þeirra á afurðum Íslendinga? — Hæstv. ráðh. spyr svona, þó að hann viti, að það séu gildandi lög í landi, að einstakir hv. þm. eða einstök félög í landinu hafa alls ekki lagalega heimild til þess að bjóða út afurðir Íslendinga. Það eru aðeins örfáar stofnanir í landinu, sem undir verndarvæng hæstv. ráðh. hafa einar rétt á því að bjóða út íslenzkar afurðir. Og þó að ég og aðrir, sem að framleiðslu höfum staðið, höfum farið fram á að fá að selja afurðir okkar í einstaka tilfellum, þá höfum við ekki fengið leyfi til þess. Og þegar hæstv. ráðh. tortryggir mjög alla möguleika á því að selja íslenzkar afurðir til Rússa eða annarra þjóða í Austur-Evrópu og segir langar sögur um skrif sín og viðtöl við menn þaðan, sem eigi helzt að sanna, að þar séu engir möguleikar á sölu íslenzkra afurða. þá vildi ég, fyrst reynslan er svona af ráðstöfunum hæstv. ráðh. í þessu efni, mega spyrja: Hvers vegna ekki að reyna þá að leyfa öðrum að gera tilraun? Hvers vegna mætti þá t. d. ekki leyfa einhverjum íslenzkum framleiðslufyrirtækjum, hvers vegna þá t. d. ekki að leyfa mér að selja dálítið af íslenzkum afurðum til Sovétríkjanna eða annarra ríkja í Austur-Evrópu? Hvað ætti að vera hættulegt við það, ef sett væri ákveðið lágmarksverð á vöruna, sem ég mætti selja fyrir? Hvers vegna ekki að reyna þetta? — En ég hef ekki nema örfáar mínútur til umráða, og það er vitanlega ekki hægt að tala hér um afurðasölumálin í þessum tíma, en það mun væntanlega gefast tækifæri til þess bráðlega að ræða hér afurðasölumálin og sýna þá nokkuð fram á það, hvað fær staðizt af þessu, sem hæstv. ráðh. drap á þau í sambandi við þetta fyrirspurnarmál, sem hér liggur fyrir.