25.02.1954
Neðri deild: 53. fundur, 73. löggjafarþing.
Sjá dálk 627 í C-deild Alþingistíðinda. (2757)
153. mál, dýrtíðarráðstafanir vegna atvinnuveganna
Flm. (Björn Ólafsson):
Herra forseti. Samkv. 23. gr. laga um dýrtíðarráðstafanir vegna atvinnuveganna eru gerðar ýmsar undanþágur frá söluskattinum, og eru flestar innfluttar nauðsynjar sjávarútvegsins undanþegnar skattinum og enn fremur framleiðsluvörur landbúnaðarins. Með þessum undanþágum er ætlazt til, að lögin leggist ekki of þungt á þessa atvinnuvegi.
Ein af mestu nauðsynjum sjávarútvegsins er t. d. innflutningur á vélum til fiskibáta. Þessar vélar, sem nú eru yfirleitt mjög aflmiklar, kosta stórfé. Og það getur numið tugum þúsunda, sem menn þurfa að greiða í söluskatt, þegar þeir þurfa að flytja slíkar vélar inn til endurnýjunar í báta sína. Flm. þessa frv. telja ekki neina sanngirni í því, að slíkur skattur sé settur á sjávarútveginn í þessum efnum, þegar undanþegnar eru flestar aðrar innflutningsnauðsynjar hans.
Dráttarvélar eru nú orðnar einhver allra nauðsynlegustu tæki landbúnaðarins á sinn hátt eins og bátavélarnar, en það er um þær að segja, að þær verða að sæta þyngri búsifjum í þessum efnum en flestar aðrar landbúnaðarvélar, þar sem á þeim er 8% verðtollur auk söluskattsins, sem er 7–8%. Hefur því flm. frv. fundizt eðlilegt og fyllilega sanngjarnt, að söluskatturinn yrði numinn af þessu nauðsynjatæki landbúnaðarins, dráttarvélunum.
Ég vænti því, að hv. d. taki þessum till. vel og viðurkenni þá sanngirni og þá nauðsyn, sem í því er, að söluskatturinn sé niður felldur af þessum tækjum atvinnuveganna.
Að lokinni þessari umr. vil ég leggja til, að frv. verði vísað til 2. umr. og fjhn.