03.11.1954
Sameinað þing: 9. fundur, 74. löggjafarþing.
Sjá dálk 60 í D-deild Alþingistíðinda. (2432)
68. mál, gistihús í landinu
Flm. (Eiríkur Þorsteinsson):
Herra forseti. Till. þessi til þál., sem ég flyt, er um gistihús í landinu; nánar tilgreint, að Alþ. óski þess, að ríkisstj. láti fara fram athugun á gistihúsaþörf landsmanna og undirbúi fyrir næsta reglulegt Alþ. tillögur, er miði að því að greiða fyrir stofnun gistihúsa og tryggja rekstur þeirra.
Ég ber þetta mál hér fram vegna þess, að ég tel, að það sé mjög brýn nauðsyn að bæta úr þörf landsmanna allra, bæði í þéttbýli og dreifbýli, um gistihús. Ég tel, að þetta mál hafi orðið mjög út undan íhlutun Alþingis og ríkisstjórnar fremur flestum þeim félagslegum málefnum, sem veitt hefur verið aðstoð. Það ber á það að líta, að samgöngur eru æ greiðari um landið og fólksstraumurinn vex. Margt ber þar til, t. d. efnaleg velmegun fólksins svo og orlof, sem nú hefur verið komið á, enn fremur er orðinn mjög aukinn vilji hjá þjóðinni allri að kynnast landinu. Það er mjög erfitt fyrir þetta fólk, þegar það er á ferðalögum, ef það getur hvergi leitað hælis á sæmilegum stöðum að kvöldi.
Ég tel, að þetta mál sé svo aðkallandi, að ekki megi lengur láta undir höfuð leggjast að veita því einhverja verulega aðhlynningu frá því, sem nú er. Eins og hv. Alþingi er kunnugt, er langt frá því, að meira að segja hér í höfuðstaðnum hafi verið séð fyrir þessum málum eins og skyldi, og er því oft þröng hér fyrir dyrum, þegar menn ber að garði á sumrin. Síður mun það vera á vetrum, vegna þess að þá eru útlendingar minna á ferð hér.
Það hefur verið talað um Ísland sem mikið ferðamannaland framtíðarinnar, og ég tel, að einmitt þetta mál, sem ég flyt hér, geti gripið mjög inn í þá hugmynd og hljóti að gera. Málið hefur verið rætt í blöðum og víðar, og hefur jafnan komið fram, að ekki er bjóðandi útlendingum inn í land, sem getur ekki tekið á móti þeim sómasamlega. Og ekki á þetta sízt við um dreifbýlið, þar sem ekki eru neinir gististaðir til, og allvíða er það svo í þorpum, að ferðamenn verða að leita á náðir okkar, sem í þeim búum, til að fá gistingu.
Ég ætla ekki að halda neitt langt erindi um þetta. Ég tel, að þess sé ekki þörf hér. En ég vona, að þessi till. mín fái þinglega meðferð, henni verði vísað til nefndar og hún verði afgreidd þaðan.