24.01.1957
Efri deild: 44. fundur, 76. löggjafarþing.
Sjá dálk 330 í C-deild Alþingistíðinda. (3307)
89. mál, hundahald
Frsm. (Friðjón Skarphéðinsson):
Herra forseti. Þetta frv. um breyt. á l. nr. 7 frá 1953, um hundahald og varnir gegn sullaveiki, miðar að því, eins og frv. um fasteignaskatt og sýsluvegasjóðsgjald, sem á dagskrá eru hér í hv. d. í dag, að gera framkvæmd laganna einfaldari og fyrirhafnarminni og raunar líka sanngjarnari. Lögin, sem nú eru í gildi um þetta efni, nr. 7 frá 1953, kveða svo á, að sýslumenn og bæjarfógetar innheimti hundaskattinn og skili honum í bæjarsjóð og sýslusjóð. Skatturinn er innheimtur með þinggjöldum. Bæjarstjórnir og sveitarstjórnir sjá um hreinsun hunda, en kostnaður þar af er síðan greiddur úr bæjar- eða sýslusjóði.
Í frv. er lagt til, að sú ein breyting verði gerð, að bæjar- eða sveitarstjórnir innheimti hundaskattinn, enda greiðist þá kostnaður við hundahreinsun úr bæjar- eða sveitarsjóði, sem áður hefur verið greiddur úr bæjar- eða sýslusjóði. Hér er því lagt til, að sýslusjóði sé sleppt við þennan kostnað, enda sleppir hann þá samtímis tekjum þeim, sem ætlað er að standa undir kostnaðinum, bæði hundaskattinum og sektum fyrir brot á lögunum. Við þetta vinnst það, að felld er niður í mínum augum óþörf milliliðastarfsemi sýslusjóðs. Í öðru lagi eru rök fyrir því, að hundahreinsunin verður oft ódýrari, ef sveitarstjórnir, sem annast hreinsun hunda, eiga einnig að greiða kostnað við hana. Í því sambandi má benda á það, að hundahreinsun fer fram í sérstökum kofum, sem ekki eru notaðir til annars. Sveitarstjórnir hafa oft tök á að byggja þá og halda þeim við með mínni kostnaði en sýslusjóðir mundu hafa af sams konar kofabyggingum. Enn má benda á það, að þegar hundaskatturinn hrekkur ekki fyrir kostnaði, sem ekki mun vera óalgengt, þá er því, sem á vantar, jafnað niður á hreppa sýslunnar með sýslusjóðsgjaldi. Af því leiðir, að hreppar, þar sem engir hundar eru, og slíkir hreppar eru til, svo sem Grímseyjar og Hríseyjarhreppur í Eyjafjarðarsýslu, eru látnir greiða hluta af hundahreinsunarkostnaði annarra hreppa, og er slíkt vitanlega ósanngjarnt. Að lokum kemur svo það, sem bent er á í grg. frv. og í mínum augum er að vísu ekki höfuðatriði málsins, að breytingin, sem frv. ráðgerir, auðveldar notkun hraðvirkra bókhaldsvéla við álagningu og útreikning manntalsbókargjalda, þannig að niður fellur dálkur úr manntalsgjaldabók og sjóðbók sýslumanna. En jafnvel þótt slíku væri ekki til að dreifa, tel ég skipulagsbreytingu þá, sem frv. ráðgerir, tvímælalaust til bóta, miðað við þá reynslu, sem ég hef af framkvæmd þessara laga. Og ég vænti þess raunar, að hv. d. fallist á það og geri sitt til þess, að þetta frv. megi verða. að lögum.
Frv. er flutt af hv. fjhn. deildarinnar og hefur n. athugað það, og er því ekki gerð till. um, að því sé vísað til n., heldur einungis að því verði vísað til 2. umr.