22.05.1958
Efri deild: 104. fundur, 77. löggjafarþing.
Sjá dálk 885 í B-deild Alþingistíðinda. (873)
130. mál, tekjuskattur og eignarskattur
Jón Kjartansson:
Ég skal ekki orðlengja þetta mikið. Ég verð að taka undir þau ummæli hv. þm. Vestm., að meðferðin á málinu hér í þessari hv. d. er dálítið einkennileg — að knýja málið fram nú og taka það fyrir alveg fyrirvaralaust, en málið er búið að liggja svo til í allan vetur í Nd. En það þýðir ekkert um það að ræða hér. Mér hefði satt að segja fundizt, að það hefði þurft að fylgja þessari breytingu, sem hér er gerð á skattgreiðslu félaga, breyting á útsvarslögunum. Það er vitaskuld alveg rétt, sem hv. 6. þm. Reykv. segir, að þetta frv. gengur svo til eingöngu yfir bæjar- og sveitarfélögin. Þau geta ekki haft önnur úrræði, ef á að svipta þau þeim tekjustofnum, sem þau hafa að lögum, en að leggja á hækkað útsvar og þá vafalaust á sömu aðila sem við ætlum hér að lækka skatt á.
En það var nú ekki eingöngu þetta, sem kom mér til að kveðja mér hljóðs, heldur vildi ég mjög eindregið skora á hv. n., sem fær þetta mál til athugunar, að hún láti ekki það ranglæti lögfestast, sem hér er gert við skattgreiðslu hjóna. Ég tei það hróplegt ranglæti, sem er Alþ. ekki samboðið að lögfesta. Það á að ívilna þeim hjónum, þar sem konan vinnur utan heimilis. Við skulum hugsa okkur barnlaus hjón, sem hafa góðar aðstæður, eða hjón, sem eiga eitt eða tvö börn og geta kostað þau á dagheimili. Þau eiga að fá þessa ívilnun. En húsmóðir, sem hefur fimm börn á heimili og hefur ekki efni á að kaupa neina aðstoð heimilinu og getur þar af leiðandi ekki unnið utan heimilis, hún fær engin hlunnindi í skattgreiðslu hjá ríkinu. En hvort halda nú hv. alþm. að sé heilbrigðara fyrir þjóðfélagið, starf húsmóður, sem hefur umsjá fimm barna á heimili, eða hinnar, sem hefur eitt eða tvö börn, sem hún getur ekið niður á barnaheimill og unnið sjálf utan heimilisins? Ég spyr: Hvort halda menn sé þjóðhollara starf? Ég neyðist til að endurtaka það sama sem ég sagði hér — ég held á síðasta þingi eða næstsíðasta. Það voru kvenréttindakonur í Danmörku á fundi, er fengu frægan prófessor til að ræða þetta mál. Prófessorinn sagði þessum kvenréttindakonum: Það borgar sig fyrir ríkið að greiða þeim húsmæðrum laun, sem vilja starfa á heimilunum, heldur en hinum, sem fara út fyrir heimilið, — Þetta sagði hann. Og þetta er vafalaust hárrétt. Ef það á að sundra heimilunum, þá held ég, að þjóðfélagið fari illa.