11.05.1960
Sameinað þing: 48. fundur, 80. löggjafarþing.
Sjá dálk 468 í D-deild Alþingistíðinda. (3210)
910. mál, sjúkrahúsalög
Fyrirspyrjandi (Daníel Ágústínusson):
Herra forseti. Ég hef leyft mér að bera fram fsp. á þskj. 342 um framkvæmd l. um sjúkrahús, en þann 4. apríl 1956 var samþ. á Alþ. svofelld breyt. á l. um sjúkrahús, sem eru nr. 93 frá 31. des. 1953, að aftan við 10. gr. l. bætist ný málsgr., sem hljóðar þannig, með leyfi hæstv. forseta:
„Þegar byggingarstyrkur ríkissjóðs til sjúkrahúsa er ákveðinn, skal miða styrkinn við eðlilegan kostnað af að reisa sjálfa bygginguna með öllu múr- og naglföstu og við lagfæringu á lóð. Með múr- og naglföstu skal telja öll meiri háttar eldunartæki og matreiðsluvélar, sem notast eiga til frambúðar í eldhúsi, meiri háttar þvottavélar í þvottahúsi, svo og þegar um er að ræða 20 rúma sjúkrahús og stærri, aðalröntgentæki, enda sé búnaður þess við hæfi sjúkrahússins. Styrkur ríkissjóðs til kaupa á tækjum skv. þessari málsgr. skal þó ekki nema meiru en 2/5 hlutum af kostnaðarverði tækjanna.“
2. gr. í þessum breyt. á l. um sjúkrahús er þannig: „Lög þessi öðlast þegar gildi, og skulu ákvæðin einnig ná til sjúkrahúsa, sem tekin hafa verið í notkun síðan 1. jan. 1952.“
Enda þótt 4 ár séu liðin frá samþykkt framannefndra laga, virðist enn engin hreyfing í þá átt að framkvæma lög þessi. Það geta vissulega verið skiptar skoðanir um lagasetningar og ekki sízt um það, hve langt ríkið á að ganga í stuðningi sínum við ein og önnur þjóðþrifamál, — það má segja að það sé matsatriði á hverjum tíma, — en um hitt held ég að ekki þurfi að deila, að l., sem Alþ. hefur sett, ber að framkvæma.
Um sjúkrahúsamálin er svo það að segja, að stofnkostnaður þeirra er mjög mikill, eigi þau að uppfylla hinar margþættu kröfur, sem gera verður til nýtízku sjúkrahúsa. Rekstur þeirra á einnig í vök að verjast. Fjárl. sýna bezt, hversu rekstur sjúkrahúsa er alvarlegt fjárhagsmál, þar sem t.d. hallarekstur landsspítalans er áætlaður á þessu ári í fjárl. ársins 1960 13 millj. kr.
Allir, sem eitthvað þekkja til rekstrar sjúkrahúsa, vita, að nauðsynlegt er að búa þau vel að hvers konar tækjum og áhöldum, langt umfram það, sem lagagr. þessi kveður á um, enda ná sjúkrahúsin ekki tilgangi sínum, nema það sé gert. Húsið sjálft nægir ekki. Hversu stórt og glæsilegt sem það er, kemur það að litlu haldi, ef fjölbreytt lækningatæki og áhöld eru ekki jafnframt keypt í húsið og allur búnaður þess þannig, að það geti á hverjum tíma leyst þann vanda, sem kallar að. Það er enn fremur mjög nauðsynlegt, að sjúkrahúsin úti á landi geti verið þess umkomin að veita svipaða þjónustu og Reykjavík, svo að ekki þurfi sí og æ að leita þangað með sjúklinga með ærinni fyrirhöfn og stundum um torfærar leiðir að ræða.
Í ýmsum öðrum efnum, t.d. skólum, nær styrkur einnig til alls innbús og þykir jafnsjálfsagt og að styrkja sjálfa bygginguna. Svo langt ná lögin um sjúkrahús ekki enn, og ætti því að vera auðveldara um vik með framkvæmdina.