02.06.1960
Neðri deild: 93. fundur, 80. löggjafarþing.
Sjá dálk 2574 í B-deild Alþingistíðinda. (968)
135. mál, ríkisreikningurinn 1957
Jón Pálmason:
Herra forseti. Það eru rétt aðeins örfá orð út af aths. síðasta ræðumanns. Ég hygg, að ég megi segja það, að þessar skuldir, sem þarna hafa myndazt, hafi allar verið myndaðar, áður en hann tók við forstöðu áfengisverzlunarinnar, en þær eru eigi að síður í vanskilum, bæði þar og víða annars staðar, og þó að það sé ríkisábyrgð fyrir þeim, er náttúrlega ekki nóg að hugsa til þess, að ríkið verði að greiða þessar skuldir, sem þau fyrirtæki, sem lánin hafa fengið, geta ekki staðið í skilum með. En ég vildi bæta því aðeins við, ekki sérstaklega vegna þessa fyrirtækis, heldur og alls annars vegna, að það er skoðun mín, að stofnanir ríkisins og starfsgreinar allar eigi að vera það mikið undir eftirliti og það eigi að vera föst regla, að þær geymi fé sitt í bönkum og sparisjóðum, en láni það ekki út. Ég álít, að hæstv. ríkisstj. hefði fyrir löngu átt að setja þá reglu, að stofnanir og starfsgreinar ríkisins, sem hafa mikið fé undir höndum margar, þær eigi að geyma það í bönkunum, sem eru við hliðina á þeim flestum, en ekki lána það út til hinna og þessara. Hitt efast ég ekki um, að það, sem hv. síðasti ræðumaður vék að, er rétt, að þessar skuldir, sem áfengisverzlunin á útistandandi eða húsbyggingarsjóður hennar, þær verði að borga af ríkinu. En það er ekki sama, hvort það er borgað af ríkinu sem ábyrgðarskuld ellegar að það er borgað af þeim aðilum, sem lánin hafa fengið.
Um þetta mál höfum við yfirskoðunarmenn árum saman gert aths., og eiginlega er það eins og fleira mjög alvarlegt atriði hjá Ríkisútvarpinu.