11.11.1963
Neðri deild: 13. fundur, 84. löggjafarþing.
Sjá dálk 1819 í B-deild Alþingistíðinda. (1207)
58. mál, aðstoð ríkisins við kaupstaði og kauptún vegna landakaupa
Flm. (Jónas G. Rafnar):
Herra forseti. Eins og fram kemur í grg. með frv. þessu, sem ég leyfi mér að flytja á þskj. 59, var með lögum nr. 41 á síðasta Alþ. kveðið svo á, að ríkissjóður skyldi árlega leggja af mörkum 3 millj. kr. á árunum 1963–1972, er hann lánaði síðan kaupstöðum og kauptúnum til kaupa á löndum og lóðum innan hlutaðeigandi sveitarfélaga: Samkvæmt nefndum lögum má lánsupphæðin nema allt að 60% af kostnaðarverði hins keypta lands, og jafnframt er ríkisstj. samkv. þeim heimilt að ábyrgjast fyrir kaupandann allt að 40% af verðinu.
Tilgangurinn með þessari lagasetningu var sá að hjálpa sveitarfélögum til að komast yfir land, er þau þyrftu nauðsynlega á að halda mörgum tilfellum hafði það dregizt svo lengi hjá mörgum sveitarfélaganna að afla sér eignarheimildar, að landið var ekki falt nema fyrir háar fjárhæðir, sem þau hvorki gátu aflað sér né staðið undir að greiða með venjulegum lánskjörum. Nokkur sveitarfélög, eins og t.d. Þórshöfn og Dalvíkurhreppur, hafa notað sér nefnd lög, og mörg munu áreiðanlega fylgja á eftir.
Heimilt er samkvæmt 2. málsgr. 2. gr. laganna um landakaupin, að í fjmrn. felli niður þinglesturs- og stimpilgjöld af lánsskjölum, sem kaupin varða, en heimildin mun ekki ná til afsalsbréfa. Þar sem sanngjarnt má teljast og í fullu samræmi við tilgang laganna, er lagt til í þessu frv., að undanþáguheimildin verði einnig látin ná til afsalsbréfanna. Þarfnast það ekki nánari skýringa.
Ég leyfi mér, herra forseti, að leggja til, að frv. verði eftir þessa umr. vísað til 2. umr. og hv. heilbr.- og félmn.