13.04.1964
Efri deild: 67. fundur, 84. löggjafarþing.
Sjá dálk 1936 í B-deild Alþingistíðinda. (1447)
128. mál, búfjárhald í kaupstöðum og kauptúnum
Steinþór Gestsson:
Herra forseti. Frv. það til l. um búfjárhald í Reykjavík, sem liggur fyrir þessari hv. d. til umr., gefur mér tilefni til nokkurra aths.
Eins og kunnugt er, hafa á þessari öld orðið stórfelldar. breytingar á öllum högum þjóðar okkar. Það er liðinn tími Ingólfs Arnarsonar, þegar kýrnar gengu um Austurvöll og hestarnir um Vatnsmýrina og sauðféð um Þingholtin og hér í nágrenninu og enginn hafði neitt við það að athuga. Þessi búfénaður var hvergi fyrir öðrum.
Nú er svo komið, að ys þéttbýlisins og umferðin vegna þess samrýmist ekki búfé á umferðarleiðum. Við þekkjum öll, að af þeim sökum hafa oftlega orðið slys, og það veitir því ekki af að gjalda varhuga við þeim þætti í umferðarmálunum. Einnig kemur að sjálfsögðu þarna fleira til, eins og t.d. spursmálið um landrými, ágangur á garðlönd o.fl., o.fl. Ég vil því telja, að það sé mjög eðlilegt, að þetta frv. hefur hér komið fram á þingi. Ég vil einnig telja eðlilegar þær brtt., sem hv. heilbr.- og félmn. hefur gert við frv., þar sem brtt, fela það í sér, að l. er ætlað að ná einnig til Akureyrar, Hafnarfjarðar og Kópavogs, en þessi bæjarfélög hafa óskað eftir því, að l. næðu einnig til þeirra.
En það er einn þáttur þessa máls, sem mér sýnist ekki að hér hafi verið nægilega vandlega gætt og ég vil því vekja athygli á, og það er um reiðhestahald. Ég tel, að reiðhestahald geti í raun og veru ekki fallið undir venjulegt búfjárhald. En mér þykir þó það ekki koma nægilega greinilega fram í þessu lagafrv. og hefði því viljað óska eftir því, að það hefði verið betur skilgreint í frv. Ég er ekki í minnsta vafa um, að það er vilji hv. þdm., eins og það er vilji minn, að reiðhestahald verði ekki bannað hér í Reykjavík, svo rík ítök á þessi holla íþrótt í hugum borgarbúa og svo mikil nauðsyn er það fyrir þá menn, sem að mestu vinna innisetuvinnu, að eiga tækifæri til að koma út undir bert loft öðru hverju og þá við hressilegt erfiði. Hins vegar dettur mér ekki í hug að mæla því í gegn, að reiðhestahald sé einnig háð einhverjum takmörkunum og ákveðnum reglum, enda bendir stjórn hestamannafélagsins. Fáks á það í bréfi, sem það félag hefur skrifað hv. heilbr.- og félmn. Ed., að stjórnin telur eðlilegt, að settar séu strangar skorður við lausagöngu hesta í borgarlandinu, og, tekur fram jafnframt, að félagið hafi frá öndverðu boðið félagsmönnum sínum örugga vörzlu fyrir hesta sína að sumrinu og í því skyni haft á leigu lönd til hagbeitar bæði á borgarlandinu og utan lögsagnarumdæmisins og séð fyrir haustgöngu fyrir þá í öruggum beitarhólfum, auk þess sem það hefur á síðari árum gert myndarlegt átak í því að byggja hús yfir hestana til vistar að vetrinum, þannig að það virðist vera að mínum dómi í mjög góðu lagi gæzla félagsins á þessum hlutum.
Brtt. frá meiri hl. n., þeim Karli Kristjánssyni, Jóni Þorsteinssyni og Ásgeir Bjarnasyni; sem hér er á þskj. 438, þykir mér ekki ná til þeirra höfuðbreytinga, sem mér þykir vera mikilvægast að gerðar séu á þessu frv. Það er aðeins frestun á því, að algert bann taki gildi. Það er í raun og veru ekki það, sem er aðalatriðið í þessu máli, heldur að bannið taki ekki til þessa hluta af búfjárhaldi í borginni, þessarar búfjártegundir.
Ég hefði því viljað mælast til þess, að hv. heilbr.- og félmn. tæki frv. til yfirvegunar á ný, einmitt með tilliti til þessa atriðis, sem mér er ekki ljóst að hafi verið athugað nægilega í n., því að ég er þeirrar skoðunar, að þótt við treystum borgarstjórn Reykjavíkur fullkomlega til þess að hafa skilning á þessum hlutum nú, þá álít ég, að það sé ekki rétt aðferð á Alþ. að veita heimild til þeirra hluta; sem það vill ekki leyfa, og þess vegna rétt að setja undir þann leka strax. Ef heilbr.- og félmn. telur sig ekki geta orðið við þessum tilmælum, mun ég geyma mér rétt til þess að koma fram með brtt. við 3. umr. þessa máls, sem miðar að því, að algert bann taki ekki til reiðhestahalds á vegum hestamannafélags.
Ég sé svo ekki ástæðu til að fjölyrða meira um þetta að svo komnu máli.