19.10.1964
Neðri deild: 3. fundur, 85. löggjafarþing.
Sjá dálk 642 í B-deild Alþingistíðinda. (443)
4. mál, framleiðsluráð landbúnaðarins
Landbrh. (Ingólfur Jónsson):
Herra forseti. Frv. þetta er flutt til staðfestingar á brbl. um breyt. á l. nr. 59 19. júlí 1960, um framleiðsluráð landbúnaðarins, verðskráningu, verðmiðlun og sölu á landbúnaðarvörum o.fl. Lög þessi voru gefin út 10. sept. s.l. Tilefni þess, að lögin voru gefin út, er það, að á Selfossi hefur verið slátrunarleyfishafi, S. Ó. Ólafsson & Co., en það fyrirtæki hafði selt sláturhúsið, frystihúsið og aðrar eignir til nýstofnaðs kaupfélags á staðnum. Fyrirtækið S. Ó. Ólafsson & Co. hafði byggt frystihúsið og sláturhúsið fyrir tveimur eða þremur árum, og eru þetta vandaðar byggingar, og hafði fengið löggildingu viðkomandi stjórnarvalda til þess, að þar mætti slátra, enda var aldrei nein fyrirstaða hjá því fyrirtæki að fá slátrunarleyfi. En þegar þetta nýstofnaða kaupfélag sótti um leyfi til framleiðsluráðsins, þá var því synjað, og framleiðsluráð landbúnaðarins hefur fært þær ástæður fyrir synjuninni, að samkv. 14. gr. framleiðsluráðslaganna sé óheimilt að veita tveimur samvinnufélögum slátrunarleyfi á sama stað. Á því byggði framleiðsluráðið synjunina, án þess að segja nokkuð um það að öðru leyti, hvort eðlilegt væri, að slátrunarleyfishafar væru tveir á staðnum, ef annað fyrirtækið væri ekki samvinnufélag.
Nú hafði þetta nýstofnaða kaupfélag keypt eignirnar, og það gat ekki notað þær nema fá slátrunarleyfi, enda er tæplega hægt við því að búast, að löggjafinn, þegar þessi grein laganna var samin, hafi gert sér grein fyrir því, að þetta ákvæði gæti leitt til þess, að nýjar byggingar, sem höfðu verið í notkun hjá kaupmannsverzlun, gætu ekki verið til notkunar undir öðrum kringumstæðum, ef t.d. samvinnufélag keypti þær og ætlaði sér að nota þær.
Ég geri ráð fyrir því, að þegar menn athuga þetta mál, þá geti menn verið sammála um, að þetta ákvæði sé ekki eðlilegt. Nú er það svo, að framleiðsluráð landbúnaðarins hefur talíð, að það væri ekki æskilegt, að slátrunarleyfishöfum fjölgaði, vegna þess að það væri erfitt að fá slátrunarleyfishafana til að fullnægja þeim kröfum, sem gerðar eru til sláturhúsa. Og það mun rétt vera, að meira en helmingur af sláturhúsum í landinu uppfyllir ekki þær kröfur, sem gerðar eru, og fá því leyfi frá ári til árs með undanþágu. Og meðan svo er, má segja, að sjónarmið framleiðsluráðsins sé rétt, að ekki sé æskilegt, að slátrunarstöðum fjölgi.
Eins og áður sagði, er ekki um það að ræða um þetta sláturhús. Það uppfyllir allar kröfur og er í bezta lagi, ágætu ásigkomulagi, bæði frystihúsið og sláturhúsið. Og með þetta fyrir augum, að óeðlilegt hefði verið, að þetta nýstofnaða félag, sem 300 Árnesingar standa að, kannske meira nú, gæti ekki notað sér þessar eignir, sem það keypti í góðri trú, hafa þessi brbl. verið út gefin. En eins og segir í 1. gr. laganna, með leyfi hæstv. forseta, þá er gert ráð fyrir, að allir þeir, sem slátrunarleyfi höfðu haustið 1963, svo og þeir, sem eignazt hafa sláturhús þessara aðila og tekið við rekstri þeirra, geti haft slátrunarleyfi áfram, enda fullnægi húsið þeim kröfum um búnað, sem gerðar eru í lögunum.
Ég tel ekki ástæðu til að fara fleiri orðum um þetta frv. Ég geri ekki ráð fyrir, að nokkrar deilur séu um það, eins og það er undir sig komið, en ég legg til, að að lokinni þessari umr, verði málinu vísað til 2. umr. og hv. landbn.