19.11.1964
Neðri deild: 17. fundur, 85. löggjafarþing.
Sjá dálk 66 í B-deild Alþingistíðinda. (60)
58. mál, innlent lán
Frsm. minni hl. (Lúðvík Jósefsson):
Herra forseti. Eins og fram kemur í nál. frá fjhn., hefur n. ekki orðið sammála um afgreiðslu málsins. Meiri hl. n. vill afgreiða frv. án efnisbreytinga, en ég tel, að gera þurfi talsverðar breytingar á frv. Meiri hl. n. hefur að vísu lagt til að gera eina smávægilega breytingu til leiðréttingar. Þeirri breytingu er ég út af fyrir sig sammála, enda breytir hún ekki neinu í sjálfu sér um þann tilgang, sem fólst í rauninni í ákvæðum frv.
Þær breytingar, sem ég legg til að gerðar verði á frv., eru þrjár, og ég flyt brtt. þar að lútandi á þskj. 97.
1. brtt. mín er við 2. gr. frv., en hana legg ég til að umorða. En sú efnisbreyting, sem felst í þessari till. minni, er sú, að ákveðið verði í þessum væntanlegu l., hver skuli vera lánskjörin í öllum aðalatriðum. Ég tel, að það eigi að bindast í l., að vextir af þessum skuldabréfalánum skuli ekki vera hærri en 4—5% eftir nánari ákvörðun ráðh., með sérstöku tilliti til þess, að gert er ráð fyrir því, að lánin verði verðtryggð. Eins og ég ræddi hér um við 1. umr. málsins, tel ég, að þeir vextir, sem hæstv. ríkisstj. hefur hugsað sér á þessum lánum, sem eiga að nema að meðaltali 7.2%, og auk þess á að vera um verðtryggingu að ræða, ég tel, að þeir vextir séu allt of háir og gefi vísbendingu um það, að ætlunin sé að halda uppi óhæfilega háum vöxtum á komandi árum.
2. brtt. mín er við 3. gr., en þar legg ég til, að sú breyting verði á gerð, að þessi skuldabréf verði framtalsskyld, en ekki undanþegin framtalsskyldu, eins og kveðið er á um nú í 3. gr. frv. Ég tel, að með þessu ákvæði í 3. gr. frv., að undanþiggja þessi skuldabréf framtalsskyldu, sé verið að fara inn á mjög varhugaverða braut. Fram til þessa hafa öll skuldabréf verið framtalsskyld. En með þessu ákvæði er verið að taka upp þá nýju reglu að gera skuldabréf einnig undanþegin framtalsskyldu. Ég tel, að erfiðleikar þeirra, sem eiga að fylgjast með skattaframtölum og reyna að halda þeim sem réttustum, séu nægilega miklir nú þegar, þó að þeir séu ekki gerðir meiri með slíkum ákvæðum sem þessum. Ég tel þvert á móti vera þörf á því að breyta gildandi lagaákvæðum um framtalsskyldu á sparifé. En hitt tel ég mjög miður farið, ef nú á að stíga það spor að gera eftirlitið með skattframtölum mun erfiðara en það hefur verið áður, og mér sýnist það satt að segja í harla litlu samræmi við það, sem sagt hefur verið nú í seinni tíð um, að það eigi að gera ráðstafanir til þess að herða á eftirliti með skattframtölum.
3. brtt. mín er við 4. gr., en þar legg ég til, að sett verði í frv. skýr ákvæði um það, að því fé, sem aflast með þessu skuldabréfaútboði, verði ráðstafað samkv. ákvörðun Alþingis, en ekki með þeim hætti, sem gert er ráð fyrir í frv., að það verði ríkisstj., sem ákveður ráðstöfun þessa fjár, að vísu, eins og þar er sagt, í samráði við fjvn., en það er þegar fengin reynsla fyrir því, að það þýðir í aðalatriðum, að fjvn. verður aðeins tilkynnt um það, hvernig ríkisstj. hefur ákveðið að ráðstafa fénu. Hér er gert ráð fyrir því, að þetta fé geti gengið til ýmiss konar framkvæmda í landinu og jafnvel til skuldagreiðslna og til margra aðila, og ég tel því, að það sé verkefni Alþingis að ákveða, hvernig skuli farið með þetta fé í einstökum greinum.
Þessar eru þær brtt., sem ég flyt um málið. Fáist þær ekki samþykktar, treysti ég mér ekki til þess að standa að samþykkt frv., þótt ég út af fyrir sig viðurkenni, að það muni vera þörf á því að afla þess fjár, sem þar er ráðgert að afla til þeirra framkvæmda, sem þar um ræðir. En ég tel, að ýmis ákvæði í frv. séu með þeim hætti, að það sé ekki rétt að samþykkja það í þeim búningi, sem það er nú.