31.03.1966
Efri deild: 58. fundur, 86. löggjafarþing.
Sjá dálk 831 í B-deild Alþingistíðinda. (694)
135. mál, mat á sláturafurðum
Landbrh. (Ingólfur Jónsson):
Herra forseti. Frv. þetta var flutt í Nd. og hefur fengið afgreiðslu þar með lítils háttar breyt. í v. er flutt til þess að bæta eftirlit, meðferð og at á sláturafurðum. Frv. miðar að því að stuðla að meira hreinlæti í meðferð þessara atvæla en áður hefur verið gert. Frv. er samið af n., sem í áttu sæti Páll A. Pálsson yfirdýralæknir, Jón Sigurðsson borgarlæknir, Jónmundur Ólafsson kjötmatsformaður og Sæmundur Friðriksson framkvæmdastjóri. Lög þau, sem farið er eftir nú, eru síðan 1949, og hefur komið í ljós, að ýmislegt í þeim l. fullnægir ekki þeim kröfum, sem almennt eru nú gerðar til sláturhúsa, kjötmats og hreinlætis í meðferð á sláturafurðum.
Samkv. 1. gr. frv. er orðið læknir lögunum skilgreint sem dýralæknir sá, er heilbrigðisskoðun annast, eða hver sá læknir eða læknanemi, sem löggiltur hefur verið til starfsins samkv. 7. gr. laga þessara. Skal það ávallt vera dýralæknir eða maður, sem hefur fengið vottorð um það, að hann sé hæfur til þess starfs. Þá er gert ráð fyrir því, að hver undirkjötsmatsmaður lúti reglum, sem yfirkjötmatsmaður setur og sér um, að verði fylgt.
Þá er í gildandi lögum ákvæði, em veitir ráðherra heimild til þess að veita undanþágu til slátrunar til eins árs í senn, þótt sláturhúsin séu ekki þannig, að þau uppfylli kröfur, sem gera þarf, þegar þau eru löggilt. Vegna þessarar undanþáguheimildar hefur verið ákaflega erfitt að fá sláturhúsaeigendur til þess að ganga þannig frá húsunum, að þau uppfylli kröfurnar, og hafa þessar undanþáguheimildir þess vegna verið margendurteknar, en samkv. þessu frv. er ekki heimilt að veita þessar undanþágur nema tvisvar. Hv. Nd. breytti þó þessu ákvæði þannig, að það er heimilt að veita undanþáguna þrisvar, til þess að gera sláturhúsaeigendunum léttara fyrir, gefa þeim lengri tíma til þess að lagfæra og breyta því, sem nauðsynlega arf. Þetta á sérstaklega við um minni húsin víðs vegar um landið, að það hefur verið erfitt að hafa þau þannig úr garði gerð, að þau uppfylli lágmarkskröfur um hreinlæti og meðferð afur anna.
Þá er gert ráð fyrir því að fjölga um einn yfirkjötmatsmann. Það er gert ráð fyrir því, að laun yfirkjötmatsmanna, sem eru löngu úrelt orðin, verði ákveðin með reglugerð, sem ráðh. setur.
Þá er lagt til, að 11. og 12. gr. fyrrgreindra laga verði felldar niður, en í staðin komi ákvæði þau, sem um getur í 12. gr. frv. Eru þau nokkuð annars eðlis en nú er gert ráð fyrir, og er rétt að skýra það nokkru nánar. Það hefur færzt mjög í vöxt hin síðari ár, að sláturafurðir séu fluttar um langan veg beint á markað innanlands, áður en þær komast í frystigeymslu, og þykir eðlilegt, að heimild sé til, ef heilbrigðisnefnd krefst þess, að það fari fram endurmat á vörunni, eftir að hún er komin á áfangastað, og það hefur oft komið fyrir, að skemmdir hafa orðið á vörunni af þessum ástæðum, lítt áberandi, og þykir þess vegna nauðsynlegt að reyna að fyrirbyggja það.
Þá hefur verið bráðabirgðaákvæði í l. síðan 1949 um það að heimila heimaslátrun á stórgripum, en nú er gert ráð fyrir að fella úr gildi þetta bráðabirgðaákvæði. Það hefur lengi staðið til að gera þetta. Þetta bráðabirgðaákvæði átti að standa upphaflega 1 eða 2 ár, en það hefur verið talið óvinsælt að fella það úr gildi, og þess vegna hefur það dregizt, og ég býst við, að það sé þannig enn, að ýmsir, sem hafa notfært sér það að slátra heima, telji nærri sér gengið með því að fella þetta ákvæði burt. En eigi að síður verður að teljast eðlilegt, að það sé gert. Það hefur einnig komið fyrir, að kjöt hefur fallið í verði, vegna þess að það hefur ekki verið meðhöndlað á réttan hátt, þegar slátrað er heima, og eitt er víst, að það getur ekki samrýmzt þeim reglum, sem nú eru settar um heilbrigði og hreinlæti, að leyfa heimaslátrun á stórgripum til sölu á venjulegum markaði. Þess vegna er nú þetta fellt í burtu, og þess ber að geta, að ef varan er felld í verði, vegna þess að hún er ekki rétt meðhöndluð, þar sem slátrað er, er vitanlega ekki um neinn hagnað né sparnað að ræða hjá bóndanum, sem á þann grip, sem slátrað er heima. Þá er betra að kosta nokkru til um flutning og komast með gripinn í sláturhús, þar sem slátrunaraðferðin er með eðlilegum hætti.
Þetta frv. skýrir sig vitanlega sjálft, og er óþarfi að vera að rekja sérstaklega hinar ýmsu greinar. Það var, eins og ég áðan sagði, gerð smávegis breyt. á frv. í Nd. Það var við 2. gr., eins og ég áðan lýsti, að í staðinn fyrir 2 ár komi 3 ár, það er frestur til að lagfæra húsin. Og við 3. gr. var gerð einnig smávegis breyt., sömuleiðis 4. gr. og 9. gr., en skipta ekki neinu verulegu máli.
Ég tel, herra forseti, að það sé ekki ástæða til að orðlengja meira um þetta frv. að svo stöddu, og legg til, að að lokinni umr. verði málinu vísað til 2. umr. og hv. landbn.