08.12.1966
Efri deild: 22. fundur, 87. löggjafarþing.
Sjá dálk 502 í C-deild Alþingistíðinda. (2085)
86. mál, almannatryggingar
Flm. (Alfreð Gíslason):
Herra forseti. Ég þarf ekki að hafa mörg orð um þetta frv. nú. Ég flutti sams konar frv. hér í hv. d. á síðasta þingi og gerði þá sæmilega grein fyrir efni þess, en efnið er í fáum orðum sagt það, að tannlæknishjálp skuli vera á meðal þeirra réttinda, sem sjúkrasamlagsmenn í landinu njóta.
Á síðasta þingi var sams konar frv. fellt, en ég endurflyt nú samt frv., og það er að sjálfsögðu vegna þess, að ég tel þetta mál mjög mikilsvert frá tryggingarlegu og heilbrigðislegu sjónarmiði.
Í stað þess að rökræða frv. vil ég að þessu sinni beina þeirri áskorun til hv. þdm. og sérstaklega til þeirrar n., sem frv. fær til athugunar, að kanna hug sinn vandlega að þessu sinni og flana ekki að því a.m.k. að fella frv.
Að mínum dómi kemur vel til greina að gera á þessu frv. einhverjar breytingar og jafnvel allverulegar breyt. T.d. er það vel hugsanlegt að takmarka réttindin við ákveðna aldursflokka, svo sem að veita réttindin eingöngu börnum og unglingum fram til 18 eða 20 ára aldurs, eins og Tryggingastofnun ríkisins raunar tæpti á í álitsgerð sinni hér í fyrra.
Mér finnst, að algert skeytingarleysi Alþingis um þennan merka þátt í heilbrigðismálunum, þennan merka þátt sjúkrahjálparinnar í landinu, sé óafsakanlegt með öllu. Tannvernd og tannviðgerðir eru ekki aðeins heilbrigðismál, heldur og mikilsvert menningarmál, að ég tel. Í þessum efnum stöndum við enn langt að baki öllum okkar grannþjóðum. Við eigum enga afsökun fyrir þessu, og sízt af öllu getum við borið við lélegum efnahag þjóðarinnar, og það er Alþingi, vægast sagt, ekki til sóma, að fella mál sem þetta þing eftir þing. Það er ekki hægt að bera við, eins og ég sagði, fjárskorti, og það er ekki heldur hægt að bera við vöntun á tannlæknum. Þótt þeir séu að vísu allt of fáir í landinu, eða einungis innan við 80 á öllu landinu, nýtast störf þeirra engu verr, þótt sjúkrasamlögin greiði þessi sömu störf að einhverju eða verulegu leyti. Ég hygg, að gild rök finnist ekki gegn efni þessa frv. Það skyldi þá helzt vera þau rök, sem pólitískir andstæðingar almannatrygginga hafa á reiðum höndum, menn, sem eru andvígir almannatryggingum, andvígir sjúkratryggingum og öðrum almannatryggingum. En ég á bágt með að skilja annað en þeir, sem i raun og veru vilja veg almannatrygginganna í landinu, hljóti að styðja mál eins og þetta, ef þeir á annað borð fá að láta sannfæringu sína og samvizku ráða hér í þingsölunum.
Ég ætla ekki að hafa þessi orð fleiri að sinni. Herra forseti. Ég legg til, að þessu frv. verði að lokinni umr. vísað til 2. umr. og hv. heilbr.- og félmn.