14.12.1967
Efri deild: 33. fundur, 88. löggjafarþing.
Sjá dálk 270 í B-deild Alþingistíðinda. (229)
72. mál, ráðstafanir vegna landbúnaðarins í sambandi við breyting á gengi íslenskrar krónu
Landbrh. (Ingólfur Jónsson):
Herra forseti. Það eru aðeins örfá orð, enda ekki mikið tilefni, því að hv. þm. var svo miklu hógværari nú en áður, las upp úr Frey, og ég efast ekkert um, að það hefur verið alveg rétt, sem hann las þar. Og til þess að staðfesta það, sem hann hafði fullyrt áður um lausaskuldir bænda, las hann upp úr Frey, hvað heildarskuldir bænda væru nú í ýmsum sýslum og komst að þeirri niðurstöðu, að þær væru nú jafnvel hæstar í kjördæmi landbrh. og það væri fróðlegt fyrir landbrh. að vita þetta, sem hann reyndar gerði nú ráð fyrir, að ég hefði vitað áður, með því að ég les Frey. Þá átti þetta að líta þannig út, að þetta væri ákaflega slæmt fyrir Sunnlendinga að skulda kannske 100 þús. kr. meira en ýmsir aðrir. En það var nú eitt árið. sem Sunnlendingar ræktuðu sem svaraði 1/3 af öllu því, sem ræktað var á landinu. Og framleiðslan á Suðurlandi, hvað ætli það sé stór hluti af heildarframleiðslu landsins? Og ég segi, að sem betur fer hafa sunnlenzkir bændur á undanförnum árum framkvæmt það mikið í ræktun, byggingum og bústofnsaukningu, að nettótekjur þeirra, bænda í Árnes- og Rangárvallasýslu, eru nú með þeim hæstu. Það er aðeins ein sýsla, sem er aðeins hærri og líka hefur verið drjúg í framkvæmdum. Og að meta efnahag bænda eða einstaklinga eða fyrirtækja eftir því, hvað skuldirnar eru miklar, getur verið algerlega rangt. Það verður að meta aðstöðuna, möguleikana til þess að greiða þessar skuldir. Og þar standa sunnlenzkir bændur ábyggilega vel að vígi.
Þetta vildi ég aðeins láta koma fram, því að þótt hv. þm. segði það ekki beinlínis, gaf hann í skyn, að afkoma sunnlenzkra bænda væri nú jafnvel lakari en annarra, af því að þeir skulda 100 þús. kr. meira en þau héruð, sem eru lægst með tekjur.