26.01.1968
Sameinað þing: 30. fundur, 88. löggjafarþing.
Sjá dálk 587 í D-deild Alþingistíðinda. (3100)
196. mál, lánveitingar úr Byggingasjóði ríkisins
Fyrirspyrjandi (Einar Ágústsson):
Herra forseti. Ég vil leyfa mér að þakka hæstv. félmrh. fyrir ýtarleg og greinargóð svör við þeim fsp., sem hér eru til umr. Þetta mál, byggingarmálin og lánamál byggingarsjóðs, er vitanlega umfangsmeira en svo, að hægt sé að ræða það að nokkru marki í örstuttum fyrirspurnartíma, og mun ég þess vegna ekki gera það að þessu sinni, heldur geyma mér það til betri tíma. Ég vil þó aðeins segja nú, að sú tala óafgreiddra umsókna, sem hæstv. ráðh. upplýsti, er nokkru lægri en sú tala, sem ég a.m.k. hafði gert mér í hugarlund, að fyrir lægi af óafgreiddum umsóknum, og eykur það að sjálfsögðu líkurnar á því, að hægt sé að fullnægja lánsþörfinni eða fara lengra í því en annars mundi verið hafa. En bent skal þó á, að umsóknarfrestur til að skila umsóknum um húsnæðislán á þessu ári rennur ekki út fyrr en 15. marz n.k., og má þess vegna búast við því, að mjög margar umsóknir berist á þeim tíma, sem eftir er, þangað til fresturinn er liðinn, þannig að segja má, að engan veginn sé séð fyrir um ástand þessara mála. En alla vega liggur þó fyrir loforð hæstv. ráðh. um það, að allir þeir 660 umsækjendur, sem höfðu skilað umsóknum fyrir 15. marz s.l., munu fá úrlausn á þessu ári, og þó að útborgun verði að vísu ekki fyrr en í sept., er þó betra að vita þetta heldur en ekki. Hitt er svo auðvitað verra, að ekki skuli hafa verið hægt að segja neitt um það, hvenær þeir, sem sóttu eftir 15. marz í fyrra, muni fá sín lán afgreidd.
Um svarið við 3. spurningu vil ég aðeins segja það, að mér þykir það vera næsta lítil fjárútvegun, ef ekkert hefur verið annað gert af hálfu hæstv. ráðh. og ríkisstj. til þess að fjármagna áframhaldandi framkvæmdir í Breiðholti en að tryggja 30 millj. kr. lán úr Atvinnuleysistryggingasjóði, og hætt við, úr því að ekki hefur verið staðið fastara að þessum málum, að til þess muni koma áfram, að gripið verði til lánsfjárins frá byggingarsjóði til þess að byggja íbúðirnar fyrir.
Um verðlagið á íbúðunum sé ég ekki ástæðu til að ræða að þessu sinni. Sú áætlun, sem hæstv. ráðh. birti, hefur áður verið birt, og sú áætlun um verðhækkun síðan var svo lausleg, að ég hygg, að það verði að bíða eftir ákveðnari tölum, þar til hægt er að gera samanburð á kostnaðarverðinu við íbúðir, sem byggðar eru á annan hátt.
Svarið við 6. spurningu gaf nú næsta lítið í skyn um það, sem fyrirhugað er. Hæstv. ráðh, sagði, að engin raunhæf áætlun hefði verið gerð og mundi ekki verða gerð að svo stöddu, enda kæmu þessar byggingar ekki til framkvæmda fyrr en á árinu 1969. Það er nú ekki mjög fjarlægt ártal lengur, 1969, og ég hygg, að rétt væri nú fyrir ráðamenn í þessu efni að fara að huga að því, hvernig þeir hugsa sér að afla fjár til þeirra framkvæmda, til þess að það verði ekki enn raunin, að byggingarsjóður verði látinn standa undir þessum framkvæmdum.
Ég vil svo aðeins að síðustu segja það, að ég fagna því svari, sem hæstv, ráðh. gaf við 8. spurningunni á þskj. 130. Það er vissulega rétt, að viðhorfin til vísitöluálags á húsnæðislánin hafa breytzt, með því að fellt er niður samhengið milli kaupgjalds og verðlags. Þessi ákvæði hafa alla tíð verið ranglát, og ekki hefur dregið úr því ranglæti með þeim atburðum, sem síðan hafa gerzt. Þau eru sérstaklega ranglát, vegna þess að ekki hefur verið talið fært að vísitölubinda aðrar fjárskuldbindingar þrátt fyrir lagasetningu um það efni, og ég hygg, að nýjustu fregnir frá valdhöfum í því efni bendi til þess, að horfið verði frá því og aðeins yfir í það að verðtryggja spariféð, án þess að verðtrygging komi á fjárskuldbindingar, og ef sú verður raunin á, er það vitanlega enn ein ástæðan, sem hnígur til þess að fella niður vísitöluálagið á þessi íbúðalán.