27.11.1967
Efri deild: 23. fundur, 88. löggjafarþing.
Sjá dálk 145 í B-deild Alþingistíðinda. (96)
46. mál, framleiðsluráð landbúnaðarins
Landbrh. (Ingólfur Jónsson):
Herra forseti. Hv. þm. átelur það, að nú skuli vera liðnir tveir mánuðir frá því, að verðlag á búvöru átti að vera komið. Mér kemur ekki til hugar að afsaka það. En hvern á að átelja? Fyrir því hef ég nú ekki í rauninni gert mér fyllilega grein enn. Í framleiðsluráðsl. er það tekið fram, að verðlagningu skuli vera lokið 1. sept. ár hvert, nema samkomulag verði um annað. Að þessu sinni var útilokað, að það væri fyrir 1. sept., vegna þess að bændafulltrúarnir lögðu fram sínar till, eftir 1. sept. Þá þurftu neytendafulltrúar að skoða þær till. Það tók einhvern tíma, ég veit ekki, hvað langan.
Síðan var þjarkað í Sexmannanefnd og að lokum komst n. að þeirri niðurstöðu, að þar væri ekki hægt að ná samkomulagi, eins og þó tókst 1966. Þá var málinu samkv. l. vísað til sáttasemjara, sem hafði það með höndum, ég veit nú ekki, hve lengi, ég held ekkert óeðlilega lengi, og þar sem sáttaumleitanir báru ekki árangur, var málinu vísað til yfirdóms og yfirdómur var skipaður samkv. l. L. gera ráð fyrir því, að hvor aðili tilnefni mann í n., en þó ekki menn, sem eiga sæti í Sexmannanefnd. Fulltrúar neytenda tilnefndu Árna Vilhjálmsson prófessor, fulltrúar bænda tilnefndu Inga Tryggvason bónda og kennara á Laugum. Og fulltrúar neytenda og bænda komu sér saman um oddamanninn, Hákon Guðmundsson yfirborgarfógeta. L. gera ráð fyrir því, að ef aðilar koma sér ekki saman um oddamanninn, skipi Hæstiréttur hann. En það var vitanlega ánægjulegt, að báðir aðilar skyldu koma sér saman um oddamanninn, en eins og eðlilegt er, þurfti yfirnefndin talsverðan tíma til þess að setja sig inn í málið. Þetta voru algerlega nýir menn, sem vildu leysa málið vel af hendi. Og ég efast ekkert um, að þegar úrskurðurinn kemur frá n., verði hann sanngjarn og lögum samkvæmur. Hv. þm. óskaði eftir því, að ég gerði grein fyrir því, hvort tekið væri tillit til gengisbreytingar í úrskurðinum. Það hef ég ekki nokkra hugmynd um. Það get ég ekkert sagt um. Ég hef ekki spurt yfirnefndina um það, og ég veit ekki, hvort það væri viðeigandi, að ríkisstj. reyndi að hafa áhrif á úrskurðinn. En eins og ég sagði, efast ég ekki um, að úrskurðurinn verður byggður á sanngirni.
Þá ætlast hv. þm. til, að ég geri grein fyrir því, hvernig ríkisstj. hugsar sér að létta undir með bændum vegna þeirra erfiðleika, sem þeim verða skapaðir í sambandi við gengisbreytinguna. Hæstv. forsrh. boðaði hér, þegar hann talaði fyrir gengisfrv., að það yrðu flutt fleiri frv. í tilefni af gengisfellingunni, og það er óhætt að segja, að hlutur bænda verður ekki fyrir borð borinn í sambandi við gengisfellinguna, þeirra hlutur verður tryggður ekkert síður heldur en annarra stétta, og þótt ekki væri mikið sagt í I. um gengislækkunina, var það þó t.d. tekið fram, að sá gengishagnaður, sem verður vegna útfluttra vara, skuli renna til þeirra atvinnuvega, sem framleiddu vörurnar. Og gengisbreyting hefur orðið fyrr og þá hefur venjulega verið reynt að tryggja hagsmuni stéttanna eftir því, sem unnt er, og búa þannig um hnútana, að hlutur eins sé ekki fyrir borð borinn. Og ég geri ráð fyrir því, að hv. 1. þm. Vesturl. treysti því einnig, að svo verði að þessu sinni.