04.02.1971
Efri deild: 45. fundur, 91. löggjafarþing.
Sjá dálk 2131 í B-deild Alþingistíðinda. (2271)
Starfshættir Alþingis
Björn Jónsson:
Herra forseti. Ég ætla ekki að hafa hér langt mál í framhaldi af því, sem hv. 11. þm. Reykv. ræddi hér um, en ég vil aðeins lýsa því yfir að ég álít, að það, sem hann sagði um afgreiðslu mála hér í hv. þd., og einnig a.m.k. að verulegu leyti það sem hann sagði um skiptingu verkefna milli deilda, sé þess eðlis, að ég sé ástæðu til þess að undirstrika það alveg sérstaklega. Mér sýnist sú skýrsla, sem hann gaf hér um meðferð þmfrv., að aðeins eitt frv. af 25 hefur hlotið fullnaðarafgreiðslu á þingtímanum, gefi ekki góða mynd af vinnubrögðum nefnda hv. d. og sé full ástæða til fyrir hæstv. forseta d. að skerast í þann leik og hvetja nefndarformenn til þess að gegna skyldu sinni og afgreiða mál. Við stjórnarandstæðingar erum að sjálfsögðu ekki að fara fram á það, að okkar frv. verði samþ., það væri sjálfsagt til of mikils mælzt, og sjálfsagt er þess ekki að vænta, að mörg okkar mál nái fram að ganga, en hinu eigum við þó skýlausan rétt á, eins og hv. þm. sagði, að mál okkar fái þinglega meðferð og hv. stjórnarþm. þori þá að láta þá afstöðu sína til þeirra mála koma fram í atkvgr. Ég verð að segja það, að þegar maður lítur til þess annars vegar, að 4% af þmfrv. hafa hlotið afgreiðslu, og hins vegar til afgreiðslu hv. d. á stjfrv. þá er ólíku saman að jafna. Að vísu get ég talið það eðlilegt, að undir vissum kringumstæðum, þegar miklar annir kalla að og stórmál eru á ferðinni, sem ríkisstj. flytur, að þau sæti forgangi um, að starfskraftar þingsins og nefnda beinist að því að afgreiða þau. En því hefur ekki verið til að dreifa, eins og hér var skilmerkilega skýrt. Það hefur verið nægur tími til þess að afgreiða meginhlutann af þessum málum, sem hér er um að ræða, og til þess að athuga þau hefur gefizt margfalt tóm við það, sem hv. þdm. gefst venjulega til athugunar á stórum málum, sem hæstv. ríkisstj. flytur og oft er ætlazt til að hér séu afgreidd á 1–2 dögum. Hér er ekki hægt að bera því við, að svo miklar annir hafi verið í hv. þd., að athugun mála hafi ekki getað farið fram með eðlilegum hætti, heldur er hér um, ég vil segja: óviðurkvæmilega aðferð að ræða til þess að svæfa mál og hliðra sér hjá því að taka afstöðu til mála. Ég veit, að hér eiga hv. stjórnarþm. og nefndaformenn engan veginn allir jafnan hlut að. Sumir hafa fullkominn kjark til þess að leggja það til, að mál séu felld, sem öðrum finnst aftur, að bezt séu komin í skúffunni, þannig að menn þurfi ekki opinberlega að taka afstöðu til þeirra.
Um einstakar n. ætla ég ekki að fara sérstökum orðum eða gera upp á milli þeirra. Þó þykir mér sýnilegt, að t.d. hv. landbn. afgreiðir ákaflega fljótt og vel frv. um sölu eyðijarða, en þegar því sleppir, held ég, að það sé mikil tregða á, að mál séu þar afgreidd. Ég á t.d. hjá hv. landbn. frv., sem ég lagði fram, ef ég man rétt, í októbermánuði. Það var mjög einfalt í sniðum og auðveldur leikur að fá allar upplýsingar, sem málið varða, og það er engin afsökun fyrir því, að hv. n. hafi ekki skilað áliti um það frv. Um hv. sjútvn. er það að segja, að við erum orðnir vanir því í hv. þd., að störfum þar er yfirleitt ekki sinnt fyrr en fjárlög hafa verið afgreidd, og sjálfsagt verður að vinna að því eins og verið hefur undanfarin ár, en sú n. er undir forustu form. fjvn., sem þá gefur sér ekki tíma til að sinna formannsstörfum í sjútvn. En nú er nokkuð síðan fjárlög voru afgreidd, þannig að sú afsökun er ekki lengur fyrir hendi, og vildi ég þess vegna fara t.d. að vænta þess, að frv. mitt um aukna vöruvöndun útflutningsafurða fengi eðlilega afgreiðslu hjá n. Og þannig mætti sjálfsagt lengi telja. En sem sagt, ég vil taka undir flest eða allt, sem hv. 11. þm. Reykv. sagði hér um þetta mál, og vænti þess, að hæstv. deildarforseti beiti áhrifum sínum til þess, að mál þm. nái hér fram að ganga á eðlilegan hátt.