28.01.1971
Neðri deild: 40. fundur, 91. löggjafarþing.
Sjá dálk 490 í C-deild Alþingistíðinda. (2999)
154. mál, verkfræðiráðunautar ríkisins
Jónas Pétursson:
Herra forseti. Við 1. umr. þessa máls vildi ég aðeins leggja fáein orð í belg. Ég get mjög tekið undir það, sem hv. frsm. var að segja um nauðsynina á viðhaldi byggðar í landinu, en ég verð í stuttu máli að segja um þá stefnu, sem í þessu frv. felst, að ég er henni mótfallinn. Mér er ákaflega vel ljóst og hef oft lagt á það áherzlu, hversu mikil nauðsyn er að fá tæknimennina út um landið, en ég er þeirrar skoðunar, að það séu sveitarfélagasamtökin, sem þurfi að beita sér fyrir þessu víðs vegar um landið, en ekki ríkið. Og það er mín skoðun, að það sé síður en svo leiðin til þess að viðhalda eða efla strjálbýlið að auka áhrif ríkisvaldsins úti um landið. Það er þetta, sem ég vildi, að kæmi fram strax hér við 1. umr. Ég tek fyllilega undir nauðsynina á því að auka og fjölga tæknimönnum og þeir þurfa að vera búsettir sem víðast. Æskilegast væri, að þeir fyndu sjálfir hvöt hjá sér til þess að setjast niður sem víðast og hefðu sjálfstæða starfsemi með höndum. Ef það næst ekki, þá tel ég, að það séu sveitarfélögin, sem eigi að hafa þarna frumkvæðið og beita sér fyrir því, sem að verulegu leyti er einmitt um að ræða í þessu frv., en það er, að verkfræði- og tækniþjónusta sé til staðar a. m. k. á ákveðnum höfuðstöðvum í öllum landshlutum og að sjálfsögðu sem allra víðast. Og ég vil mjög eindregið beina því til þeirrar n., sem fær þetta frv. til athugunar, að gefa gaum að þessu sjónarmiði. Eins og við vitum, eru sveitarfélögin mjög að eflast í gegnum samtök, sem þau eru að mynda með sér og yfirleitt eru bundin við kjördæmin. Það er að vísu rétt, að þau þyrftu í mörgum tilfellum a. m. k. að hafa meiri fjárráð. Það er enginn vafi á því, að sums staðar er það fjárskortur, sem stendur í vegi fyrir því, að þau geti sinnt þeim verkum, sem þau gjarnan vildu, en ég álít, að það sé skynsamlegri leið að reyna að leysa þann hnútinn að gera þeim mögulegt að taka t. d. og leysa þetta verkefni að því leyti, sem utanaðkomandi fjármagn þarf að koma til.En þessi skoðun hefur mótazt því fastar í mínum huga sem ég hef hugsað málin meir, og alveg sérstaklega strjálbýlismálin, og hún er sú, að frumkvæði þessara mála þarf að vera heima í byggðarlögunum.