31.10.1972
Neðri deild: 8. fundur, 93. löggjafarþing.
Sjá dálk 478 í B-deild Alþingistíðinda. (257)
32. mál, loðna til bræðslu
Garðar Sigurðsson:
Herra forseti. Síðasti ræðumaður gerði þessu máli góð skil og flutti mál sitt hátt og snjallt, svo að menn hafa heyrt hér í öllu húsinu. Ég ætla aðeins að segja hér örfá orð vegna þess, að ég hef heyrt ýmsar raddir bjá sjómönnum, útgerðarmönnum og öðrum um þetta mál. Þeir eru ekki alls kostar ánægðir með, hvernig frv. lítur út í heild.
Það kom fram í ræðu hæstv. ráðh., að afkastageta flotans hafi ekki nýtzt sem skyldi á síðustu loðnuvertið, vegna þess að ekki voru til neinar reglur um loðnulöndun. Slíkt er auðvitað óhæfa. Þessu frv. er sjálfsagt ætlað að koma veg fyrir slíkt á næstu vertíðum. Það er út af fyrir sig göfugur tilgangur. En ég hygg, að sá tilgangur geti ekki helgað þetta frv. óbreytt sem meðal við þessum vanda.
Ég er sammála um, að 1. gr. frv. sé sjálfsögð meginregla, þar sem sagt er, að verksmiðjur skuli taka við aflanum í þeirri röð, sem fiskiskip koma í höfn. En það hefur borið á því, að bátum hefur verið mismunað og það gróflega í sambandi við löndun á loðnu. En hins vegar eru setningar í 2. gr. frv., sem varla er hægt að sætta sig við. Það er sérstaklega síðasta setningin í 2. málsgr. 2. gr., sem er um það, að fiskiskipum sé skylt að hlíta fyrirmælum n. um ákveðna löndunarhöfn. Það koma auðvitað til ástæður, sem gera þetta ekki mögulegt. Á þessum árstíma er veðurfar oft mjög slæmt, farmurinn ákaflega hættulegur og ströndin, þar sem veitt er undan, má heita hafnlaus frá Höfn í Hornafirði, — sem auðvitað er ekki alltaf hægt að komast inn, — og til Vestmannaeyja. Ég hef sjálfur siglt hlöðnu skipi margsinnis að vetrarlagi þessa leið frá Ingólfshöfða til Vestmannaeyja, og í sumum tilvikum hefðum við ekki viljað fá bein fyrirmæli um að fara austur á firði eða vestur fyrir Reykjanes. Það eru auðvitað tilvik, sem koma upp vegna slæms veðurs og mikillar hleðsu. Þessi áðurnefnd fyrirmæli er auðvitað ekki hægt að gefa þannig, að þau eigi að gilda fortakslaust. Þar verða ástæður að ráða.
Þar sem þetta mál fer væntanlega til sjútvn., þeirrar n., sem ég á sæti í, þá mun ég ekki fjölyrða um það að þessu sinni, heldur kjósa að leggja fram brtt, í málinu, eftir að n. befur fengið málið til meðferðar.