15.12.1972
Neðri deild: 24. fundur, 93. löggjafarþing.
Sjá dálk 1305 í B-deild Alþingistíðinda. (940)
122. mál, lán vegna framkvæmdaáætlunar 1973
Jón Skaftason:
Herra forseti. Það eru aðeins örfá orð í tilefni af þeirri ræðu, sem hv. 11. landsk. þm. flutti hér áðan, þar sem hann vék að Hafnarfjarðarveginum í gegnum Kópavog. Í tilefni þeirra orða langar mig til þess að upplýsa, að ég hef undanfarna daga átt ítrekaðar viðræður við hæstv. fjmrh. um þau vandamál, sem þarna er við að stríða, og nauðsyn þess, að nokkur framkvæmdahraði verði í sambandi við það verk. Ég get lýst því yfir með samþykki hæstv. ráðh., að ég tel góðar vonir á því, að hann útvegi eftir einhverjum leiðum viðbótarfjármagn umfram það, sem gert er ráð fyrir í framkvæmdaáætluninni, til þess að vinna og fullgera nothæfan áfanga við þessa framkvæmd. Hæstv. fjmrh. gerði það mögulegt líka í fyrra með útvegun aukafjárveitingar umfram framkvæmdaáætlun, að hægt hefur verið á þessu ári að vinna verulega mikið við þessa framkvæmd, og ég treysti honum fyllilega til þess að gera eitthvað í þeim efnum núna, eins og hann gerði þá.
Það voru tvö atriði, sem fram komu í ræðu hv. 11. landsk. þm. áðan, sem mér þykir ástæða til þess að leiðrétta. Hið fyrra er, að hann sagði, að með samkomulagi framkvæmdanefndar Hafnarfjarðarvegarins við samgrn. hefði þessi vegur gegnum Kópavog verið gerður að þéttbýlisvegi í kaupstað. Það var ekki gert þá, ekki með samningunum árið 1966, heldur var það gert með vegal., sem samþ. voru árið 1963, að þessi vegarspotti, sem áður var rekinn og haldið við af ríkinu, var settur yfir á Kópavogskaupstað.
Hitt atriðið er, að hann talaði um, að þéttbýlisvegafé Kópavogs til vegagerðar væri bundið um ófyrirsjáanlega framtíð. Það er ekki heldur rétt, því að samkv. samkomulagi því frá 196fi, sem hann vék hér að áðan, er gert ráð fyrir því, að þéttbýlisvegafé Kópavogskaupstaðar sé ekki lengur bundið vegna þessarar framkvæmdar en til enda næsta árs.
En úr því að ég er kominn hingað, langar mig til þess að víkja lítillega að öðru atriði, sem hæstv. samgrh. vék að áðan, er hann var að tala um landshafnirnar. Það er vandamálið, sem hann lýsti hér með nokkrum orðum, að upp er komið í sambandi við landshöfnina í Njarðvíkum og Keflavík. Þar hefur reynslan sýnt, að vegna mistaka kemur þessi dýra framkvæmd að mjög litlum notum fyrir bátaflotann frá þessu svæði. Þegar vindur stendur af vissum áttum, hefur orðið að flytja bátana úr landshöfninni í þá litlu höfn, sem fyrir er í Keflavíkurkaupstað, og þeir, sem til þekkja, vita, að er yfirfull. Og við höfum fengið sent, þm. Reykn., áætlanir frá stjórn landshafnarinnar um aðgerðir, viðbótarframkvæmdir, sem nauðsynlegar eru taldar til þess að gera höfnina nothæfa. Þessar áætlanir hafa verið gerðar og undirbúnar af dönsku verkfræðifyrirtæki. Ég hef að vísu ekki séð kostnaðaráætlun yfir þá leið, sem landshafnarstjórnin telur, að rétt sé að fara í af þeim þremur leiðum, sem hið danska verkfræðifyrirtæki leggur til, að farnar verði til úrbóta. Þó þykist ég geta fullyrt, að þær 11 millj., sem áætlaðar eru á framkvæmdaáætluninni á landshöfninni í Njarðvík-Keflavík duga mjög lítið til þess að fullgera þann áfanga. Ég vil treysta því, miðað við það, sem samgrh. sagði hér um það ófremdarástand, sem þarna ríkir, að honum takist að fá aukna fjárveitingu til þessara nauðsynlegu framkvæmda, því að allir hljóta að sjá, að það er óhagkvæmt fyrir þjóðfélagið, að jafndýr framkvæmd og landshöfnin í Njarðvík og Keflavík er skuli ekki koma að nema mjög óverulegum notum vegna mistaka, sem þar hafa orðið.