05.02.1974
Sameinað þing: 50. fundur, 94. löggjafarþing.
Sjá dálk 1994 í B-deild Alþingistíðinda. (1797)
402. mál, orkusala Landsvirkjunar til Norðlendinga
Ingólfur Jónsson:
Herra forseti. Ég held, að hv. 6. landsk. hafi misskilið mig dálítið, þegar hann var að tala um, að það væri kannske verið að vekja upp draug með því að gera tilraun til þess að taka upp nýja samninga um Laxárvirkjun. Það er alveg ljóst, að það verður ekki virkjað meira í Laxá, nema samkomulag náist. En þótt gerður hafi verið samningur áður, getur það ekki verið neitt bannorð að reyna að breyta þeim samningi. Ég held, að viðhorfið hljóti að hafa breyst fyrir norðan, þegar í ljós er kominn sá orkuskortur, sem nú er. Ástæða er til að ætla, að bændurnir hafi áttað sig á því, að þeir geti leyft virkjun í Laxá, án þess að þar fari nema land einnar jarðar undir vatn. Það er ekki talið, að 19 MW virkjun komi að sök hvað snertir veiði eða annað í Laxá. Það er alltaf leyfilegt að endurskoða afstöðu sína, þegar viðhorfin breytast. Ég trúi því, að nýtt samkomulag náist, ef reynt væri að vinna að því, ekki vegna þess, að ég hafi talið, að unnt hafi verið að ná betri samningum áður, þegar samningarnir voru gerðir.
Hæstv. ráðh. sagði, að ég hefði ekki viljað segja neitt í þá átt, að orkuskorturinn fyrir norðan væri aðgerðarleysi núv. ríkisstj. að kenna. En ég tók það einmitt fram, að það hefði nú ekkert verið gera á röskum 5 misserum í orkumálum. Ég get til huggunar fyrir ráðh. sagt, að það sé ekki vegna viljaleysis, en það er vegna aðgerðaleysis í mikilsverðu máli.