16.05.1975
Sameinað þing: 81. fundur, 96. löggjafarþing.
Sjá dálk 4388 í B-deild Alþingistíðinda. (3703)
289. mál, íslensk stafsetning
Magnús T. Ólafsson:
Herra forseti. Væri fylgt fordæmi, sem hv. 3. þm. Austf. gaf fyrir rúmu ári, gæti nú svo farið að þingslit drægjust eitthvað fram yfir það sem ákveðið hefur verið, því að sannast sagna er efni í langar tölur sem hann fitjar hér upp á. Seint hygg ég að okkur vestfirðinga tvo mundi þrjóta örendið þar sem til umr. væri íslensk tunga og hennar myndbreytingar og mörgu hliðar í ræðu og riti. Og hefði þetta mál verið meðhöndlað eins og til var stofnað fyrir nokkrum dögum, þegar hv. 3. þm. Austf. boðaði þennan tillöguflutning við umr. um annað mál, er alveg öruggt að ræðuhöld hefðu dregist nokkuð og sumum þótt máske úr hömlu. Þar leitaðist hv. 3. þm. Austf. við að koma króki í munn hæstv. menntmrh. og talaði svo sem hann væri í vasa sínum þá með till. um málsmeðferð, sem fullnægði nákvæmlega þeim vilja sem hæstv. menntmrh. hafði lýst skömmu áður í þeirri umr. En nú er komið á daginn að hæstv. menntmrh. er ekki auðveiddur, ekki einu sinni fisknum vestfirðingi, því að hann hefur með sinni till., sem hv. 3. þm. Austf. hefur tekið til greina, komið þessu máli á allt annan grundvöll og heppilegri í alla staði en hv. 3. þm. Austf. og meðflm. hans reyndu að leggja með sínum tillöguflutningi.
Ég benti á það áður að við hv. 3. þm. Austf. erum vestfirðingar báðir, að vísu nokkuð sinn af hvoru horni á þeim kjálka, og er hv. 3. þm. Austf. fæddur á stað, sem nefndur er Óbótatangi í Djúpi, og ólst þar upp í systkinahóp. Svo herma sögur þar vestra að eitt sinn hafi komið þar á heimilið piltur nokkur af afskekktum stað og búinn ekki eftir neinni glæsitísku og þurft að bíða langa stund þar á Óbótatanga og hitti þá fyrir hv. 3. þm. Austf. og bræður hans. Þeir brugðu á það ráð til að stytta stundir sjálfum sér og komumanni, að þeir stilltu honum upp á borð og fengu hann til að hefja söng. Gekk svo lengi dags og söng piltur sí og æ „Fanna skautar faldi háum“, en áheyrendur rómuðu mjög sönginn. Kom þá móðir þeirra bræðra á Óbótatanga í stofuna og sá að piltur var farinn að blána í framan og bað þá fyrir guðs skuld að hætta þessum söngleik þar í sínum húsum svo að ekki hlytist verra af. Skömmu síðar þurfti húsfreyja að ganga til mjalta og var drykklanga stund að sinna fjósverkum. En þegar hún kemur til bæjar á ný, þá er ekki nóg með að pilti hafi aftur verið boðið upp á borðið og söngur hafi verið stundaður meðan hún mjólkaði, heldur var drengurinn hniginn niður með froðufalli og var konan um stund í vafa um hvort hann mundi lífi halda. Til allrar lukku reyndist svo vera, að pilturinn var lífvænn og hlaut ekki nein eftirköst eftir söngleikana þar í Djúpi.
Nú er það sýnt við meðferð þessa máls að hv. 3. þm. Austf. kemur ekki við gagnvart hæstv. menntmrh. bragðvísi af því tagi sem ég hef gefið hér lítið dæmi um.