05.02.1976
Neðri deild: 50. fundur, 97. löggjafarþing.
Sjá dálk 1750 í B-deild Alþingistíðinda. (1443)
120. mál, umferðarlög
Karvel Pálmason:
Herra forseti. Það eru aðeins örfá orð. Ég þakka hv. fyrri flm. frv. fyrir það sem hann sagði hér áðan. Ég lít svo á, að eftir hans skoðun sé ekkert, sem liggur að baki þessu ákvæði í 1. gr. frv., annað en það að svona er þetta annars staðar, og vel má vera að rannsóknir annars staðar hafi leitt í ljós að það sé hyggilegt að hafa þetta með þessum hætti. En þó að oft á tíðum sé gott að hafa hliðsjón af því sem gerist í öðrum löndum, nágrannalöndum okkar, þá er ekki þar með sagt að það eigi allt saman við okkur, þannig að við getum tekið það bókstaflega, klárt og kvitt, þó að það sé svo þar.
En í áframhaldi af þessu sagði hv. fyrri flm. að rökin lægju beint við að sínu mati, þ. e. að þeir, sem eru undir þessari líkamsstærð, eigi ekki að sitja í framsætum bifreiða. Nú skal ég viðurkenna að mér er ekki alveg ljóst að ekki séu til ökumenn undir þessari líkamsstærð, en mér þykir það heldur óæskilegt sem með þessu væri sagt, að einstaklingur, sem ekki fullnægir þessu skilyrði, að hafa þennan vaxtarbrodd, hann væri þar með dæmdur til þess að sitja í aftursæti bifreiðar, mega ekki aka. Ég held því að það þurfi að skoða þetta aðeins betur. Ég er ekki að mæla eindregið gegn þessu, en eins og ég sagði strax, ég rak augun í þetta við yfirlestur frv., og ekkert hefur komið fram enn sem hefur sannfært mig um að svona eigi þetta að vera. Það er heldur á hinn veginn. Ég dreg mjög í efa að þetta eigi rétt á sér. Ef það er talið öryggi að lögleiða notkun bílbelta almennt talið, þá værum við með slíku ákvæði í löggjöf að marka spor sem ég fyrir mitt leyti tel vafasamt, sem sagt að það sé minni ástæða til þess að vernda öryggi þeirra sem eru fyrir neðan þetta lágmark að stærð. Ég vil a. m. k. skoða það mjög vel áður en ég stend að slíkri löggjöf.
Ég vænti þess fastlega að sú n., sem þetta mál fær til meðferðar, skoði þetta atriði ásamt öðrum atriðum frv. mjög vel, afli sér um það upplýsinga. Ég tek undir það, sem hér var sagt af hv. þm. Gils Guðmundssyni, að hér er sannarlega um alvörumál og það mikið alvörumál að ræða. Það er ekki vanþörf á að auka umferðarmenningu á Íslandi, og enginn vafi er á því að það er hægt ef réttum leiðum og meðulum er beitt.
Ég skal svo ekki fjölyrða frekar um málið, en vildi að þetta kæmi fram strax við 1. umr. málsins.