04.05.1976
Efri deild: 95. fundur, 97. löggjafarþing.
Sjá dálk 3535 í B-deild Alþingistíðinda. (2913)
243. mál, áfengislög
Bragi Sigurjónsson:
Herra forseti. Ég vil eins og aðrir, sem hafa skrifað sig sem flm. að þessu frv., gera í örfáum orðum grein fyrir afstöðu minni.
Í fyrsta lagi skrifaði ég upp á frv. til þess að votta þeim mönnum virðingu mína sem hafa barist gegn áfengi, því mér er ljóst að hér er um afar mikið vandamál meðal þjóðarinnar að ræða. Ég tók það held ég fram við 1. flm. frv. að ég væri ekki viss um að ég væri öllu samþykkur sem í frv. stæði, og hann gat þess að svo mundu fleiri vera. Ég vil í þessu tilfelli nefna 2. gr., að ég felli mig ekki vel við hana eins og hún er orðuð. Mér finnst óþarfi að vera með þessi svokölluðu sérstöku áfengiskaupaskírteini. Sömuleiðis, eins og fleiri ræðumenn hafa tekið fram, væri ég á því að aldurstakmarkið í 3. gr. væri miðað við 18 ár fremur en 20 ár. Þetta er bara almenns eðlis.
Þá vil ég víkja að því að í hjarta mínu hef ég alltaf verið samþykkur því að algert bann væri á áfengum drykkjum hér á landi. En ástæðan fyrir því, að ég hef þó aldrei fylgt því, er að ég þykist sjá að það sé alveg vonlaust að koma slíku á, og bann, sem ekki er hægt að framfylgja, tel ég vera skakka afstöðu.
Ég er í hjarta mínu algjörlega andvígur áfengu öli. Ástæðan fyrir því er að ég þykist hafa fengið sannanir fyrir því að það er ekki síður háskalegur drykkur heldur en sterkir drykkir. Ég minnist þess að ég talaði einu sinni við ungan námsmann sem vann yfir sumartímann úti í Þýskalandi á búgarði. Bóndinn þar þurfti að láta vinna byggingarvinnu hjá sér, og mennirnir, sem hann fékk að ráða í þá vinnu, kröfðust þess að þeir fengju ákveðinn skammt af áfengu öli yfir daginn. Og pilturinn sagði mér að það hefði mátt heita svo að eftir hádegi hefðu allir verkamennirnir verið ófærir til vinnu. Þeir lágu í áfenga ölinu fyrri hluta dagsins og voru orðnir ófærir til vinnu þegar leið á dag. Mér hefur líka orðið það ljóst af skrifum sem ég hef fylgst með í sænskum blöðum. Þeir afléttu um skeið — og hafa kannske ekki breytt því enn — banni við áfengu öli eða ákveðinni prósentu af styrkleika öls, og það hefur verið mat margra, sem um það mál hafa skrifað í blöð í Svíþjóð, að það hafi verið mjög óheppilegt spor.
Loks vil ég geta þess að eitt af því, sem mér fyndist að ætti að berjast fyrir betur en enn hefur veríð gert, sé að hið opinbera, ráðh. og t.d. sveitarfélög, stæðu ekki fyrir því að veita áfenga drykki í veislum. Og ég víl ljúka orðum mínum með því að votta menntmrh. Vilhjálmi Hjálmarssyni virðingu mína fyrir að hann hefur haft forustu um að hafa ekki slíkt um hönd í sínum veislum.