15.02.1977
Sameinað þing: 51. fundur, 98. löggjafarþing.
Sjá dálk 2089 í B-deild Alþingistíðinda. (1562)
254. mál, innflutningur á frosnu kjöti
Fjmrh. (Matthías Á. Mathiesen):
Herra forseti. Í fsp. hv. 8. þm. Reykv. er í fyrsta lagi spurt um hvaða reglur gilda um innflutning ferðamanna, flugmanna og sjómanna á frosnu kjöti, svo sem alifuglakjöti (kjúklingum og kalkúnum), og hver hafi sett þessar reglur.
Svarið er, að á nefndum kjötvörum gildir sérstakt innflutningsbann. Innflutningsbann þetta er að finna í 2. gr., stafl. a gildandi laga nr. 11/1928, um varnir gegn því að gin- og klaufaveiki og aðrir alidýrasjúkdómar berist til landsins. Orðrétt hljóðar stafl. a í 2. gr. nefndra laga svo : „Bannaður er innflutningur á þessum vörutegundum: a) Heyi, hálmi, alidýraáburði, hráum og lítt söltuðum sláturafurðum, hverju nafni sem nefnast, ósoðinni mjólk“ o. s. frv. Ákvæði þetta er ekki undanþægt. Alþ. hefur því sjálft sett þessar reglur.
Í öðru lagi er spurt um hvaða ástæður liggi til grundvallar setningu gildandi reglna.
Svarið við því er: Ástæður þær, sem liggja að baki setningu laga nr. 11/1928, felast í sjálfu heiti laganna, þ. e. varnir gegn því að gin- og klaufaveiki og aðrir alidýrasjúkdómar berist til landsins.
Í þriðja lagi er spurst fyrir um hvort þeim reglum, sem gilda um innflutning á nefndri vöru, sé framfylgt eins gagnvart öllum innflytjendum þessarar sömu vöru.
Til svars þessum lið skal tekið fram, að á því svæði, sem fjmrn. fer með yfirstjórn á framkvæmd tollalöggjafar, er þessu banni skilyrðislaust framfylgt. Þess skal þó getið, að ástæða er til að ætla að eitthvert óverulegt magn af hráu kjöti hafi til skamms tíma borist til landsins með svonefndum stjórnarpósti erlendra ríkja. Fjmrn. fór þess á leit við utanrrn. á s. l. ári að það beitti áhrifum sínum til þess að sendiráðin flyttu ekki inn slíka vöru og þeim jafnframt gerð grein fyrir ákvæðum laga nr. 11/1928 og því, að þeim verði framfylgt af hálfu rn. eða tollgæslunnar. Utanrrn. varð við þessari ósk og hefur tilmælum verið beint til sendiráðanna um þetta efni.
Hvað varðar framkvæmd reglna þessara þar sem fjmrn. hefur ekki tollalögsögu, þ. e. á Keflavíkurflugvelli, er mér ekki kunnugt um að settar séu hömlur við innflutningi til varnarliðsins á þeim vörum sem hér um ræðir, frekar en á öðrum matvörum, og þá stuðst við lagagildi varnarsamningsins. Fjmrn. hefur hins vegar nýlega vakið sérstaka athygli utanrrn., sem fer með tollalögsögu á Keflavíkurflugvelli, á ákvæðum laga nr. 11/1928, um varnir gegn því að gin- og klaufaveiki og aðrir alidýrasjúkdómar berist til landsins. En rétt er að geta þess, að yfirdýralæknir hefur fylgst með því að matvælainnflutningur þangað sé ekki frá löndum þar sem upp hefur komið gin- og klaufaveiki.
Í fjórða lagi er spurst fyrir um hvernig ráðh. hyggist „ráðstafa þeim tonnum slíks kjöts sem nú hefur verið til geymslu á kostnað ríkisins í tæpt ár. Er ætlun ráðh. að láta undan kröfunni um að þessi matvara verði brennd eða henni sökkt í sæ ?“
Um ráðstöfun vöru þeirrar, sem hér um ræðir, fer samkv. ákvæðum laga þeirra sem fyrr greinir, en þar segir m. a. að bannvaran skuli gerð upptæk og ónýtt að tilhlutan lögreglustjóra.
Hv. þm. gerði grein fyrir forsendu fsp. sinna í upphafi máls síns og gat auglýsingar, sem tollgæslustjóri gaf út haustið 1975 varðandi þessi mál. Af hálfu fjmrn. var fsp. tollgæslustjóra svarað, eftir að umsagnar hafði verið leitað hjá landbrn. og yfirdýralækni, á þá lund að fjmrn. gerði engar aths. við framkvæmd tollgæslunnar á þessum ákvæðum laganna frá 1928.
Þessu til viðbótar er rétt að geta þess, að það rn., landbrn., sem fer með löggjöfina frá 1928, um varnir gegn því að gin- og klaufaveiki berist i:il landsins, hefur ekki í hyggju aðspurt að gera breytingu á umræddri löggjöf varðandi þau atriði er fsp. fjallar um.