07.03.1978
Sameinað þing: 52. fundur, 99. löggjafarþing.
Sjá dálk 2778 í B-deild Alþingistíðinda. (2029)
173. mál, Þróunarsjóður lagmetisiðnaðarins
Fyrirspyrjandi (Jón Árm. Héðinsson) :
Herra forseti. Það var fyrir nokkrum vikum, að sjónvarpið birti frétt um lagmetisstofnunina. Ég var ekki ánægður með frásögnina og hringdi þegar í stað í fréttamenn sjónvarpsins. Ég gerði þá athugasemd, að það vantaði í fréttina, hún væri út af fyrir sig ekki röng eins og hún væri sögð, en hún væri hálfsögð. Ég benti á að það fjármagn, sem lagmetisstofnunin hefði fengið, væri að mínu mati að meiri hluta komið frá þeim mönnum er verkuðu grásleppuhrogn í landinu. Óskaði ég eftir að þetta yrði athugað og birt leiðrétting. Leiðréttingin kom ekki, svo ég hringdi í forstjóra lagmetisstofnunarinnar og óskaði eftir að hann leiðrétti málið og gerði grein fyrir því, að framlag grásleppuveiðimanna væri meira en framlag ríkissjóðs. Leiðréttingin kom ekki, svo ég bar fram þessa fsp. í trausti þess að þar kæmi fram, hvað þessir menn hringinn í kringum landið hafa lagt til lagmetisiðnaðarins hér á Íslandi undanfarin ár. Spurningarnar, sem ég ber upp við hæstv. iðnrh. um Þróunarsjóð lagmetisiðnaðarins, eru á þessa leið:
„1) Hverjar voru tekjur Þróunarsjóðs lagmetisiðnaðarins árin 1972, 1973, 1974, 1975, 1976 og 1977, sundurliðað?“ — Það skiptist þarna í 5 ár raunverulega vegna nýrrar löggjafar um lagmetisiðnaðinn, svo ég tek þarna 6 ár inn, vegna þess að mér var ekki kunnugt um hvernig tekjuskipting hafði farið nákvæmlega fram.
„2) Hvernig hefur þessum tekjum verið varið, sbr. 16.–19. gr. reglugerðar um sjóðinn?
3) Hafa áætlanir verið gerðar um tekjuþörf Þróunarsjóðsins árið 1978, 1979 og 1980 — og hvað sýna þær þá?“
Löngum hefur verið mál manna hér á hv. Alþ. og utan dyra þess, að nauðsynlegt væri að gera átak til eflingar niðursuðuiðnaðinum í landinu. Það mun mála sannast, að það er nauðsynlegt að efla þann iðnað, en það er líka vissulega hlutverk allrar þjóðarinnar, en ekki eingöngu ákveðins hóps manna, sem hefur orðið að búa við það á sama tíma að fá eiginlega hvergi lán út á hinar smáu fleytur sínar. Þeir hafa eiginlega verið utangarðs í þjóðfélaginu varðandi lánafyrirgreiðslu, en þeir hafa samt nógu breiðar herðar þegar á þarf að halda til hjálpar þessari stofnun, þá er tekið af þeim. Eftir því sem ég best veit nú, munu frá þeim hafa komið meiri peningar á þessum 5 árum en Alþ. treysti sér til að láta af hendi rakna úr ríkissjóði.