störf þingsins.

Forseti. Undanfarna daga hef ég mikið verið að velta fyrir mér ábyrgð og hvað það þýðir í raun og veru. Ég ákvað því í morgun að spyrja ónefnda leitarvél á veraldarvefnum: Hvað er ábyrgð? Niðurstaða hennar var þetta yndislega og upplýsandi skjal sem ég fann á heimasíðu leikskólans Hlíðarenda sem mig langar til að deila með ykkur, með leyfi forseta:

„Hvað er ábyrgð? Ábyrgð felst í því að vanda eftir fremsta megni allt sem gert er og sagt og standa við það. Að taka afleiðingum orða sinna og gerða hvort sem það kemur fram í viðurkenningu og lofi eða gagnrýni og ákúrum. Ábyrgð er að standa við gefin loforð en sleppa því ekki eða gleyma. Ábyrgð er að taka ábyrgð á mistökum sínum, kenna ekki veðrinu um, einhverjum öðrum eða eigin gleymsku. Ábyrgð er að koma ekki með afsakanir ef eitthvað fer öðruvísi en ætlað var í fyrstu heldur útskýra hvers vegna. Ábyrgð er merki um þroska. Þeir sem sýna ábyrgð senda þau skilaboð til annarra að þeim megi treysta.

Hvers vegna eigum við að temja okkur ábyrgð?

Þegar við tökum ábyrgð á orðum okkar og gerðum og aðrir finna að þeir geta treyst okkur eru okkur falin fleiri verk að vinna. Ef við erum ábyrg ljúkum við því sem við höfum tekið að okkur, heimavinnan gleymist ekki, loforð eru haldin, verkefnum lokið og fólk verður ekki fyrir vonbrigðum með okkur. Þeir sem bera fyrir sig afsakanir í stað þess að taka ábyrgð gera alltaf sömu mistökin og hætta að vera trausts verðir. Við viljum geta treyst öðrum og við viljum að okkur sé treystandi. Hvort tveggja kemur af sjálfu sér þegar fólk er ábyrgt.“

Forseti. Ég held að það væri gagnlegt að velta þessum orðum aðeins fyrir okkur á meðan við hugleiðum þá vantrauststillögu sem nú liggur fyrir þinginu. Oft er sagt að við í þessum sal eigum að hætta að láta eins og leikskólabörn. Ég segi: Tökum börnin okkur til fyrirmyndar og sýnum ábyrgð.