störf þingsins.

Herra forseti. Á síðum Bændablaðsins, sem kom út þann 20. september síðastliðinn, mátti finna mjög áhugaverða og góða grein eftir Ingvar Stefánsson, formanns Félags svínabænda. Þar veltir hann m.a. upp verðþróun á svínakjöti, en það hefur hækkað að meðaltali um 12% á sama tíma og verð til svínabænda hefur lækkað um 13%. Þrátt fyrir að innflutningur á svínakjöti hafi margfaldast virðist lækkunin til bænda ekki skila sér til neytenda, milliliðirnir taka bara meira til sín.

Íslenskir svína- og alifuglabændur standa sig heilt yfir frábærlega vel í framleiðslu á afurðum sínum. Ég hygg að flestir hér hafi lesið eða heyrt um hversu vel íslensku búin koma út með tilliti til margs konar sýkinga sem eru fastagestir á búum víða erlendis. Frelsi er mikilvægt en frelsi getur líka verið dýru verði keypt. Ég er sannfærð um að heilnæmi afurða skipti heilsu okkar miklu máli því að við erum jú það sem við borðum. Eitthvað myndi ég halda líka að mósa- og matarsýkingar kosti hagkerfið, svona ef út í það er farið.

Hvernig í ósköpunum stendur á því að íslensk stjórnvöld standa ekki betur að okkar frábæru framleiðslu? Satt best að segja finnst mér hæstv. sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra þurfa að taka sig á. Inn í landið á að flæða kjöt sem ég leyfi mér að fullyrða að er ekki á nokkurn hátt sambærilegt í gæðum við það íslenska. Hæstv. sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra yppir bara öxlum og sver af sér allt þar sem hann var ekki ráðherra þegar samningarnir voru undirritaður.

Ég verð að segja að mér finnst alveg kominn tími á að bændur fái ráðherra sem stendur með þeim en ekki versluninni.