149. löggjafarþing — 41. fundur,  4. des. 2018.

rafræn birting á álagningu skatta og gjalda.

211. mál
[14:11]
Horfa

Frsm. efh.- og viðskn. (Óli Björn Kárason) (S):

Herra forseti. Ég mæli hér fyrir nefndaráliti með breytingartillögu um frumvarp til laga um rafræna birtingu og álagningu skatta og gjalda, 211. mál, á þingskjali 529.

Með frumvarpinu eru lagðar til breytingar á nýjum lögum þess efnis að tekið verði fram að heimilt sé að senda tilkynningar um álagningu ýmissa skatta og gjalda rafrænt. Er þar með stigið skref í átt að eflingu rafrænnar stjórnsýslu en sætt hefur gagnrýni hversu skammt íslensk stjórnsýsla er á veg komin hvað það varðar, m.a. í samanburði við önnur Norðurlönd.

Í umsögnum sem nefndinni bárust er stuðningi lýst við framgang frumvarpsins. Jafnframt hvetja umsagnaraðilar til þess að gengið verði lengra og stjórnsýslulög sæti endurskoðun með það að markmiði að skýrt verði að rafræn stjórnsýsla sé meginregla varðandi öll samskipti hins opinbera við almenning.

Í umsögn Sambands íslenskra sveitarfélaga segir m.a., með leyfi hæstv. forseta:

„Til þess að rafræn stjórnsýsla nái festu hér á landi og sé raunhæfur kostur í öllum tegundum stjórnsýslumála er mikilvægt að stjórnsýslulögin séu skýr og ekki þurfi að taka fram í sérlögum hvort heimilt sé að birta ákvörðun rafrænt eða ekki.“

Í umsögn Viðskiptaráðs er tekið í sama streng og bent á að Ísland komi illa út í alþjóðlegum samanburði og innleiðingu tækni í opinberri stjórnsýslu. Á mælikvarða Global Innovation Index fyrir stafvæðingu hins opinbera sé Ísland í 60. sæti af 126 ríkjum, á milli Perús og Bangladess. Í umsögninni er að finna mynd sem birtist í nefndarálitinu sem þingmenn geta kynnt sér.

Nefndin telur frumvarp þetta til bóta og mælir með samþykkt þess en tekur jafnframt undir framangreind sjónarmið um að betur megi ef duga skuli. Telur nefndin þá ábendingu réttmæta að hætta sé á að sú leið sem farin er með frumvarpinu, að tiltaka sérstaklega í sérlögum að heimilt sé að senda ákveðnar opinberar tilkynningar rafrænt, veki spurningar um hvort rétt sé að gagnálykta á þá leið að rafræn birting sé óheimil nema hún sé sérstaklega heimiluð. Þetta telur nefndin bagalegt og beinir því til forsætisráðuneytisins að fram fari heildræn endurskoðun, m.a. á ákvæðum IX. kafla stjórnsýslulaga, nr. 37/1993, um rafræna meðferð stjórnsýslulaga, sem miði að því að skýrt verði að rafræn samskipti séu meginreglan en ekki undantekning, þar með talið þegar kemur að álagningu skatta og gjalda.

Nefndin leggur til að frumvarpið verði samþykkt með breytingu þannig að fyrirsögn frumvarpsins verði frumvarp til laga um breytingu á ýmsum lagaákvæðum um álagningu skatta og gjalda (rafræn birting).

Undir nefndarálit þetta rita sá er hér stendur, Óli Björn Kárason, og hv. þingmenn Þorsteinn Víglundsson, Bryndís Haraldsdóttir, Hildur Sverrisdóttir, Ásgerður K. Gylfadóttir, Oddný G. Harðardóttir, Ólafur Þór Gunnarsson og Sigmundur Davíð Gunnlaugsson.

Álfheiður Eymarsdóttir var fjarverandi við afgreiðslu málsins.