ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar, nr. 93/2017, um breytingu á IV. viðauka (Orka) við EES-samninginn.
Herra forseti. Ég þakka hv. þm. Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni fyrir ágætisvangaveltur um að það hafi fordæmisgildi að fara ekki þessa leið þegar virkilega koma upp stjórnskipulegar vangaveltur um hvort eitthvað í tilskipun eða reglugerð sem á að innleiða gangi í berhögg við stjórnarskrá.
Menn þora það ekki. Menn hafna því alfarið, eins og við höfum orðið berlega vitni að í þessu máli, að það gefi það leiðinlega fordæmi sem hv. þingmaður talaði um. Og líka þær viðbárur að þetta hafi aldrei gerst í 25 ára sögu samningsins.
Eru það einhver rök að segja að það hafi aldrei verið gert og að við förum ekki að gera þetta núna?
En svo koma stjórnarþingmenn upp í ræðupúlt, galvaskir, kokhraustir, gífurlegir kjarkmenn, og segja: Svo sannarlega munum við gera þetta ef þörf er á. Þessi röksemdafærsla stjórnarliða gengur ekki upp. Hún stenst ekki.
Hvers vegna er þá verið að setja fyrirvara yfirleitt? Þeir eru algerlega óþarfir ef menn ætla aldrei nokkurn tímann að nota það sem þeir bjóða upp á og ákvæði samningsins gefa tilefni til. Það er bara lagalega vörðuð leið í samningnum. Til hvers ætti nokkur þjóð að ómaka sig við að gera fyrirvara við samninga ef sá fyrirvari hefur enga þýðingu?
Er þingmaður mér sammála að þessu leytinu?