fjármálaáætlun 2021--2025.

Virðulegi forseti. Ég þakka hv. þingmanni innkomu hennar í þessa umræðu. Talandi um frelsið sem bændur þrá, og hafa að mörgu leyti vegna þess að fólk kýs sér atvinnu, kýs sér búsetu — það er fyrsti kosturinn sem við getum sagt að fólk hafi, frelsi til að velja. Ég held að það sé engin goðgá að ætla að menn kjósi af mörgum ástæðum t.d. að stunda sauðfjárbúskap. Maður heyrir viðtöl við sauðfjárbændur og á samtöl við þá þar sem þeir segja: Þetta er meira lífsstíll en spurning um afkomu.

Ég nefni það í þessu sambandi að það er ýmislegt sem verið er að gera og hefur verið gert sem ýtir undir frelsi. Ég ætla bara að nefna aðlögunarsamninga í sauðfjárræktinni þar sem framleiðendur, það hefur líka verið boðið framleiðendum í nautgriparækt, geta valið með hvaða hætti þeir nýta þann stuðning sem í boði er. Ég ætla að nefna verkefni, sem er vissulega lítið, sem ýtir undir þetta og snýr að heimaslátrun, að gera sauðfjárbændum kleift að slátra og vinna kjöt á sínum eigin forsendum. Ég ætla sömuleiðis að nefna garðyrkjuna sem ýtt hefur verið undir í endurskoðun samnings við garðyrkjubændur.

Það er því ýmislegt sem gert hefur verið sem ýtir undir það sem hv. þingmaður gerir hér að umtalsefni og er mjög mikilvægt, að gefa fólki færi á því að ráða meira um sín mál í stað þess að vera bundið á einhvern opinberan klafa. Ég get tekið undir það að mörgu leyti að brýnt sé að stækka markaðinn. En ég segi samt sem áður að það hlýtur að vera næst manni að stækka hlutdeild íslenskrar framleiðslu á innlendum markaði. Ef við horfum t.d. bara á grænmetisframleiðsluna, sem dregist hefur saman í markaðshlutdeild á síðustu árum, er þar fullt af tækifærum vegna þess að tryggð neytenda við íslenska framleiðslu er gríðarlega mikil. Ég hefði álitið að það væri betra og einfaldara fyrir íslenskan framleiðanda að vinna markaðinn hér en að ráðast í útrás á stærri mörkuðum.