samskipti Íslands og Bandaríkjanna eftir valdaskiptin 20. janúar sl.
Herra forseti. Það birtir yfir Bandaríkjunum við fráhvarf Trumps forseta og með nýjum forseta og nýrri ríkisstjórn og þá væntanlega líka yfir samskiptum Íslands og Bandaríkjanna. Trump-stjórnin tók nánast eingöngu rangar ákvarðanir í utanríkismálum og norðurslóðamálum og ég ætla að leggja áherslu á þau stóru mál með nokkrum orðum. Ég ætla að fagna því að það á að bjóða Antony Blinken, nýjum utanríkisráðherra, til fundar hér á landi í maí og legg til að John Kerry komi líka þar. Þátttaka þessara manna væri þá staðfesting þess að bandarísk stjórnvöld vilja vinda ofan af mistökunum og röngum málflutningi Pompeos utanríkisráðherra í Rovaniemi árið 2020 þar sem hann kom í veg fyrir sameiginlega yfirlýsingu norðurslóðaríkjanna. Við eigum að hvetja til þess að Bandaríkin endurmeti og breyti afstöðu til norðurslóðamála, a.m.k. að hluta til, og sérlega afstöðu til loftslagsmálanna í því sambandi.
Þá ber auðvitað að fagna endurkomu þeirra að Parísarsamkomulaginu, en það er jú alkunna að norðurslóðamálin eru að verða æ mikilvægari með hverju árinu sem líður. Við eigum að hvetja til samvinnu Bandaríkjanna og Íslands í málefnum hafsins og hafsbotnsins á grunni hafréttarsamnings Sameinuðu þjóðanna og sjálfbærni, og hvetja til áframhaldandi lágspennu á norðurslóðum. Og þar sem ekki er hægt að fela varnar- og öryggismálin væri æskilegt að við fyndum leiðir til þess að koma á viðræðum allra átta norðurslóðaríkjanna og fleiri, ekki á vettvangi Norðurskautsráðsins eða þingmannaráðstefnu norðurslóða, heldur á öðrum og nýjum vettvangi í átt að friði og afvopnun, jafnt á norðurslóðum þá sem á heimsvísu.
