Greiningar- og ráðgjafarstöð ríkisins.
Herra forseti. Ég þakka hæstv. ráðherra fyrir kynninguna á þessu frumvarpi til laga um breytingu á lögum um Greiningar- og ráðgjafarstöð ríkisins og kem hér upp í andsvar nokkuð á sömu buxunum og sá þingmaður sem var hér á undan mér, hv. þm. Guðmundur Ingi Kristinsson, af því að mig langar líka að tala um ónógt fjármagn. Það er gott og vel að taka til í stofnunum landsins, eins og hæstv. ráðherra er duglegur við að gera þessa dagana. En það er ekki hægt að horfa fram hjá því að seinni hluta síðasta árs biðu 584 börn eftir greiningu hjá Greiningar- og ráðgjafarstöð ríkisins. Í lok janúar sagði hæstv. ráðherra að hafin væri vinna í ráðuneytinu við að greina hvers vegna svona mörg börn væru að bíða eftir þjónustu og hvers vegna þau biðu svona lengi. Hæstv. ráðherra sagði líka að samkvæmt fréttum væri niðurstöðu að vænta um miðjan síðasta mánuð úr þeirri vinnu. Ég hef ekki séð niðurstöðu úr þeirri greiningarvinnu sem átti sér stað í ráðuneytinu. En að setja í eitt skipti 80 milljónir í biðlistavanda þegar 600 börn bíða bara á þessum stað, 1.200 börn um allt land bíða eftir greiningu eða meðferð við geðrænum og sálrænum vanda, 80 milljónir í eitt skipti inn í þennan málaflokk — ég er voða hrædd um að það sé ekki nóg. Og af því að við erum að tala hér um tölur — hv. þm. Guðmundur Ingi Kristinsson bar þetta saman við minkafóður — þá langar mig að bera 80 milljónir saman við 150 milljónir sem Landsréttarmálið kostaði okkur, Landsréttarklúðrið.