embættisfærslur dómsmálaráðherra.

Virðulegi forseti. Það er hægt að læra mikið með því að hlusta á ræður hv. þm. Birgis Ármannssonar um fundarstjórn vegna þess að hann er mjög góður í að lýsa einhverjum svona lagatæknilegum ferlum um hvernig hlutirnir virki. Við vitum alveg að Alþingi greiddi atkvæði um tillöguna. Við vitum alveg hvað gerðist. Það liggur fyrir. (Gripið fram í.) Það er enginn staðreyndaágreiningur, nema af og til frá hæstv. dómsmálaráðherra sem enn þá virðist ekki alveg hafa lært að hún hafi raunverulega brotið lög. En hún ætlar ekki að deila við dómarann, bara vera ósammála honum, og ekki sýna neina iðrun í því sambandi.

Þegar upp koma einhver hneykslismál í pólitíkinni koma menn hingað stundum og segja: Hvaða lög voru brotin? Eins og það sé endilega aðalatriðið. Sem það er ekkert endilega. Ég get sagt hvaða lög voru brotin: 10. gr. stjórnsýslulaga. Þannig er það. Ókei. Svo höldum við áfram yfir í pólitísku ábyrgðina. Það er ekki bara að einhver lög hafi verið brotin. Strangt til tekið brjótum við lög þegar við mætum ekki á þingfund hér. Það er ekki aðalatriðið. Aðalatriðið hérna er afleiðingar lögbrotsins, fyrirsjáanlegu afleiðingarnar, skýringarnar við því og viðbrögðin við því. Og ekkert af þessu er viðunandi á neinn hátt. Ráðherrann sýnir enga iðrun. Enga. Ekki neina viðleitni til að breyta einhvern veginn (Forseti hringir.) öðruvísi í framtíðinni. Og þá getum við ekki treyst þessum ráðherra. Hún á að sjá lágmarkssóma sinn í að segja af sér, að sjálfsögðu, ráðherrastól. (Forseti hringir.)

Ég velti fyrir mér einni spurningu. Hvernig gæti hæstv. ráðherra axlað minni ábyrgð? (Forseti hringir.) Hvað gæti hún gert minna en hún gerir?