stefnuræða forsætisráðherra og umræður um hana.
Kæru landsmenn. Ef við horfum til framtíðar og skoðum hvað þarf að gera núna til þess að framtíðin verði betri þá koma aðgerðir stjórnvalda ekki á óvart. Þau sem læra ekki af sögunni eru dæmd til að endurtaka hana. Stjórnmál valdaflokkanna hafa gefið okkur skuldaslóð svikinna loforða. Aftur og aftur heyrum við sömu loforðin um sömu verkefnin. Sumum verkefnum sem nú eru í vinnslu var lofað fyrir áratugum síðan. Í dag höfum við ekki efni á að bíða í áratugi eftir því sem þarf að gera í dag til þess að gera framtíðina betri. Enn eru holóttir vegir úti um allt land og myglað húsnæði. Það er innviðaskuldin. Við skuldum líka lífeyri almannatrygginga sem hefur rýrnað um tugi prósenta frá aldamótum og rýrnar enn meira í því fjárlagafrumvarpi sem við sáum í dag. Það eru engir lífskjarasamningar fyrir fólk sem treystir á lífeyri sér til framfærslu. Við erum með loftslagsskuld sem við þurfum að borga strax. Annars mun sú skuld leggjast þungt á komandi kynslóðir.
Kæru landsmenn. Lýðræðið er mikilvægt. Í hverjum kosningum biðjum við um heilbrigðiskerfi fyrir alla úti um allt land. Við biðjum um samgöngur fyrir alla úti um allt land en við fáum bara skuldahala svikinna loforða. Við biðjum líka um leikreglur fyrir valdhafa, aukið lýðræði, ábyrgð og gagnsæi. Við notum atkvæðin okkar til að biðja um nýja stjórnarskrá en ekkert gerist. Sagan ætti að vera búin að kenna okkur að stjórnmálin lofa og lofa en gera svo ekki neitt. Valdaflokkarnir efna ekki loforð sín fyrr en áratugum seinna þegar það er orðið allt of seint. Sagan ætti að vera búin að kenna okkur að íslensk stjórnvöld skila okkur bara skuldum á meðan bestu vinir aðals fá bitlinga úr kjötkötlum. Í hverjum kosningum sjáum við stórskulduga valdaflokka hoppa yfir á nýja kennitölu með sömu loforðum og síðast þegar þeir ættu með réttu að vera orðnir gjaldþrota.
Við eigum ekki að sætta okkur við svikin loforð og þess vegna eigum við að setja frumkvæðisrétt í stjórnarskrá, að kjósendur geti lagt fram þingmál að eigin frumkvæði. Við eigum ekki að sætta okkur við yfirgang valdamanna, þess vegna setjum við málskotsrétt í stjórnarskrá. Við eigum ekki að sætta okkur við misrétti. Þess vegna setjum við jafnan atkvæðisrétt í stjórnarskrána. Okkar eigin stjórnarskrá er 76 ára gamalt loforð. Okkar eigin stjórnarskrá er fín hugmynd fyrir næstu bók fyrir Ævar vísindamann meira að segja.
Kæru landsmenn. Tækifærin eru enn úti um allt. Vísindi og menntun eru drifkraftur framfara. Framfaraskref vísindanna gætu verið markvissari og betri ef pólitíkin hefði einhvern skilning á mikilvægi grunnrannsókna í uppbyggingu á hátækni- og þekkingarsamfélagi. Þótt íslensk stjórnvöld hringsóli í stöðnun sinni gerir samfélagið það ekki. Einkaframtakinu er nefnilega slétt sama um hvaða leðjuslag stjórnmálin eru í og þar á ég við alvörueinkaframtak, ekki þau sem hanga í pilsfaldinum og betla milljarða út úr sameiginlegum sjóðum heldur þau sem við höfum séð blómstra úti um allt land þrátt fyrir stjórnmálin, til dæmis Solid Clouds, Eimverk, Genís, Genki, Skyrora, Myrkur Games, Haustak og Framtíðarstofu Tækniskólans.
Það sorglega er að tækifærin eru svo miklu fleiri sem pólitíkin gæti gripið til, en til þess þarf hún að skilja framtíðina, vilja framtíðina og skilja að 2.0-uppfærslan var um síðustu aldamót. Í staðinn þegar ég lít yfir ráðherrabekkina hér fyrir aftan mig sé ég bara pólitík sem heldur að stöðnun sé stöðugleiki. Ég sé bara glötuð tækifæri til framfara. Við eigum ekki að sætta okkur við glötuð tækifæri, sérstaklega ekki í því ástandi sem við glímum nú við.
Ef einhvern tímann er þörf fyrir að nýta öll tækifæri sem bjóðast er það núna. Fjárfestum í nýsköpun til framtíðar, fjárfestum í menntun fyrir alla og gerum það af alvöru. Framtíðin verður öðruvísi en nútíðin, hvort sem okkur líkar það betur eða verr. Við verðum að gera meira. Við verðum að gera betur, miklu meira og miklu betur því við verðum að þora að stíga skrefin til framtíðar þar sem hún verður öðruvísi. Við þurfum að þora að fara í átt að samfélagi sem er betra fyrir alla.