störf þingsins.
Herra forseti. Nýverið tók hv. þm. Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir til máls hér á þingi og hvatti Íslendinga til að ferðast innan lands og þá sérstaklega í svefnherberginu. Áskorunin er afar góð, enda fæðast of fá börn á Íslandi í dag og staðfestir tölfræði Hagstofu Íslands það. Frjósemi nú er 1,72 börn á hverja konu en yfirleitt er miðað við 2,1 barn til að viðhalda mannfjölda. Það er sömuleiðis staðan víðar í heiminum.
En aftur að áskoruninni og svefnherberginu. Fyrir fjölmarga er það ekki nóg. Mörg pör og einstaklingar þurfa hjálp. Ástæða ófrjósemisvanda getur verið af ýmsu tagi. Ófrjósemi er ekki val. Það að þurfa að fara aftur og aftur í ófrjósemisaðgerðir er andlega og líkamlega erfitt og ekki síst dýrt ferli. Í Danmörku hefur svipuð þróun verið í gangi í nokkurn tíma og hafa Danir reynt að finna leiðir til að bæta aðgengi að frjósemismeðferð. Þar bjóðast fólki þrjár meðferðir því að kostnaðarlausu innan almenna heilbrigðiskerfisins. Hugmyndir hafa verið uppi um að bæta um betur. Samtök iðnaðarins í Danmörku hafa lagt til að komið verði á niðurgreiðslum á meðferð á einkareknum spítölum, fari bið eftir meðferð yfir 30 daga. Á Íslandi er einungis hægt að fara í meðferð hjá einum aðila. Kostnaðurinn er gríðarlegur auk þess sem það er engin trygging fyrir því að meðferð takist í fyrstu tilraun. Í dag niðurgreiða Sjúkratryggingar fyrstu meðferð um 5% og aðra til fjórðu meðferð um 65% en taka ekki þátt í kostnaði ef aðstoð er sótt erlendis.
Ég spyr, herra forseti: Teljum við það ásættanlegt? Viljum við einungis að þeir efnamiklu geti fengið nauðsynlega aðstoð? Ef við viljum fjölga fæðingum á Íslandi hljótum við að byrja á því að auðvelda þeim sem vilja eignast börn að fá aðstoð sem þörf er á.