Ferill 224. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: Word Perfect.
1988–89. – 1058 ár frá stofnun Alþingis.
111. löggjafarþing. – 224 . mál.
Ed.
662. Nefndarálit
um frv. til l. um breyt. á l. nr. 77/1979, um Háskóla Íslands, sbr. lög nr. 8/1985.
Frá minni hl. menntamálanefndar.
Frumvarp það, sem hér liggur fyrir, felur í sér breytingu á þeim reglum sem gilt hafa um ráðningar við Háskóla Íslands. Nauðsynlegt er að þær reglur séu skýrar, séu líklegar til að hindra ágreining og að tryggt sé að umsækjendur um störf við Háskóla Íslands fái réttláta meðferð. Draga verður í efa að frumvarp þetta tryggi þessi markmið. Nokkur fljótaskrift virðist vera á þessu frumvarpi, enda hefur meiri hl. nefndarinnar séð ástæðu til að flytja við það breytingartillögur og menntamálaráðherra hefur haft frumkvæði að því að meiri hl. nefndarinnar leggur til að kveðið verði á um það með skýrum hætti að ráðherra hafi algjört neitunarvald ef honum falla ekki í geð tillögur Háskóla Íslands um einstakar ráðningar.
Minni hl. getur ekki fallist á frumvarp eins og það liggur fyrir og flytur breytingartillögur á sérstöku þingskjali.
Fyrri breytingartillagan er um að dómnefndarmenn skuli eftir því sem við á uppfylla hin sérstöku dómaraskilyrði 36. gr. laga 85/1936, um meðferð einkamála í héraði. Í þeirri grein er fjallað um hvenær dómari eigi að víkja úr dómarasæti. Þar er m.a. fjallað um sérstök tengsl við málsaðila, fyrri afskipti af máli, óvináttu við málsaðila og sérstaka hagsmuni. Dómnefndarmenn um hæfi umsækjenda hafa mikil völd. Störf þeirra skipta umsækjendur mjög miklu máli og það er því grundvallaratriði að umsækjendur geti treyst óhlutdrægni þeirra. Til að tryggja hag umsækjenda að þessu leyti er þessi tillaga borin fram.
Síðari breytingartillagan felur í sér þá breytingu að ráðherra sé skylt að fylgja tillögu Háskóla Íslands ef 2 / 3 viðstaddra á deildarfundi mæla með ákveðnum umsækjanda, enda hafi dómnefnd dæmt hann hæfan. Á hinn bóginn er þá fellt niður neitunarvald ráðherra. Mörg dæmi eru þess að eitt eða tvö atkvæði skilji að umsækjendur í atkvæðagreiðslum á deildarfundum. Virðist þá oft tilviljun ráða hver verður ofan á. Ófært er að hendur ráðherra séu bundnar í slíkum tilvikum. Eðlilegt er að þá sé matið lagt í hans hendur. Þess vegna er lagt til að aukinn meiri hluti þurfi að vera fyrir hendi, þ.e. að niðurstaða deildarfundar sé ótvíræð til að hendur ráðherra séu bundnar.
Ef breytingartillögur þessar ná ekki fram að ganga treystir minni hl. sér ekki til að samþykkja þetta frumvarp.
Alþingi, 21. mars 1989.
Halldór Blöndal.
