Virðulegi forseti. Ég mæli fyrir nefndaráliti um frumvarp til laga um breytingu úrvinnslugjalds, nr. 162/2002, með síðari breytingum, frá umhverfisnefnd. Þetta nokkuð sem við þekkjum héðan úr þinginu því þetta hefur verið nánast árlegur viðburður. Þegar við gengum frá lögum um úrvinnslugjald var ákveðið að allar gjaldskrárbreytingar skyldu fara í gegnum þingið og er það örugglega skynsamlegt út frá ýmsum forsendum.

En þetta er nú ánægjulegt frumvarp út frá mörgum forsendum. Í fyrsta lagi eru lagðar til breytingar til lækkunar á upphæðum úrvinnslugjalds á umbúðum úr pappa, pappír og plasti og á olíuvörur, prentliti og hjólbarða. Þetta komið til vegna þess að reynslan hefur sýnt að kostnaður vegna meðhöndlun þessa úrgangs er lægri en menn reiknuðu með þegar gjöldin voru sett á.

Í öðru lagi eru lagðar til breytingar á álagningarstofni úrvinnslugjalds á umbúðum úr pappa, pappír og plasti. Það þarf að leiðrétta álagningarstofninn og er markmiðið með þeim breytingum að laga álagningarstofn gjaldsins að nýrri og nákvæmari upplýsingum um magn umbúða sem berst til landsins og gera hann þannig sanngjarnari gagnvart innflytjendum vara.

Eins og ég nefndi hefur lögum um úrvinnslugjaldið nokkrum sinnum hefur verið breytt. Það voru lögð gjöld á fjóra vöruflokka með lögunum frá árinu 2004. Þeir lækkuðu umtalsvert til að koma á jafnvægi í rekstri þessara flokka. Var úrvinnslugjald af samsettum drykkjarvöruumbúðum þá lækkað um 55%, gjald á rafhlöður um 50%, hjólbarða um tæp 17% og úrvinnslugjald á ökutæki var lækkað um tæp 33%.

Í þessu sambandi má einnig nefna sérstaklega sem dæmi þær lækkanir sem hafa orðið á úrvinnslugjaldi á hjólbarða. Þann 1. janúar 2005 lækkaði gjaldið úr 36 kr./kg í 30 kr./kg og svo í 20 kr./kg þann 1. janúar 2006. Með frumvarpi þessu er lagt til að gjaldið lækki niður í 15 kr./kg.

Í 4. mgr. 15. gr. laga um úrvinnslugjald er sjóðnum heimilt að semja við rekstraraðila um endurgreiðslu úrvinnslugjalds vegna endurnýtingar á eigin úrgangi rekstraraðila samkvæmt nánari ákvörðun í reglugerð. Á þessum grundvelli hefur Úrvinnslusjóður samið við prentsmiðju Morgunblaðsins og Ísafoldarprentsmiðju um að fyrirtækin fái endurgreitt innborgað úrvinnslugjald vegna kaupa sinna á prentlitum í samræmi við samning þar að lútandi. Í samningi milli Úrvinnslusjóðs og fyrirtækjanna er tilgreint hvaða skilyrði endurnýting á prentlitaafgöngum þarf að uppfylla til að úrvinnslugjaldið sé endurgreitt. Það er því á ábyrgð viðkomandi fyrirtækja að koma úrganginum til endurnýtingar.

Í upphafi árs 2006, er gjaldtaka hófst á úrvinnslugjaldi vegna pappa, pappírs- og plastumbúða, nýttu vel yfir 90% þeirra sem fluttu inn vöru til landsins sér reiknireglur. Þróunin fyrstu níu mánuði ársins 2006 hefur verið að 87% af innfluttum umbúðum úr pappa eru gefnar upp með reiknireglu og 85% plastumbúða. Þeim sem gefa upp magn umbúða fer því jafnt og þétt fjölgandi.

Nefndin leggur til tvær breytingar við frumvarpið. Er annars vegar gerð breyting í þá veru að lögin öðlist gildi 1. mars 2007 og hins vegar leggur nefndin til breytta viðauka þar sem ranglega var farið með nokkur númer í frumvarpinu.

Nefndin leggur til að frumvarpið verði samþykkt með framangreindum breytingum sem gerð er tillaga um í sérstöku þingskjali.

Undir þetta skrifa hv. þingmenn Guðlaugur Þór Þórðarson, formaður nefndarinnar, Mörður Árnason, Guðmundur Hallvarðsson, Rannveig Guðmundsdóttir, Kjartan Ólafsson og Sigurrós Þorgrímsdóttir.

Það er ánægjulegt að vita til þess, virðulegi forseti, að hér hefur vel tekist til þegar kemur að úrvinnslumálunum sem er afskaplega mikilvægt þegar við hugum að umhverfismálum. Það er ánægjulegt að hér höfum við náð að lækka gjöld mjög mikið og til að setja þetta í eitthvert samhengi þá höfum við bara á þessu kjörtímabili lækkað þetta um sem samsvarar nær 400 millj. kr. á ári. Af því að ég horfi hér á hv. þingmann Jóhann Ársælsson, þá man ég hvað stjórnarandstaðan lagði mikið áherslu á að þegar um gjaldskrárhækkanir væri að ræða þá væru það skattahækkanir og tilgreindu ýmislegt.

Næst þegar kemur að málflutningi út af verðlagsbreytingum og öðru slíku þá er ágætt að stjórnarandstaðan haldi þessu til haga, að samkvæmt þeirri skilgreiningu er hér væntanlega um að ræða skattalækkanir um 400 millj. kr. fyrir almenning í landinu, uppsafnað á kjörtímabilinu á hverju einasta ári.