Ferill 400. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: PDF - Microsoft Word.
146. löggjafarþing 2016–2017.
Þingskjal 531 — 400. mál.
Stjórnarfrumvarp.
Frumvarp til laga
um vátryggingasamstæður.
Frá fjármála- og efnahagsráðherra.
I. KAFLI
Gildissvið, markmið og skilgreiningar.
1. gr.
Gildissvið og markmið.
2. gr.
Orðskýringar.
1. Hluteignarfélag: Félag sem er annaðhvort móðurfélag eða félag sem á hlutdeild í öðru félagi eða félag sem tengist öðru félagi með tengslum eins og lýst er í 1. tölul. a-liðar 3. tölul. Fyrirtæki er einnig hluteignarfélag ef það hefur að mati Fjármálaeftirlitsins umtalsverð áhrif í með beinum eða óbeinum atkvæðisrétti í öðru fyrirtæki.
2. Tengt félag: Dótturfélag eða hlutdeildarfélag eða félag sem tengist öðru félagi með tengslum skv. 1. tölul. a-liðar 3. tölul.
3. Samstæða: Hópur félaga sem:
a. samanstendur af hluteignarfélagi, dótturfélögum þess og félögum sem móðurfélagið eða dótturfélög þess eiga hlutdeild í, auk félaga sem tengjast hvert öðru þannig að:
1. félögum sem tengjast ekki er stjórnað í sameiningu samkvæmt samningi eða ákvæðum í samþykktum eða,
2. meiri hluti stjórnar eða stjórnendur félaga sem tengjast ekki eru sömu einstaklingar á reikningsárinu.
b. byggist á sterkum og varanlegum fjárhagslegum tengslum samkvæmt samningi eða öðrum löggerningi og:
1. eitt félagið er ráðandi í ákvarðanatöku fyrir öll félögin, þar á meðal ákvörðunum um fjárhagsleg málefni og
2. stofnun og slit slíks sambands er háð samþykki eftirlitsstjórnvalds samstæðunnar.
4. Eftirlitsstjórnvald samstæðu: Eftirlitsstjórnvald sem ber ábyrgð á samstæðueftirliti skv. 34. gr.
5. Samstarfshópur eftirlitsstjórnvalda: Varanlegt en sveigjanlegt samstarf eftirlitsstjórnvalda til að samræma og auðvelda ákvarðanir vegna eftirlits með vátryggingasamstæðu.
6. Eignarhaldsfélag á vátryggingasviði: Félag þar sem meginstarfsemi felst í því að eiga hluti í dótturfélögum sem eru annaðhvort eingöngu eða aðallega vátryggingafélög.
7. Blandað eignarhaldsfélag á vátryggingasviði: Félag sem ekki er vátryggingafélag, eignarhaldsfélag á vátryggingasviði eða blandað eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi og að minnsta kosti eitt dótturfélag er vátryggingafélag.
8. Blandað eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi: Móðurfélag sem ekki er eftirlitsskylt en það ásamt dótturfélögum sínum, þar sem að minnsta kosti eitt þeirra er eftirlitsskylt og er með höfuðstöðvar í aðildarríki, og öðrum aðilum myndar fjármálasamsteypu.
9. Aðildarríki: Ríki sem er aðili að samningnum um Evrópska efnahagssvæðið (EES), aðili að stofnsamningi Fríverslunarsamtaka Evrópu (EFTA) og Færeyjar.
10. Vátryggingafélag: Vátryggingafélag samkvæmt lögum um vátryggingastarfsemi.
3. gr.
Vátryggingasamstæður og eftirlit þeirra.
a. vátryggingafélag er hluteignarfélag í að minnsta kosti einu vátryggingafélagi hvort sem það starfar í aðildarríki eða ekki skv. 8.–44. gr.,
b. móðurfélag vátryggingafélags er eignarhaldsfélag á vátryggingasviði eða blandað eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi með höfuðstöðvar hér á landi skv. 8.–44. gr.,
c. móðurfélag vátryggingafélags er eignarhaldsfélag á vátryggingasviði eða blandað eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi með höfuðstöðvar utan aðildarríkis eða vátryggingafélag utan aðildarríkis skv. 45.–48. gr.,
d. móðurfélag vátryggingafélags er blandað eignarhaldsfélag á vátryggingasviði skv. 49. gr.
Fjármálaeftirlitið hefur eftirlit með að starfsemi vátryggingasamstæðna fari að ákvæðum laga þessara. Lög um vátryggingastarfsemi gilda um eftirlit með vátryggingafélögum í samstæðum nema annað sé tekið fram í lögum þessum.
Þegar Fjármálaeftirlitið er eftirlitsstjórnvald vátryggingasamstæðu félaga skv. a- og b-lið 1. mgr., sem eru annaðhvort tengd eftirlitsskyldu félagi eða eru sjálf eftirlitsskyld eða blönduð eignarhaldsfélög í fjármálastarfsemi sem falla undir lög um viðbótareftirlit með fjármálasamsteypum, getur það að höfðu samráði við viðeigandi eftirlitsstjórnvöld ákveðið að hafa ekki eftirlit með samþjöppun áhættu vegna hluteignarfélaga, sbr. 31. gr., eða eftirlit með viðskiptum innan vátryggingasamstæðu, sbr. 32. gr., ef þau falla undir sambærileg ákvæði í lögum um viðbótareftirlit með fjármálasamsteypum.
Þegar blandað eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi fellur undir jafngildisákvæði VI. kafla laga þessara og lög um viðbótareftirlit með fjármálasamsteypum getur Fjármálaeftirlitið, ef það er eftirlitsstjórnvald samstæðunnar, að viðhöfðu samráði við viðeigandi eftirlitsstjórnvöld, einungis farið að lögum um viðbótareftirlit með fjármálasamsteypum.
4. gr.
Umfang samstæðueftirlits.
Þegar Fjármálaeftirlitið er eftirlitsstjórnvald samstæðu getur það ákveðið að halda félagi utan samstæðueftirlits skv. 3. gr. þegar:
a. félagið er utan aðildarríkis og lagaleg hindrun til að afla nauðsynlegra upplýsinga er til staðar, sbr. þó 19. gr.,
b. félagið hefur óverulega þýðingu fyrir tilgang samstæðueftirlitsins,
c. það gæfi villandi mynd fyrir samstæðueftirlitið að hafa félagið með.
Þrátt fyrir að fleiri en eitt félag í vátryggingasamstæðu falli hvert fyrir sig utan samstæðueftirlits skv. b-lið 2. mgr. skulu þau vera undir samstæðueftirliti ef þau hafa samanlagt þýðingu fyrir samstæðueftirlitið.
Þegar Fjármálaeftirlitið er eftirlitsstjórnvald samstæðu og telur vátryggingafélag falla utan samstæðueftirlits skv. b- eða c-lið 2. mgr. skal það ráðfæra sig við önnur eftirlitsstjórnvöld sem málið varðar áður en ákvörðun er tekin.
Þegar Fjármálaeftirlitið er eftirlitsstjórnvald samstæðu og heldur vátryggingafélagi utan samstæðueftirlits skv. b- eða c-lið 2. mgr. geta eftirlitsstjórnvöld þess aðildarríkis þar sem félagið er staðsett óskað eftir upplýsingum frá móðurfélagi vátryggingasamstæðunnar vegna eftirlits með félaginu.
5. gr.
Endanlegt móðurfélag.
Ef móðurfélag allra annarra félaga í vátryggingasamstæðu skv. 1. mgr. er dótturfélag fyrirtækis sem er undir viðbótareftirliti Fjármálaeftirlitsins samkvæmt lögum um viðbótareftirlit með fjármálasamsteypum getur Fjármálaeftirlitið sem eftirlitsstjórnvald samstæðunnar, í samráði við önnur viðeigandi eftirlitsstjórnvöld, ákveðið að eftirlit með samþjöppun áhættu skv. 31. gr. og viðskiptum innan vátryggingasamstæðu skv. 32. gr. fari samkvæmt ákvæðum laga þessara.
6. gr.
Innlend vátryggingasamstæða er hluti af erlendri vátryggingasamstæðu.
Fjármálaeftirlitinu er heimilt að takmarka samstæðueftirlit skv. 1. mgr. við tiltekin ákvæði þessa kafla.
Þegar Fjármálaeftirlitið ákveður val á aðferð við útreikning gjaldþolsstöðu skv. 10. gr. er sú ákvörðun endanleg. Hafi móðurfélag erlendu vátryggingasamstæðunnar ákveðið aðferðina skal Fjármálaeftirlitið nota þá aðferð við útreikning á gjaldþolsstöðu innlendu vátryggingasamstæðunnar.
Hafi móðurfélag erlendu vátryggingasamstæðunnar fengið heimild skv. 21. eða 23. gr. til að meta gjaldþolskröfu vátryggingasamstæðunnar og einstakra félaga í vátryggingasamstæðunni með eigin líkani skal það líkan einnig notað við mat á gjaldþolskröfu innlendu vátryggingasamstæðunnar.
Telji Fjármálaeftirlitið að áhættusnið innlendu vátryggingasamstæðunnar sé ekki í samræmi við eigin líkan erlendu vátryggingasamstæðunnar getur það lagt viðbótargjaldþolskröfu á innlendu vátryggingasamstæðuna. Ef viðbótargjaldþolskrafa er ekki viðeigandi getur Fjármálaeftirlitið krafist þess að gjaldþolskrafa innlendu vátryggingasamstæðunnar verði metin með staðalreglunni. Fjármálaeftirlitið skal skýra slíka ákvörðun fyrir félaginu og eftirlitsstjórnvaldi samstæðunnar. Fjármálaeftirlitið skal tilkynna samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda um ákvörðun skv. a-lið 1. mgr. 35. gr. ef það er eftirlitsstjórnvald samstæðunnar.
Ákveði Fjármálaeftirlitið að mat á gjaldþolskröfu innlendrar vátryggingasamstæðu fari samkvæmt þessari grein geta ákvæði 27. og 28. gr. ekki gilt fyrir dótturfélög vátryggingasamstæðunnar.
Ekki er heimilt að meta gjaldþolskröfu samkvæmt þessari grein ef innlend vátryggingasamstæða sem er dótturfélag erlendrar vátryggingasamstæðu hefur fengið heimild skv. 27. og 28. gr.
7. gr.
Móðurfélag vátryggingasamstæðu í fleiri en einu aðildarríki.
Fjármálaeftirlitið skal kynna samstarfssamning fyrir eftirlitsstjórnvaldi samstæðunnar og endanlegu móðurfélagi. Ef Fjármálaeftirlitið er eftirlitsstjórnvald samstæðu skal það tilkynna samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda um samstarfssamning.
II. KAFLI
Gjaldþol vátryggingasamstæðu.
8. gr.
Eftirlit.
Vátryggingafélög í vátryggingasamstæðu skulu tryggja að viðurkenndir gjaldþolsliðir nemi alltaf að minnsta kosti gjaldþolskröfu vátryggingasamstæðunnar eins og hún er metin með hliðsjón af uppbyggingu samstæðunnar.
Ef Fjármálaeftirlitið er eftirlitsstjórnvald samstæðu skal eftirlit með gjaldþolskröfu skv. 2. mgr. vera hluti af eftirlitsferli þess skv. 29. gr. laga um vátryggingastarfsemi.
Ákvæði 115. og 117. gr. laga um vátryggingastarfsemi skulu einnig gilda um vátryggingasamstæðu að breyttu breytanda. Ef Fjármálaeftirlitið er eftirlitsstjórnvald samstæðu tilnefnir það þann aðila sem ber ábyrgð á upplýsingaskyldu um versnandi fjárhagsstöðu samkvæmt þessum ákvæðum.
Ef Fjármálaeftirlitið er eftirlitsstjórnvald samstæðunnar og hefur fengið þær upplýsingar frá hluteignarfélagi að gjaldþolskröfu vátryggingasamstæðu sé ekki lengur fullnægt eða hætta sé á því á næstu þremur mánuðum skal það upplýsa önnur eftirlitsstjórnvöld í samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda um það.
9. gr.
Tíðni mats.
Hluteignarfélag skal skila viðeigandi gögnum vegna mats til Fjármálaeftirlitsins. Ef hluteignarfélagið er ekki móðurfélag vátryggingasamstæðu skal Fjármálaeftirlitið tilnefna eignarhaldsfélag á vátryggingasviði, blandað eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi eða vátryggingafélag, í samráði við viðeigandi eftirlitsstjórnvöld í öðrum aðildarríkjum og vátryggingasamstæðuna sjálfa, sem skilar gögnunum.
Félög skv. 1. mgr. skulu fylgjast með gjaldþolskröfu vátryggingasamstæðunnar. Víki áhættusnið vátryggingasamstæðunnar verulega frá þeim forsendum sem lágu til grundvallar síðustu skráðu gjaldþolskröfu skal tafarlaust meta nýja gjaldþolskröfu fyrir vátryggingasamstæðuna og tilkynna niðurstöðuna til Fjármálaeftirlitsins.
10. gr.
Val á aðferð.
Fjármálaeftirlitið getur ákveðið að tiltekin vátryggingasamstæða noti valkvæða aðferð við matið, sbr. 23. gr., eða bæði staðlaðri aðferð og valkvæðri aðferð ef ekki er rétt að nota eingöngu staðlaða aðferð. Fjármálaeftirlitið skal taka slíka ákvörðun í samráði við viðeigandi eftirlitsstjórnvöld annarra aðildarríkja og vátryggingasamstæðuna sjálfa.
11. gr.
Eignarhlutdeild.
Eignarhlutdeild samkvæmt þessari grein er það hlutfall sem miðað er við í mati á gjaldþolsstöðu hvort sem um raunveruleg eignatengsl er að ræða eða ekki.
Eignarhlutdeild er annaðhvort:
a. þau hlutföll sem notuð eru við samstæðuuppgjör þegar staðlaða aðferðin er notuð, eða
b. beinir eða óbeinir eignarhlutir hluteignarfélags í hlutafé þegar valkvæða aðferðin er notuð.
Ef dótturfélag hefur ekki nægt gjaldþol til að mæta gjaldþolskröfu skal draga það sem upp á vantar frá gjaldþoli samstæðu óháð því hvor aðferðin er notuð.
Telji Fjármálaeftirlitið að ábyrgð móðurfélags vegna eignarhalds sé ótvírætt takmörkuð við hlutafjáreignina getur það heimilað að frádráttur vegna ófullnægjandi gjaldþols dótturfélags takmarkist við hlutfall eignar.
Ef Fjármálaeftirlitið er eftirlitsstjórnvald samstæðu skal það ákveða í samráði við viðeigandi eftirlitsstjórnvöld í öðrum aðildarríkjum og vátryggingasamstæðuna sjálfa þá eignarhlutdeild sem miða á við ef:
a. engin fjárhagsleg tengsl eru á milli félaga í vátryggingasamstæðunni,
b. eftirlitsstjórnvald hefur ákveðið að beinn eða óbeinn atkvæðisréttur eða hlutafé í félagi teljist hlutdeild vegna þess að það hefur veruleg áhrif á rekstur félagsins,
c. eftirlitsstjórnvald hefur ákveðið að eitt félag sé móðurfélag annars félags vegna þess að fyrrnefnda félagið hafi ákvörðunarvald um rekstur og stjórn síðarnefnda félagsins.
12. gr.
Tví- eða margnýting gjaldþolsliða.
Þegar hvorki staðlaða aðferðin skv. 20. gr. né valkvæða aðferðin skv. 23. gr. koma í veg fyrir að gjaldþolsliðir séu tvítaldir skal draga eftirtaldar fjárhæðir frá gjaldþoli vátryggingasamstæðu:
a. virði eignar hluteignarfélags sem notuð er til að fjármagna viðurkennt gjaldþol til að mæta gjaldþolskröfu dóttur- eða hlutdeildarfélags þess,
b. virði eignar dóttur- eða hlutdeildarfélags hluteignarfélags sem notuð er til að mæta gjaldþolskröfu hluteignarfélagsins,
c. virði eignar dóttur- og hlutdeildarfélags hluteignarfélags sem notuð er til að mæta gjaldþolskröfu annars dóttur- og hlutdeildarfélags hluteignarfélagsins.
Þrátt fyrir ákvæði 1. og 2. mgr. má telja eftirfarandi liði til gjaldþols vátryggingasamstæðu að því gefnu að þeir séu viðurkenndir til að mæta gjaldþolskröfu viðkomandi dóttur- eða hlutdeildarfélags:
a. óráðstafaða ágóðajöfnunarskuld í líftryggingafélagi sem er dóttur- eða hlutdeildarfélag þess hluteignarfélags sem gjaldþolsstaða samstæðu er reiknuð fyrir,
b. óinnborgað hlutafé í dóttur- eða hlutdeildarfélagi hluteignarfélags sem gjaldþolsstaða samstæðu er reiknuð fyrir.
Til viðbótar skal í öllum tilvikum draga eftirfarandi liði frá:
i. óinnborgað hlutafé sem nemur hugsanlegri skuldbindingu hluteignarfélagsins,
ii. óinnborgað hlutafé í hluteignarfélaginu sem nemur hugsanlegri skuldbindingu dóttur- eða hlutdeildarfélags,
iii. óinnborgað hlutafé í dóttur- og hlutdeildarfélagi sem nemur hugsanlegri skuldbindingu annars dóttur- eða hlutdeildarfélags sama hluteignarfélags.
Telji Fjármálaeftirlitið að tilteknir gjaldþolsliðir sem viðurkenndir eru til að mæta gjaldþolskröfu dóttur- eða hlutdeildarfélags og falla ekki undir 3. mgr. séu ekki tiltækir til að mæta gjaldþolskröfu hluteignarfélags sem gjaldþolsstaða vátryggingasamstæðu er metin fyrir má einungis taka þá liði með í útreikninginn ef þeir eru viðurkenndir til að mæta gjaldþolskröfu dóttur- eða hlutdeildarfélagsins.
Summa gjaldþolsliða skv. 3.–4. mgr. má ekki vera umfram gjaldþolskröfu dóttur- og hlutdeildarfélagsins.
Allir gjaldþolsliðir dóttur- og hlutdeildarfélags hluteignarfélags sem gjaldþolsstaða vátryggingasamstæðu er metin fyrir og háðir eru samþykki Fjármálaeftirlitsins eða annars eftirlitsstjórnvalds skv. 4. mgr. 90. gr. laga um vátryggingastarfsemi skulu eingöngu vera með í matinu að því marki sem samþykkið kveður á um.
13. gr.
Frádráttur vegna gagnkvæmrar fjármögnunar.
a. dóttur- eða hlutdeildarfélags þess,
b. hluteignarfélags þess,
c. annars dóttur- eða hlutdeildarfélags hluteignarfélags þess.
Við mat á gjaldþolsstöðu vátryggingasamstæðu skal virði gjaldþolsliða, sem viðurkenndir eru til að mæta gjaldþolskröfu dóttur- eða hlutdeildarfélags hluteignarfélags sem gjaldþolsstaða vátryggingasamstæðu er metin fyrir og verða til við gagnkvæma fjármögnun við annað dóttur- og hlutdeildarfélag hluteignarfélagsins, ekki teljast til gjaldþols.
Það telst gagnkvæm fjármögnun þegar vátryggingafélag eða dóttur- og hlutdeildarfélag þess á hlutafé í eða kröfu á annað félag sem beint eða óbeint á gjaldþolsliði sem viðurkenndir eru til að mæta gjaldþolskröfu fyrrnefnda félagsins.
14. gr.
Mat á eignum og skuldbindingum.
15. gr.
Tengd dóttur- og hlutdeildarfélög.
Ef Fjármálaeftirlitið er eftirlitsstjórnvald samstæðu getur það ákveðið að mat á gjaldþolskröfu og gjaldþolsliðum sem viðurkenndir eru til að mæta henni taki mið af kröfum í öðru aðildarríki sé dóttur- eða hlutdeildarfélagið með höfuðstöðvar þar.
16. gr.
Eignarhaldsfélög á vátryggingasviði í eigu vátryggingafélags.
Við matið skal litið á eignarhaldsfélagið eins og það sé vátryggingafélag samkvæmt ákvæðum XVI. kafla laga um vátryggingastarfsemi vegna gjaldþolskröfu og XV. kafla sömu laga vegna gjaldþolsliða sem viðurkenndir eru til að mæta gjaldþolskröfu.
Hafi eignarhaldsfélag víkjandi lán eða aðra gjaldþolsliði sem háðir eru takmörkunum skv. 94 gr. laga um vátryggingastarfsemi skulu þeir viðurkenndir upp að því marki sem heimilt er samkvæmt XV. kafla sömu laga.
Aðeins er heimilt að taka viðurkennda gjaldþolsliði eignarhaldsfélags í mat á gjaldþoli vátryggingasamstæðu hafi Fjármálaeftirlitið samþykkt þá skv. 4. mgr. 90. gr. laga um vátryggingastarfsemi.
17. gr.
Jafngildi vegna dóttur- og hlutdeildarfélaga utan aðildarríkja.
Ef Fjármálaeftirlitið er eftirlitsstjórnvald samstæðu ákvarðar það jafngildi gjaldþolskrafna að höfðu samráði við hluteigandi eftirlitsstjórnvöld að beiðni samstæðunnar eða að eigin frumkvæði. Fjármálaeftirlitið getur ekki tekið ákvarðanir um jafngildi sem ganga gegn fyrri fordæmum nema forsendur fyrir ákvörðuninni hafi breyst verulega.
Eftirlitsstjórnvald sem er ósammála ákvörðun Fjármálaeftirlitsins getur vísað málinu til Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar eða Eftirlitsstofnunar EFTA eftir því sem við á skv. 19. gr. reglugerðar Evrópuþingsins og ráðsins (ESB) nr. 2010/1094, um Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunina. Á sama hátt getur Fjármálaeftirlitið, ef það er ekki eftirlitsstjórnvald samstæðu, vísað máli til Eftirlitsstofnunar EFTA ef það er ósammála ákvörðun eftirlitsstjórnvalds samstæðu. Vísa þarf máli til eftirlitsstofnunar innan þriggja mánaða frá því að eftirlitsstjórnvaldið fékk tilkynningu um ákvörðun frá eftirlitsstjórnvaldi samstæðunnar.
Fjármálaeftirlitið skal birta á vefsíðu sinni lista yfir ríki sem teljast jafngild samkvæmt þessu ákvæði.
18. gr.
Fjármálafyrirtæki og rekstrarfélög verðbréfasjóða sem eru dóttur- eða hlutdeildarfélög.
Ef Fjármálaeftirlitið er eftirlitsstjórnvald samstæðu getur það að beiðni hluteignarfélags eða að eigin frumkvæði heimilað vátryggingasamstæðu að draga eignarhlut skv. 1. mgr. frá viðurkenndum gjaldþolsliðum samstæðu hluteignarfélagsins.
19. gr.
Nauðsynlegar upplýsingar ekki tiltækar.
Ef upplýsingar eru ekki tiltækar skal dulinn hagnaður sem myndast við slíka eign ekki viðurkenndur sem gjaldþolsliður til að mæta gjaldþoli samstæðunnar.
20. gr.
Mat á gjaldþolsstöðu. Stöðluð aðferð.
Gjaldþolsstaða hluteignarfélags er mismunur viðurkenndra gjaldþolsliða til að mæta gjaldþolskröfu metnum á grundvelli gagna frá vátryggingasamstæðu og gjaldþolskröfu vátryggingasamstæðu sem metin er á grundvelli gagna frá vátryggingasamstæðunni. Ákvæði laga um vátryggingastarfsemi gilda um útreikninginn.
Gjaldþolskröfu vátryggingasamstæðu skal annaðhvort meta með staðalreglu eða viðurkenndu eigin líkani samkvæmt ákvæðum laga um vátryggingastarfsemi og skal byggð á gögnum samstæðunnar.
Gjaldþolskrafa samstæðu skal að lágmarki vera samtala lágmarksfjármagns hluteignarfélagsins skv. 112. gr. laga um vátryggingastarfsemi og hlutdeildar í lágmarksfjármagni dóttur- og hlutdeildarfélaga í samræmi við eignarhlut hluteignarfélagsins. Lágmarki skal mætt með viðurkenndum gjaldþolsliðum 94. gr. laga um vátryggingastarfsemi.
Við mat á því hvort viðurkenndir gjaldþolsliðir séu til þess fallnir að mæta lágmarksgjaldþolskröfu vátryggingasamstæðu gilda ákvæði 11.–19. gr. og 1. og 2. mgr. 118. gr. laga um vátryggingastarfsemi, að breyttu breytanda.
21. gr.
Eigið líkan samstæðu.
Ákvörðun um umsókn skv. 1. mgr. skal taka innan sex mánaða frá því að eftirlitsstjórnvald samstæðunnar fékk fullbúna umsókn. Ákvörðunin er bindandi.
Ef eitthvert eftirlitsstjórnvald vísar málinu til Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar eða Eftirlitsstofnunar EFTA, eftir því sem við á, er ákvörðun eftirlitsstofnunarinnar bindandi. Ekki er unnt að vísa máli til eftirlitsstofnunar eftir að sex mánaða frestur skv. 2. mgr. er liðinn.
Taki eftirlitsstjórnvöld ekki ákvörðun innan sex mánaða og máli er ekki vísað til Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar eða Eftirlitsstofnunar EFTA skal Fjármálaeftirlitið, ef það er eftirlitsstjórnvald samstæðunnar, taka ákvörðun um umsókn skv. 1. mgr. Sú ákvörðun er bindandi. Við töku ákvörðunar skal taka tillit til sjónarmiða og fyrirvara sem hafa komið frá öðrum eftirlitsstjórnvöldum. Fjármálaeftirlitið skal tilkynna umsækjanda og hinum eftirlitsstjórnvöldunum um rökstudda ákvörðun sína.
Telji Fjármálaeftirlitið að áhættusnið vátryggingafélags undir eftirliti þess víki verulega frá forsendum viðurkennds eigin líkans vátryggingasamstæðu og vátryggingafélagið ræður ekki bót á því getur Fjármálaeftirlitið lagt á það viðbótargjaldþolskröfu vegna umsóknarinnar skv. 32. gr. laga um vátryggingastarfsemi.
Telji Fjármálaeftirlitið slíka viðbótargjaldþolskröfu ekki eiga við getur það í undantekningartilvikum krafist þess að vátryggingafélagið meti gjaldþolskröfu sína með staðalreglu samkvæmt lögum um vátryggingastarfsemi. Fjármálaeftirlitið getur lagt viðbótargjaldþolskröfu á vátryggingafélagið vegna notkunar staðalreglu skv. 1. og 3. tölul. 1. mgr. 32. gr. laga um vátryggingastarfsemi.
Fjármálaeftirlitið tilkynnir umsækjanda og samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda samstæðu um ákvörðun skv. 5. og 6. mgr.
Fjármálaeftirlitið setur reglur um kröfur sem umsókn skv. 1. mgr. þarf að fullnægja þegar tekin er ákvörðun með öðrum eftirlitsstjórnvöldum sem byggjast á tæknilegum framkvæmdastöðlum Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar.
22. gr.
Viðbótargjaldþolskrafa.
a. hvort sérstök áhætta samstæðunnar yrði ekki nægjanlega vel metin með staðalreglunni eða eigin líkani vegna þess að erfitt væri að mæla hana,
b. hvort eftirlitsstjórnvald, annað en Fjármálaeftirlitið, hafi lagt viðbótargjaldþolskröfu á dóttur- eða hlutdeildarfélag skv. 32. gr. laga um vátryggingastarfsemi og 21. gr. þessara laga.
Ef áhættusnið vátryggingasamstæðu kemur ekki á viðeigandi hátt fram í gjaldþolskröfu samstæðunnar getur Fjármálaeftirlitið lagt viðbótargjaldþolskröfu á samstæðuna.
Ákvæði 32. gr. laga um vátryggingastarfsemi um viðbótargjaldþolskröfu gilda um vátryggingasamstæður að breyttu breytanda.
23. gr.
Útreikningur á gjaldþolsstöðu. Valkvæð aðferð.
Samanlögð fjárhæð viðurkenndra gjaldþolsliða er samtala viðurkenndra gjaldþolsliða til að mæta gjaldþolskröfu hluteignarfélags og hlutdeildar hluteignarfélags í viðurkenndum gjaldþolsliðum til að mæta gjaldþolskröfu dóttur- og hlutdeildarfélaga.
Samanlögð gjaldþolskrafa vátryggingasamstæðu er samtala gjaldþolskröfu hluteignarfélags og hlutdeildar hluteignarfélags í gjaldþolskröfu dóttur- og hlutdeildarfélaga.
Þegar eignarhlutur í dóttur- eða hlutdeildarfélagi er að öllu leyti eða að hluta byggður á óbeinu eignarhaldi skal verðgildi eignar hluteignarfélagsins í því félagi taka tillit til slíks óbeins eignarhalds. Þá skal taka tillit til sameiginlegra hagsmuna og liðir skv. 2. og 3. mgr. skulu hafa hlutdeild hluteignarfélagsins í samræmi við beint og óbeint eignarhald.
Ákvæði 21. gr. um eigið líkan samstæðu eiga við um útreikning samkvæmt þessari grein þegar vátryggingafélög í samstæðu eða fjármálasamsteypu sækja um heimild til að nota eigið líkan til að meta gjaldþolskröfu á samstæðugrundvelli.
Við ákvörðun á því hvort samanlögð gjaldþolskrafa skv. 3. mgr. endurspeglar á viðeigandi hátt áhættusnið vátryggingasamstæðu skal Fjármálaeftirlitið sér í lagi fylgjast með sértækum áhættuþáttum á samstæðugrundvelli sem er ekki mætt svo fullnægjandi sé vegna þess að erfitt er að mæla þá.
Hægt er að leggja viðbótargjaldþolskröfu á vátryggingasamstæðu þegar áhættusnið hennar víkur verulega frá forsendum samanlagðrar gjaldþolskröfu.
Ákvæði 32. laga um vátryggingastarfsemi um viðbótargjaldþolskröfu gilda að breyttu breytanda.
24. gr.
Gjaldþolsstaða samstæðu.
Við matið skal litið á móðurfélagið eins og það væri vátryggingafélag og gilda ákvæði VI. kafla laga um vátryggingastarfsemi um gjaldþolskröfu og viðurkennda gjaldþolsliði til að mæta henni.
25. gr.
Skilyrði miðlægrar áhættustýringar.
a. dótturfélagið er undir samstæðueftirliti Fjármálaeftirlitsins sem eftirlitsstjórnvalds samstæðunnar,
b. áhættustýring og innra eftirlit móðurfélagsins nær yfir dótturfélagið líka og móðurfélagið getur sýnt viðeigandi eftirlitsstjórnvöldum fram á að dótturfélaginu sé stjórnað á traustan og varfærinn hátt,
c. móðurfélagið hefur fengið samþykki eftirlitsstjórnvalda til þess að gera sameiginlegt eigið áhættu- og gjaldþolsmat fyrir vátryggingasamstæðuna skv. 4. mgr. 33. gr.,
d. móðurfélagið hefur fengið samþykki eftirlitsstjórnvalda til þess að gera sameiginlega skýrslu um gjaldþol og fjárhagslega stöðu fyrir vátryggingasamstæðuna skv. 2. mgr. 41. gr.,
e. móðurfélagið hefur fengið heimild skv. 27. og 28. gr. og umsókn hefur verið afgreidd skv. 26. gr.
26. gr.
Ákvörðun um miðlæga áhættustýringu.
Hlutaðeigandi eftirlitsstjórnvöld skulu gera allt sem í þeirra valdi stendur til þess að ná sameiginlegri ákvörðun um umsókn skv. 1. mgr. innan þriggja mánaða frá því að umsóknin telst fullgild. Fjármálaeftirlitið skal tilkynna umsækjanda og hlutaðeigandi eftirlitsstjórnvöldum um rökstudda ákvörðun eftirlitsstjórnvalda.
Ef eitthvert eftirlitsstjórnvaldanna vísar máli til Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar eða Eftirlitsstofnunar EFTA skv. 19. gr. reglugerðar Evrópuþingsins og ráðsins (ESB) nr. 1094/2010 um Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunina skal Fjármálaeftirlitið, ef það er eftirlitsstjórnvald samstæðunnar, taka ákvörðun í samræmi við niðurstöðu eftirlitsstofnunarinnar. Ákvörðunin er bindandi.
Eftir að þriggja mánaða frestur skv. 2. mgr. er liðinn eða sameiginleg ákvörðun hefur verið tekin er ekki unnt að vísa máli til eftirlitsstofnunar.
Ef ákvörðun eftirlitsstofnunar er hafnað skv. 2. og 3. mgr. 41. gr. og 1. og 3. mgr. 44. gr. reglugerðar Evrópuþingsins og ráðsins (ESB) nr. 1094/2010 um Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunina skal Fjármálaeftirlitið taka ákvörðun. Sú ákvörðun er bindandi.
Fjármálaeftirlitið setur reglur sem byggjast á tæknilegum framkvæmdastöðlum Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar um framkvæmd sameiginlegrar ákvörðunar skv. 2. mgr.
Ef eftirlitsstjórnvöld taka ekki sameiginlega ákvörðun innan þriggja mánaða frestsins skal Fjármálaeftirlitið, ef það er eftirlitsstjórnvald samstæðu, taka ákvörðun um umsókn skv. 1. mgr. Fjármálaeftirlitið skal taka tillit til sjónarmiða og fyrirvara hlutaðeigandi eftirlitsstjórnvalda og eftirlitsstjórnvaldanna í samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda. Ákvörðunin skal rökstudd og í henni skulu tilgreind sjónarmið og fyrirvarar hlutaðeigandi eftirlitsstjórnvalda. Ákvörðunin er bindandi. Fjármálaeftirlitið skal tilkynna dótturfélaginu og samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda um ákvörðunina.
27. gr.
Miðlæg áhættustýring. Ákvörðun um gjaldþolskröfu.
Ef gjaldþolskrafa dótturfélags er metin samkvæmt staðalreglu getur Fjármálaeftirlitið, í undantekningartilvikum, lagt til að dótturfélagið skipti stikum í staðalreglunni út fyrir stikur sem eru einkennandi fyrir félagið sjálft við mat á gjaldþolskröfu vegna líf-, skaða- og heilsutryggingaáhættu skv. 32. gr. laga um vátryggingastarfsemi ef það telur að áhættusnið þess víki verulega frá forsendum staðalreglunnar og vátryggingafélagið hefur ekki brugðist á viðeigandi hátt við athugasemdum Fjármálaeftirlitsins.
Fjármálaeftirlitið skal kynna tillöguna fyrir dótturfélaginu og samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda.
Ákvörðun samstarfshóps eftirlitsstjórnvalda vegna tillögu Fjármálaeftirlitsins samkvæmt þessari grein skal vera bindandi.
Ef Fjármálaeftirlitið og eftirlitsstjórnvald samstæðu eru ósammála getur Fjármálaeftirlitið vísað málinu til Eftirlitsstofnunar EFTA innan mánaðar frá ákvörðun samstarfshóps eftirlitsstjórnvalda. Sama gildir ef Fjármálaeftirlitið er eftirlitsstjórnvald samstæðunnar. Eftirlitsstofnun EFTA tekur ákvörðun innan mánaðar skv. 2. mgr. 19. gr. reglugerðar Evrópuþingsins og ráðsins (ESB) nr. 2010/1094/ESB um Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunina. Ekki er unnt að vísa máli til Eftirlitsstofnunar EFTA eftir að mánaðarfresturinn er liðinn eða samstarfshópur eftirlitsstjórnvalda hefur tekið ákvörðun. Ákvörðun eftirlitsstofnunarinnar er bindandi.
28. gr.
Miðlæg áhættustýring. Gjaldþolskröfu og kröfu um lágmarksfjármagn ekki fullnægt.
Samstarfshópur eftirlitsstjórnvalda skal gera allt sem í hans valdi stendur til að ná samkomulagi um áætlunina innan fjögurra mánaða frá því að ljóst var að dótturfélagið fullnægði ekki gjaldþolskröfunni. Ef samkomulag næst ekki skal Fjármálaeftirlitið taka ákvörðun um hvort samþykkja skuli endurreisnaráætlunina, að teknu tilliti til sjónarmiða og fyrirvara annarra eftirlitsstjórnvalda í samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda.
Komist Fjármálaeftirlitið að því að fjárhagsstaða dótturfélags fari versnandi, sbr. 115. gr. laga um vátryggingastarfsemi, skal það tilkynna samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda án tafar um fyrirhugaðar eftirlitsaðgerðir. Ef ekki er um neyðartilvik að ræða skal fara yfir eftirlitsaðgerðirnar í samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda. Nái samstarfshópur eftirlitsstjórnvalda ekki samkomulagi um tillögur Fjármálaeftirlitsins innan mánaðar frá tilkynningu skal Fjármálaeftirlitið ákveða hvort gripið skuli til fyrirliggjandi aðgerða, að teknu tilliti til sjónarmiða og fyrirvara annarra eftirlitsstjórnvalda í samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda.
Fullnægi dótturfélag ekki kröfu um lágmarksfjármagn skal Fjármálaeftirlitið án tafar senda samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda fjármögnunaráætlun svo að kröfu um lágmarksfjármagn sé fullnægt innan þriggja mánaða frá því ljóst var að félagið uppfyllti ekki kröfuna, sbr. 118. gr. laga um vátryggingastarfsemi. Einnig skal upplýsa samstarfshóp eftirlitsstjórnvalda um ráðstafanir Fjármálaeftirlitsins sem eiga að tryggja að dótturfélagið fullnægi kröfum um lágmarksfjármagn.
Fjármálaeftirlitið getur vísað máli til Eftirlitsstofnunar EFTA og óskað aðstoðar vegna ágreinings um samþykki endurreisnaráætlunar, þar á meðal ósamkomulags um framlengingu á fjögurra mánaða fresti skv. 2. mgr. og ágreinings um að samþykkja fyrirhugaðar eftirlitsaðgerðir innan mánaðar skv. 3. mgr.
Ekki er unnt að vísa máli til Eftirlitsstofnunar EFTA:
a. eftir fjögurra eða eins mánaða frestur skv. 5. mgr. er liðinn,
b. eftir að samstarfshópur eftirlitsstjórnvalda hefur náð samkomulagi skv. 2. mgr. og 3. málsl. 3. mgr.,
c. ef um neyðartilvik er að ræða skv. 2. málsl. 3. mgr.
Fjármálaeftirlitið sem eftirlitsstjórnvald samstæðu skal fresta áhrifum ákvörðunar ef máli er vísað til Eftirlitsstofnunar EFTA eða Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar. Ákvörðun eftirlitsstofnunar er bindandi. Fjármálaeftirlitið skal tilkynna dótturfélaginu og samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda um ákvörðunina.
29. gr.
Miðlæg áhættustýring fellur niður.
a. skilyrðum a-liðar 25. gr. er ekki lengur fullnægt,
b. skilyrðum b-liðar 25. gr. er ekki lengur fullnægt og vátryggingasamstæða gerir ekki nauðsynlegar endurbætur innan viðeigandi tíma til að uppfylla skilyrðin,
c. skilyrðum c- og d-liðar 25. gr. er ekki lengur fullnægt.
Í tilvikum a-liðar 1. mgr. ákveður Fjármálaeftirlitið, sem eftirlitsstjórnvald samstæðu, í samráði við samstarfshóp eftirlitsstjórnvalda að dótturfélag sé ekki lengur hluti af samstæðueftirliti þess og skal án tafar tilkynna viðeigandi eftirlitsstjórnvaldi og móðurfélagi um þá ákvörðun.
Móðurfélag ber ábyrgð á að skilyrði b–d-liðar 25. gr. séu uppfyllt á hverjum tíma. Séu skilyrðin ekki uppfyllt skal móðurfélagið án tafar upplýsa eftirlitsstjórnvald samstæðu og eftirlitsstjórnvald dótturfélags um það og framvísa áætlun um hvernig skilyrðin verða uppfyllt aftur innan tilhlýðilegra tímamarka.
Þrátt fyrir ákvæði 3. mgr. skal Fjármálaeftirlitið, sem eftirlitsstjórnvald samstæðu, sannreyna að minnsta kosti árlega að skilyrðum b–d-liðar 25. gr. sé fullnægt. Fjármálaeftirlitið skal einnig sannreyna skilyrðin að beiðni eftirlitsstjórnvalds dótturfélags. Leiði athugun Fjármálaeftirlitsins í ljós að skilyrðin séu ekki uppfyllt skal móðurfélagið framvísa áætlun um hvernig skilyrðin verða aftur uppfyllt innan tilhlýðilegra tímamarka.
Ef Fjármálaeftirlitið telur, eftir samráð innan samstarfshóps eftirlitsstjórnvalda, að áætlun skv. 3. eða 5. mgr. sé ófullnægjandi eða hún er ekki innleidd innan tímamarka skal það líta svo á að skilyrðum b–d-liðar 25. gr. sé ekki lengur fullnægt og án tafar upplýsa viðeigandi eftirlitsstjórnvald.
Fyrirkomulag skv. 27. og 28. gr. telst aftur í gildi þegar móðurfélag sendir nýja umsókn og fær samþykki skv. 26. gr.
30. gr.
Dótturfélög.
III. KAFLI
Samþjöppun áhættu og viðskipti innan vátryggingasamstæðu.
31. gr.
Eftirlit með samþjöppun áhættu.
Móðurfélag vátryggingasamstæðu ber ábyrgð á því að gögnum skv. 1. mgr. sé skilað til Fjármálaeftirlitsins. Ef móðurfélagið er ekki vátryggingafélag skal eignarhaldsfélag á vátryggingasviði, blandað eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi eða vátryggingafélag í samstæðunni sem Fjármálaeftirlitið ákveður, eftir samráð við viðeigandi eftirlitsstjórnvöld og samstæðuna sjálfa, skila gögnunum.
Eftirlit með samþjöppun áhættu fellur undir eftirlitsferli Fjármálaeftirlitsins sem eftirlitsstjórnvald samstæðu.
Fjármálaeftirlitið sem eftirlitsstjórnvald samstæðu skal, eftir samráð við viðeigandi eftirlitsstjórnvöld og vátryggingasamstæðuna, tilgreina þær tegundir áhættu sem vátryggingafélög í tiltekinni samstæðu skulu ávallt gera grein fyrir skv. 1. mgr. Taka skal tillit til sérstakrar áhættu og skipulags áhættustýringar í vátryggingasamstæðunni.
Fjármálaeftirlitið skal enn fremur tilgreina, að höfðu samráði við viðeigandi eftirlitsstjórnvöld og vátryggingasamstæðu, hvað telst veruleg samþjöppun áhættu að teknu tilliti til gjaldþolskrafna eða vátryggingaskuldar eða hvors tveggja.
Fjármálaeftirlitið skal fylgjast sérstaklega með mögulegri hættu á smitáhrifum innan vátryggingasamstæðu, hættu á hagsmunaárekstrum auk stigs og umfangs áhættu.
Fjármálaeftirlitið setur reglur sem byggjast á tæknilegum framkvæmdastöðlum Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar um hvernig veruleg samþjöppun áhættu er skilgreind og viðmiðunarmörk skv. 4. mgr., á hvaða formi vátryggingasamstæður skulu skila upplýsingum um verulega samþjöppun áhættu og ferli við slíka upplýsingagjöf.
32. gr.
Eftirlit með viðskiptum innan vátryggingasamstæðu.
Upplýsingum um afar umtalsverð viðskipti innan vátryggingasamstæðu skal skilað til Fjármálaeftirlitsins án tafar.
Móðurfélag vátryggingasamstæðu ber ábyrgð á gagnaskilum til Fjármálaeftirlitsins. Ef móðurfélagið er ekki vátryggingafélag skal eignarhaldsfélag á vátryggingasviði, blandað eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi eða vátryggingafélag í samstæðunni sem Fjármálaeftirlitið ákveður, eftir samráð við önnur viðeigandi eftirlitsstjórnvöld og vátryggingasamstæðuna sjálfa, skila gögnunum.
Eftirlit með viðskiptum innan vátryggingasamstæðu fellur undir eftirlitsferli Fjármálaeftirlitsins sem eftirlitsstjórnvalds samstæðunnar.
Fjármálaeftirlitið skal að höfðu samráði við viðeigandi eftirlitsstjórnvöld og vátryggingasamstæðuna tilgreina þær tegundir viðskipta sem vátryggingafélög í tiltekinni samstæðu skulu gera grein fyrir. Við eftirlit með viðskiptum innan vátryggingasamstæðu skal Fjármálaeftirlitið sér í lagi fylgjast með mögulegri hættu á smitáhrifum innan samstæðunnar, hættu á hagsmunaárekstrum auk stigs og umfangs áhættu.
Fjármálaeftirlitið setur reglur sem byggjast á tæknilegum framkvæmdastöðlum Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar um hvernig afar umtalsverð viðskipti innan vátryggingasamstæðu eru skilgreind, á hvaða formi vátryggingasamstæður skulu skila upplýsingum um tilgreind viðskipti innan samstæðunnar og ferli við slíka upplýsingagjöf.
IV. KAFLI
Áhættustýring og innra eftirlit.
33. gr.
Stjórnkerfi samstæðu.
Þrátt fyrir ákvæði 1. mgr. skal innra eftirlitskerfi vátryggingasamstæðu hafa að minnsta kosti:
a. kerfi vegna gjaldþols vátryggingasamstæðu til að greina og mæla áhættuþætti sem skipta máli og til að tengja viðurkennda gjaldþolsliði við áhættuþætti,
b. traust uppgjörs- og bókhaldsferli sem fylgist með og hefur umsjón með viðskiptum innan vátryggingasamstæðu og samþjöppun áhættu.
Eftirlit með kerfum og uppgjörsferlum skv. 1. og 2. mgr. skal vera hluti af eftirlitsferli Fjármálaeftirlitsins ef það er eftirlitsstjórnvald samstæðu.
Hluteignarfélag, eignarhaldsfélag á vátryggingasviði eða blandað eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi skal framkvæma eigið áhættu- og gjaldþolsmat skv. 45. gr. laga um vátryggingastarfsemi fyrir vátryggingasamstæðuna. Eftirlit með mati samstæðunnar skal vera hluti af eftirlitsferli Fjármálaeftirlitsins.
Sé gjaldþolsstaða vátryggingasamstæðu reiknuð út samkvæmt staðlaðri aðferð skv. 20. gr. skal hluteignarfélagið, eignarhaldsfélagið á vátryggingasviði eða blandaða eignarhaldsfélagið í fjármálastarfsemi gefa Fjármálaeftirlitinu upplýsingar sem sýna mun á samtölu gjaldþolskröfu allra dóttur- og hlutdeildarfélaga í samstæðunni annars vegar og gjaldþolskröfu samstæðunnar hins vegar.
Hluteignarfélag, eignarhaldsfélag á vátryggingasviði eða blandað eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi getur með samþykki Fjármálaeftirlitsins gert eigið áhættu- og gjaldþolsmat skv. 45. gr. laga um vátryggingastarfsemi samtímis fyrir vátryggingasamstæðuna og dótturfélög í samstæðunni og gert grein fyrir því í sameiginlegu skjali.
Áður en Fjármálaeftirlitið samþykkir sameiginlegt eigið áhættu- og gjaldþolsmat skv. 5. mgr. skal það ráðfæra sig við eftirlitsstjórnvöld í samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda og taka tillit til sjónarmiða þeirra.
Geri vátryggingasamstæða sameiginlegt eigið áhættu- og gjaldþolsmat skal það sent samtímis til allra hlutaðeigandi eftirlitsstjórnvalda. Það leysir þó ekki hlutaðeigandi dótturfélög undan þeirri skyldu að tryggja að skilyrði 45. gr. laga um vátryggingastarfsemi séu uppfyllt.
V. KAFLI
Eftirlitsaðgerðir.
34. gr.
Eftirlitsstjórnvald vátryggingasamstæðu.
Fjármálaeftirlitið er einnig eftirlitsstjórnvald samstæðu:
a. ef það hefur veitt vátryggingafélagi sem stjórnar vátryggingasamstæðu starfsleyfi,
b. ef vátryggingasamstæðu er ekki stjórnað af vátryggingafélagi en:
1. Fjármálaeftirlitið hefur veitt vátryggingafélagi starfsleyfi og það er eina dóttur- eða hlutdeildarfélag eignarhaldsfélags á vátryggingasviði eða blandaðs eignarhaldsfélags í fjármálastarfsemi,
2. Fjármálaeftirlitið hefur veitt vátryggingafélagi starfsleyfi og móðurfélag þess er blandað eignarhaldsfélag á vátryggingasviði eða blandað eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi með höfuðstöðvar hér á landi,
3. fleiri en eitt eignarhaldsfélag á vátryggingasviði eða blandað eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi sem hafa höfuðstöðvar í mismunandi aðildarríkjum fara fyrir vátryggingasamstæðunni og það vátryggingafélag samstæðunnar sem er með stærsta efnahagsreikninginn hefur starfsleyfi frá Fjármálaeftirlitinu,
4. ekkert vátryggingafélag í vátryggingasamstæðunni er með höfuðstöðvar í sama aðildarríki og eignarhaldsfélagið í vátryggingastarfsemi eða blandaða eignarhaldsfélagið í fjármálastarfsemi sem fer fyrir samstæðunni og það vátryggingafélag vátryggingasamstæðunnar sem er með stærsta efnahagsreikninginn hefur starfsleyfi frá Fjármálaeftirlitinu,
5. vátryggingasamstæðan hefur ekki móðurfélag en það vátryggingafélag samstæðunnar sem er með stærsta efnahagsreikninginn hefur starfsleyfi frá Fjármálaeftirlitinu.
Við sérstakar aðstæður getur Fjármálaeftirlitið, ef það er eftirlitsstjórnvald samstæðu, tekið ákvörðun með eftirlitsstjórnvöldum annarra aðildarríkja að beiðni þeirra um að víkja frá viðmiðum 2. mgr., ef þau eiga ekki við vegna uppbyggingar vátryggingasamstæðu og mikilvægis vátryggingafélaganna vegna starfsemi þeirra í öðrum aðildarríkjum, og tilnefnt annað eftirlitsstjórnvald sem eftirlitsstjórnvald.
Við ákvörðun skv. 3. mgr. skal Fjármálaeftirlitið leita allra leiða til ná sameiginlegri ákvörðun við tilnefningu á öðru eftirlitsstjórnvaldi innan þriggja mánaða frá því að beiðni barst. Áður en ákvörðun er tekin um annað eftirlitsstjórnvald skal vátryggingasamstæða fá tækifæri til að tjá sig um tilnefninguna. Ákvörðunin skal vera rökstudd og skal Fjármálaeftirlitið tilkynna vátryggingasamstæðunni um ákvörðunina.
Ef eftirlitsstjórnvald annarra aðildarríkja vísar máli til Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar eða Eftirlitsstofnunar EFTA innan þriggja mánaða frests skv. 4. mgr. skal Fjármálaeftirlitið fresta ákvörðun skv. 3. mgr. þar til eftirlitsstofnunin hefur tekið ákvörðun og skal þá staðfesta þá ákvörðun. Ákvörðun eftirlitsstofnunarinnar er bindandi og skal Fjármálaeftirlitið, ef það er eftirlitsstjórnvald samstæðu, kynna hana fyrir vátryggingasamstæðunni og samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda.
Ekki er unnt að vísa máli til Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar eða Eftirlitsstofnunar EFTA eftir að þriggja mánaða frestur skv. 5. mgr. er liðinn eða eftirlitsstjórnvöld hafa tekið ákvörðun.
35. gr.
Réttindi og skyldur Fjármálaeftirlitsins ef það er eftirlitsstjórnvald samstæðu.
a. samræma söfnun og miðlun gagnlegra eða nauðsynlegra upplýsinga vegna samfellds reksturs og neyðarástands, þar á meðal miðlun upplýsinga sem skipta máli fyrir hlutverk eftirlitsstjórnvalda,
b. bera ábyrgð á eftirlitsferli vátryggingasamstæðu og meta fjárhagslega stöðu hennar,
c. meta hvernig vátryggingasamstæða uppfyllir ákvæði um gjaldþol, samþjöppun áhættu og viðskipti innan samstæðunnar skv. 8.–32. gr.,
d. meta stjórnarhætti vátryggingasamstæðu skv. 33. gr. og hvort stjórn og forstjóri fullnægi kröfum 43. gr. og 41. gr. laga um vátryggingastarfsemi,
e. skipuleggja og samræma eftirlitsstarfsemi, bæði vegna samfellds reksturs og neyðarástands, að minnsta kosti árlega með hlutaðeigandi eftirlitsstjórnvöldum á fundum; taka skal tillit til eðlis, umfangs og margbreytileika áhættunnar sem fylgir starfsemi félaganna í vátryggingasamstæðu,
f. sjá um önnur verkefni, gera ráðstafanir og taka ákvarðanir sem Fjármálaeftirlitinu ber samkvæmt lögum þessum og lögum um vátryggingastarfsemi, einkum að leiða ferli prófana á eigin líkönum á samstæðugrundvelli skv. 21. og 23. gr. og ferli vegna heimildar skv. 26.–38. gr.
Til að auðvelda eftirlit með vátryggingasamstæðu skv. 1. mgr. skal setja á fót samstarfshóp eftirlitsstjórnvalda undir formennsku Fjármálaeftirlitsins.
Samstarfshópur eftirlitsstjórnvalda á að tryggja að samvinna, upplýsingaskipti og ráðgjöf milli eftirlitsstjórnvalda í samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda sé í samræmi við lög þessi til að tryggja samleitni í ákvörðunum þeirra og starfsemi.
Starfsemi samstarfshóps eftirlitsstjórnvalda er byggð á samræmdu fyrirkomulagi milli hlutaðeigandi eftirlitsstjórnvalda. Komi upp ágreiningur vegna verkefna skv. 1. mgr. eða samvinnu eftirlitsstjórnvalda getur Fjármálaeftirlitið vísað málinu til Eftirlitsstofnunar EFTA. Fjármálaeftirlitið skal taka ákvörðun í samræmi við ákvörðun eftirlitsstofnunarinnar og senda hana til hinna eftirlitsstjórnvaldanna.
Aðilar að samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda eru eftirlitsstjórnvald vátryggingasamstæðu, eftirlitsstjórnvöld þeirra ríkja þar sem dótturfélög í vátryggingasamstæðu hafa höfuðstöðvar og Evrópska vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunin eða Eftirlitsstofnun EFTA eftir því sem við á.
Eftirlitsstjórnvöld mikilvægra útibúa og tengdra félaga hafa heimild til að vera aðilar að samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda þegar það er talið mikilvægt vegna aðgengis að upplýsingum. Heimilt er að takmarka aðkomu einstakra eftirlitsstjórnvalda að tilteknum verkefnum ef það eykur skilvirkni samstarfshópsins.
Fjármálaeftirlitið ákveður með hlutaðeigandi eftirlitsstjórnvöldum samræmt fyrirkomulag sem starfsemi samstarfshóps eftirlitsstofnana byggist á.
Áður en Fjármálaeftirlitið tekur ákvörðun sem eftirlitsstjórnvald samstæðu ber því að taka tillit til ráðlegginga Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar. Ákvörðunin skal rökstudd og bera með sér skýringar ef ekki er farið að ráðleggingum eftirlitsstofnunarinnar. Ákvörðunina skal senda til hinna eftirlitsstjórnvaldanna.
Í fyrirkomulagi um samstarfshóp eftirlitsstjórnvalda skv. 4. mgr. skal tilgreina ákvörðunarferla skv. 21., 22., og 34. gr. og samráðsfyrirkomulag og samráð skv. 5. mgr. 8. gr. Fyrirkomulagið má einnig hafa verkferla vegna samráðs og samvinnu eftirlitsstjórnvaldanna.
Þrátt fyrir ákvæði 6. mgr. getur fyrirkomulag um samstarfshóp eftirlitsstjórnvalda falið í sér að verkefnum sé úthlutað til annarra eftirlitsstjórnvalda, Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar eða Eftirlitsstofnunar EFTA eftir því sem við á ef það hefur í för með sér skilvirkara eftirlit og skerðir ekki einstakar eftirlitsaðgerðir eftirlitsstjórnvalda í samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda.
Fjármálaeftirlitið skal senda Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnuninni upplýsingar um starfsemi samstarfshóps eftirlitsstjórnvalda og erfiðleika sem upp geta komið í starfseminni.
Fjármálaeftirlitið setur reglur um starfsemi samstarfshóps eftirlitsstjórnvalda sem byggjast tæknilegum framkvæmdastöðlum Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar til að tryggja almennt samræmi á fyrirkomulagi samstarfshóps eftirlitsstjórnvalda ásamt reglum um samhæfingu eftirlitsstjórnvalds samstæðunnar.
36. gr.
Samvinna og upplýsingaskipti.
Ef Fjármálaeftirlitið fær ekki upplýsingar innan tveggja vikna frá eftirlitsstjórnvöldum annarra aðildarríkja getur það óskað aðstoðar Eftirlitsstofnunar EFTA.
Fjármálaeftirlitið skal án tafar óska eftir fundi með eftirlitsstjórnvöldum samstæðu ef:
a. það fær vitneskju um að veruleg frávik eru frá því að gjaldþolskröfu eða kröfu um lágmarksfjármagn sé fullnægt hjá einstökum félögum í vátryggingasamstæðu,
b. það fær vitneskju um að veruleg frávik eru frá því að gjaldþolskröfu vátryggingasamstæðu sé fullnægt óháð því hvaða aðferð er notuð við matið,
c. upp koma aðrar óvenjulegar aðstæður.
37. gr.
Samráð.
a. breytinga á hluthafafyrirkomulagi eða á framkvæmd eða stjórnun félags innan vátryggingasamstæðu sem krefst leyfis frá Fjármálaeftirlitinu,
b. ákvörðunar um framlengingu á endurreisn fjárhags skv. 3. og 4. mgr. 117. gr. laga um vátryggingastarfsemi,
c. meiri háttar viðurlaga eða sérstakra ráðstafana Fjármálaeftirlitsins, þar á meðal að leggja á viðbótargjaldþolskröfu og takmarkanir vegna notkunar á eigin líkani.
Ef Fjármálaeftirlitið er ekki eftirlitsstjórnvald samstæðu skal það ráðfæra sig við það eftirlitsstjórnvald sem gegnir því hlutverki vegna b- og c-liðar 1. mgr. Ef ákvörðun Fjármálaeftirlitsins er byggð á upplýsingum frá öðru eftirlitsstjórnvaldi skal það ráðfæra sig við það áður en ákvörðun er tekin.
Þrátt fyrir ákvæði 35. gr. getur Fjármálaeftirlitið ákveðið að ráðfæra sig ekki við önnur eftirlitsstjórnvöld ef um neyðartilfelli er að ræða eða slíkt samráð mundi draga úr áhrifum ákvörðunarinnar. Í slíkum tilfellum skal Fjármálaeftirlitið án tafar tilkynna viðkomandi eftirlitsstjórnvöldum um ákvörðunina.
38. gr.
Beiðni um upplýsingar.
Fjármálaeftirlitið skal óska eftir upplýsingum frá eftirlitsstjórnvaldi ef það eftirlitsstjórnvald hefur þegar fengið upplýsingar skv. 2. mgr. 39. gr.
39. gr.
Aðgangur að upplýsingum.
Ákvæði 31. gr. laga um vátryggingastarfsemi um skil á gögnum gilda um vátryggingasamstæðu að breyttu breytanda.
Fjármálaeftirlitinu er heimilt að veita undanþágu frá gagnaskilum sem eru oftar en árlega ef öll vátryggingafélög innan vátryggingasamstæðu eru undanþegin þeim skv. 31. gr. laga um vátryggingastarfsemi og að teknu tilliti til eðlis, stærðar og margbreytileika í starfsemi samstæðunnar.
Fjármálaeftirlitinu er heimilt að veita undanþágu frá ársfjórðungslegum skilum á lista yfir allar eignir ef öll vátryggingafélög innan vátryggingasamstæðu eru undanþegin þeim skv. 31. gr. laga um vátryggingastarfsemi og að teknu tilliti til eðlis, stærðar og margbreytileika í starfsemi samstæðunnar og markmiða þessara laga um stöðugleika á vátryggingamarkaði.
Fjármálaeftirlitið getur óskað eftir nauðsynlegum upplýsingum beint frá félagi í vátryggingasamstæðu vegna samstæðueftirlits ef félag innan samstæðunnar hefur ekki veitt upplýsingarnar innan tilskilins tímafrests.
40. gr.
Upplýsingar sannreyndar.
Fjármálaeftirlitið skal sannreyna upplýsingar hjá vátryggingafélagi hér á landi fyrir eftirlitsstjórnvöld annarra aðildarríkja ef þau óska eftir slíku. Fjármálaeftirlitið getur sannreynt upplýsingarnar sjálft eða heimilað endurskoðanda eða sérfræðingi að sannreyna þær. Einnig getur það heimilað viðkomandi eftirlitsstjórnvaldi að sannreyna upplýsingarnar. Fjármálaeftirlitið getur alltaf óskað eftir því að taka þátt í að sannreyna upplýsingar ef það gerir það ekki sjálft. Eftirlitsstjórnvaldi samstæðu skal tilkynnt um að upplýsingar séu sannreyndar.
Ef Fjármálaeftirlitið verður ekki við því að sannreyna upplýsingar, eða í því tilviki þegar Fjármálaeftirlitið óskar eftir að sannreyna upplýsingar hjá eftirlitsstjórnvaldi í öðru aðildarríki og ekki er orðið við því innan tveggja vikna eða ekki er unnt að verða við því að leyfa viðkomandi eftirlitsstjórnvaldi eða Fjármálaeftirlitinu að taka þátt í að sannreyna upplýsingarnar, er unnt að óska eftir aðstoð Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar sem getur tekið þátt í athugunum ef tvö eða fleiri eftirlitsstjórnvöld framkvæma þær saman.
41. gr.
Skýrsla um gjaldþol og fjárhagslega stöðu vátryggingasamstæðu.
Hluteignarfélag, eignarhaldsfélag á vátryggingasviði eða blandað eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi í vátryggingasamstæðu getur í samráði við Fjármálaeftirlitið birt skýrslu um gjaldþol og fjárhagslega stöðu fyrir alla samstæðuna. Upplýsingar skulu þá vera á samstæðugrundvelli í samræmi við 1. mgr., vera sérgreindar um einstök dótturfélög samstæðunnar og birtar skv. 54.–57. gr. laga um vátryggingastarfsemi.
Fjármálaeftirlitið skal hafa samráð við önnur eftirlitsstjórnvöld í samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda áður en heimild skv. 2. mgr. er veitt og taka tillit til athugasemda og skilyrða af þeirra hálfu.
Ef skýrsla er birt fyrir alla samstæðuna skv. 2. mgr. og inniheldur ekki upplýsingar um einstök dótturfélög sem Fjármálaeftirlitið fær hjá sambærilegum félögum og verulega vantar upp á upplýsingarnar getur Fjármálaeftirlitið krafið viðkomandi dótturfélög um nauðsynlegar viðbótarupplýsingar.
42. gr.
Uppbygging vátryggingasamstæðu.
43. gr.
Stjórn og forstjóri.
44. gr.
Kröfur um úrbætur.
Ef Fjármálaeftirlitið er eftirlitsstjórnvald samstæðu en blandaða eignarhaldsfélagið á vátryggingasviði eða blandaða eignarhaldsfélagið í fjármálastarfsemi hefur höfuðstöðvar í öðru aðildarríki skal það tilkynna eftirlitsstjórnvöldum þess aðildarríkis um aðstæður skv. 1. mgr. svo að það geti gripið til nauðsynlegra aðgerða. Fjármálaeftirlitið skal samræma eftirlitsaðgerðir sínar við aðgerðir þess eftirlitsstjórnvalds.
VI. KAFLI
Ríki utan aðildarríkja.
45. gr.
Staðfesting á jafngildi.
Ef Fjármálaeftirlitið er eftirlitsstjórnvald samstæðu skv. 2. mgr. 34. gr. getur það að beiðni móðurfélagsins eða vátryggingafélags sem leyfi hefur til að starfa í aðildarríki eða að eigin frumkvæði sannreynt hvort eftirlitið er jafngilt ákvæðum laga þessara.
Við ákvörðun um jafngildi skv. 2. mgr. skal Fjármálaeftirlitið hafa samráð við önnur eftirlitsstjórnvöld sem málið varðar áður en það tekur ákvörðun. Ákveðin viðmið sem ráðherra setur í reglugerð skulu höfð til hliðsjónar við ákvörðunina. Fjármálaeftirlitið skal ekki taka ákvörðun um jafngildi eftirlits í ríki utan aðildarríkja sem er í andstöðu við fyrri ákvörðun um það ríki nema verulegar breytingar hafi orðið á eftirliti í því ríki.
Ef eftirlitsstjórnvöld greinir á um ákvörðun skv. 2. mgr. er hægt að óska eftir aðstoð Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar eða Eftirlitsstofnunar EFTA, eftir því sem við, innan þriggja mánaða eftir að eftirlitsstjórnvald samstæðunnar tilkynnti um ákvörðun þess.
Ef eftirlit ríkis telst tímabundið jafngilt gildir 46. gr. Þó skal eftirlitsstjórnvald samstæðu vera innan aðildarríkja ef efnahagsreikningur vátryggingafélags sem staðsett er í aðildarríki er stærri en efnahagsreikningur móðurfélagsins sem er utan aðildarríkja
Fjármálaeftirlitið skal birta á vefsíðu sinni lista yfir ríki sem teljast jafngild samkvæmt þessu ákvæði.
46. gr.
Jafngildi.
Ákvæði 34.–44. gr. gilda um samstarf Fjármálaeftirlitsins við eftirlitsstjórnvöld í ríkjum utan aðildarríkja.
47. gr.
Eftirlit ekki jafngilt.
Almennar meginreglur og aðferðir skv. 8.–44. gr. skulu notaðar vegna eignarhaldsfélaga á vátryggingasviði, blandaðra eignarhaldsfélaga í fjármálastarfsemi og vátryggingafélaga í ríkjum utan aðildarríkja.
Við mat á gjaldþoli vátryggingasamstæðu skal litið á móðurfélagið eins og vátryggingafélag sem skal uppfylla skilyrði laga um vátryggingastarfsemi hvað varðar viðurkennda gjaldþolsliði auk gjaldþolskröfu metinni skv. 16. gr. vegna eignarhaldsfélags á vátryggingasviði eða blandaðs eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi eða gjaldþolskröfu metinni skv. 17. gr. vegna vátryggingafélags í ríki utan aðildarríkja.
Fjármálaeftirlitinu er heimilt, eftir að hafa ráðfært sig við hlutaðeigandi eftirlitsstjórnvöld, að beita öðrum aðferðum sem tryggja viðeigandi eftirlit með vátryggingafélögum í vátryggingasamstæðu. Fjármálaeftirlitið getur krafist þess að stofnað sé eignarhaldsfélag á vátryggingasviði eða blandað eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi með höfuðstöðvar í aðildarríki. Fjármálaeftirlitið skal tilkynna viðeigandi eftirlitsstjórnvöldum um þá aðferð sem það notar.
48. gr.
Móðurfélag utan aðildarríkja er sjálft dótturfélag.
Fjármálaeftirlitið skal rökstyðja ákvörðun skv. 1. mgr.
Ákvæði 47. gr. gilda eftir því sem við á.
VII. KAFLI
Blandað eignarhaldsfélag á vátryggingasviði.
49. gr.
Viðskipti innan vátryggingasamstæðu.
Ákvæði 32., 36.–40. gr. og 44. gr. skulu gilda að breyttu breytanda.
VIII. KAFLI
Viðurlög
50. gr.
Stjórnvaldssektir.
1. Ákvæði 3. mgr. 29. gr. um miðlæga áhættustýringu.
2. Ákvæðum 1. og 2. mgr. 32. gr. um eftirlit með viðskiptum innan vátryggingasamstæðu.
3. Ákvæðum 4. og 5. mgr. 33. gr. um stjórnkerfi samstæðu.
4. Ákvæði 1. mgr. 41. gr. um birtingu á skýrslu um gjaldþol og fjárhagslega stöðu.
Sektir sem lagðar eru á einstaklinga geta numið frá 10 þús. kr. til 20 millj. kr. Sektir sem lagðar eru á lögaðila geta numið frá 100 þús. kr. til 50 millj. kr. Við ákvörðun sekta skal m.a. tekið tillit til alvarleika brots, hvað það hefur staðið lengi, samstarfsvilja hins brotlega aðila og hvort um ítrekað brot er að ræða. Ákvarðanir um stjórnvaldssektir skulu teknar af stjórn Fjármálaeftirlitsins og eru þær aðfararhæfar. Sektir renna í ríkissjóð að frádregnum kostnaði við innheimtuna. Séu stjórnvaldssektir ekki greiddar innan mánaðar frá ákvörðun Fjármálaeftirlitsins skal greiða dráttarvexti af fjárhæð sektarinnar. Um ákvörðun og útreikning dráttarvaxta fer eftir lögum um vexti og verðtryggingu.
Stjórnvaldssektum verður beitt óháð því hvort lögbrot eru framin af ásetningi eða gáleysi.
Gera má lögaðila sekt fyrir brot á lögum þessum og reglum settum á grundvelli þeirra óháð því hvort sök verði sönnuð á tiltekinn fyrirsvarsmann lögaðilans, starfsmann hans eða annan aðila sem starfar á hans vegum. Hafi fyrirsvarsmaður lögaðilans, starfsmaður hans eða annar á hans vegum með saknæmum hætti brotið gegn lögum þessum eða reglum settum á grundvelli þeirra í starfsemi lögaðilans má gera honum refsingu, auk þess að gera lögaðilanum sekt.
51. gr.
Sátt.
52. gr.
Réttur einstaklinga.
53. gr.
Fyrning stjórnvaldssektar.
Frestur skv. 1. mgr. rofnar þegar Fjármálaeftirlitið tilkynnir aðila um upphaf rannsóknar á meintu broti. Rof frests hefur réttaráhrif gagnvart öllum sem staðið hafa að broti.
IX. KAFLI
Reglugerðir, innleiðing og gildistaka.
54. gr.
Reglugerðir.
a. við hvaða aðstæður samstæðueftirlit fer fram hér á landi skv. 1. mgr. 6. gr. og hvenær unnt er að gera samstarfssamning skv. 7. gr.,
b. aðferðir til að meta gjaldþolsstöðu vátryggingasamstæðna skv. 10.–19. gr. og framkvæmd skv. 20.–23. gr.,
c. viðmið um mat á því hvort löggjöf um gjaldþol og gjaldþolskröfu í ríki utan aðildarríkja jafngildi því sem mælt er fyrir um í lögum um vátryggingastarfsemi skv. 17. gr.,
d. viðmið við mat á því hvort skilyrði skv. 25. gr. séu uppfyllt,
e. viðmið við mat á því hvað sé neyðartilvik skv. 3. mgr. 28. gr.,
f. verklag fyrir Fjármálaeftirlitið vegna upplýsingaskipta og framkvæmdar skv. 26.–29. gr.,
g. verulega samþjöppun áhættu skv. 31. gr.,
h. hvað teljast umtalsverð viðskipti innan vátryggingasamstæðu skv. 32. gr.,
i. viðmið skv. 2. og 3. mgr. 34. gr.,
j. hvað séu mikilvæg útibú skv. 6. mgr. skv. 35. gr.,
k. samvinnu og upplýsingaskipti milli eftirlitsstjórnvalda skv. 36. gr. sem byggist á tæknilegum framkvæmdastöðlum Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar,
l. hvaða upplýsingar þarf að birta og verklag vegna sameiginlegrar skýrslu um gjaldþol og fjárhagslega stöðu skv. 41. gr.,
m. um viðmið vegna ákvörðunar um jafngildi og skilyrði þess að ríki fái tímabundið jafngilt eftirlit skv. 45. gr.
Ráðherra getur sett reglugerð um aðgerðir Fjármálaeftirlitsins skv. 44. gr.
55. gr.
Innleiðing.
56. gr.
Gildistaka.
Eftirlit getur talist jafngilt skv. 45. gr. tímabundið til 31. desember 2020. Jafngildið má framlengja um eitt ár ef það er nauðsynlegt vegna mats á jafngildinu.
Greinargerð.
Með frumvarpi þessu er lagt til að sett verði lög um vátryggingasamstæður. Frumvarpið byggist á ákvæðum tilskipunar Evrópuþingsins og ráðsins 2009/138/EB 1 um stofnun og rekstur fyrirtækja á sviði vátrygginga og endurtrygginga, ásamt breytingum með tilskipum 2014/51/ESB. 2 Tilskipunin er kölluð „Solvency II“-tilskipunin og verður hún nefnd svo hér eftir.
Tilskipun 2009/138/EB var tekin upp í samninginn um Evrópska efnahagssvæðið (EES) með ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar nr. 78/2011 þann 1. júlí 2011. Tilskipun 2014/51/ESB hefur ekki verið tekin upp í EES-samninginn.
Frumvarpið var að meginstefnu samið af nefnd sem efnahags- og viðskiptaráðherra skipaði 23. febrúar 2010 til að leggja fram tillögur að því hvernig tilskipun „Solvency II“-tilskipunin yrði samræmd íslenskri löggjöf. Meginefni tilskipunarinnar var lögfest með lögum nr. 100/2016, um vátryggingastarfsemi. Þeir aðilar sem skipuðu nefndina voru Sigurður Freyr Jónatansson, tryggingastærðfræðingur hjá Fjármálaeftirlitinu, formaður, skipaður af ráðherra, Sóley Ragnarsdóttir, lögfræðingur í fjármála- og efnahagsráðuneytinu, skipuð af ráðherra, Steinunn Guðjónsdóttir, tryggingastærðfræðingur hjá Sjóvá-Almennum tryggingum hf., tilnefnd af Félagi íslenskra tryggingastærðfræðinga (FÍT), Ragnar Þ. Ragnarsson, tryggingastærðfræðingur hjá Vátryggingafélagi Íslands hf., tilnefndur af Samtökum fjármálafyrirtækja (SFF), og Ólafur Lúther Einarsson, héraðsdómslögmaður hjá Vátryggingafélagi Íslands hf., tilnefndur af SFF. Varamenn, sem einnig voru virkir í starfi nefndarinnar, voru Helgi Þórsson, tryggingastærðfræðingur hjá Tryggingamiðstöðinni hf., tilnefndur af FÍT, Bjarni Guðmundsson, tryggingastærðfræðingur hjá TBG ehf., tilnefndur af SFF og Ragnheiður Morgan Sigurðardóttir lögfræðingur, tilnefnd af Fjármálaeftirlitinu.
Ráðherra tók þá ákvörðun að hafa ekki ákvæði um vátryggingasamstæður í frumvarpi til laga um vátryggingastarfsemi heldur leggja fram sérstakt frumvarp um vátryggingasamstæður. Grunninn að frumvarpinu samdi framangreind nefnd en frágangur frumvarpsins var í fjármála- og efnahagsráðuneytinu og Fjármálaeftirlitinu.
2. Tilefni og nauðyn lagasetningar.
Frumvarpið er byggt á tilskipun 2009/138/EB, „Solvency II“, ásamt breytingum sem gerðar voru á henni með tilskipun 2014/51/ESB („Omnibus II“). Tilskipun 2009/138/EB er viðamikil og inniheldur ítarleg ákvæði um vátryggingasamstæður. Markmið tilskipunarinnar er að samræma lagaumhverfi fyrir starfsemi vátryggingafélaga og þar með vátryggingasamstæðna, bæta neytendavernd og tryggja fjárhagslegan stöðugleika. Í tilskipuninni eru reglur um gjaldþol vátryggingafélaga og gjaldþolskröfur gerðar áhættumiðaðar, þ.e. vátryggingafélög sem taka mikla áhættu þurfa að hafa hærri gjaldþolskröfur. Eftirlit með vátryggingafélögum á að vera áhættumiðað samkvæmt tilskipuninni, þ.e. vátryggingafélögum er veitt aðhald við mælingu og stýringu á áhættu þeirra. Samkvæmt tilskipuninni eiga stjórnarhættir að verða betri og traustari og lögð er aukin áhersla á opinbera upplýsingagjöf vátryggingafélaga. Vegna breytts eftirlits eru gerðar nýjar og meiri kröfur til Fjármálaeftirlitsins. Því er nauðsynlegt að það fái upplýsingar frá vátryggingafélögum og eru gagnaskil þeirra til Fjármálaeftirlitsins því aukin. Áhættumiðaðar gjaldþolskröfur, auknar kröfur til stjórnarhátta og áhættustýringar og meiri upplýsingagjöf draga úr líkum á því að vátryggingafélag lendi í fjárhagslegum erfiðleikum og með auknum heimildum og kröfum til Fjármálaeftirlitsins er betur fylgst með starfsemi vátryggingafélaga og þeim áhættuþáttum sem geta haft áhrif á starfsemi þeirra og þar með áhrif á stöðugleika á fjármálamarkaði.
Þær breytingar sem voru gerðar á „Solvency II“-tilskipuninni með tilskipun 2014/51/ESB fólust aðallega í ákvæðum um auknar valdheimildir Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar (EIOPA). Auk valdheimildanna eru ítarlegri ákvæði um áhættustýringu, eftirlitsferli, upplýsingagjöf og gjaldþolsliði. Reglugerð (ESB) nr. 1094/2010 um stofnun Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar hefur verið tekin upp í EES-samninginn og er birt í EES-viðbæti við Stjórnartíðindi Evrópusambandsins nr. 57 frá 13. október 2016, bls. 635–670. Tilskipun 2014/51/ESB verður tekin upp í EES- samninginn á næstunni. Frumvarp til laga um evrópskt eftirlitskerfi á fjármálamarkaði vegna valdheimilda Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar liggur fyrir Alþingi og í því er lagt til að Eftirlitsstofnun EFTA (ESA) taki í stað evrópsku eftirlitsstofnananna bindandi ákvarðanir fyrir stofnanir og fyrirtæki á Íslandi. Ítarlega var fjallað um stofnanirnar og valdheimildir þeirra og aðlögun við upptöku gerðanna í EES-samninginn í tillögu til þingsályktunar sem lögð var fyrir Alþingi og samþykkt á 145. löggjafarþingi 2015–2016 (þskj. 1109, 681. mál).
Eftirlit með vátryggingasamstæðum hefur í för með sér að unnt er að fá betri mynd af fjárhagsstöðu vátryggingasamstæðunnar. Eftirlitið þarf að ná til eignarhaldsfélaga á vátryggingasviði og blandaðra eignarhaldsfélaga í fjármálastarfsemi sem eru í vátryggingasamstæðunni og er mikilvægt að ákvarða hvaða félög eru í vátryggingasamstæðu og falli þar með undir samstæðueftirlit. Í þessu felst þó ekki að samstæðueftirlit eigi að vera með einstökum félögum innan vátryggingasamstæðu heldur á eftirlitið að ná til samstæðunnar í heild.
Nauðsynlegt er að gjaldþol sé metið fyrir vátryggingasamstæðu í heild og að eftirlit sé með matinu. Vátryggingafélög sem tilheyra vátryggingasamstæðu geta fengið heimild til að nota eigið líkan til að meta gjaldþolsstöðu sína en þá þarf að tryggja að dreifing gjaldþolsliða sé á viðeigandi hátt og félög innan vátryggingasamstæðu þurfa að hafa nægjanlega gjaldþolsliði til að mæta þeirri gjaldþolskröfu sem gerð er til þeirra. Einnig er nauðsynlegt að hafa eftirlit með samþjöppun áhættu innan vátryggingasamstæðu til að unnt sé að meta áhættu samstæðunnar. Eftirlitsstjórnvald samstæðu gegnir lykilhlutverki þegar kemur að eftirliti með vátryggingasamstæðu en eftirlitsstjórnvöld einstakra félaga eru einnig mikilvæg fyrir eftirlitið og hafa þrátt fyrir samstæðueftirlit áfram eftirlitsskyldur gagnvart einstökum félögum.
Vátryggingasamstæða sem hefur miðlæga áhættustýringu skal vera undir eftirliti og þarf því að vera ítarlega skilgreint hvenær vátryggingasamstæða telst hafa miðlæga áhættustýringu. Ef móðurfélag vátryggingasamstæðu er í aðildarríki skal eftirlit samstæðunnar vera þar og fara samskipti vegna eftirlits samstæðunnar að mestu fram við móðurfélagið.
Samstarf eftirlitsstjórnvalda í aðildarríkjum er nauðsynlegt til að samræmi sé í eftirliti og ákvörðunum á Evrópska efnahagssvæðinu og eftirlitsstjórnvald sem hefur eftirlit með vátryggingasamstæðu hefur ákveðnar skyldur til að tryggja þetta samræmi. Aðeins eitt eftirlitsstjórnvald getur haft eftirlit með vátryggingasamstæðu og það þarf að samhæfa eftirlitsaðgerðir og hafa vald til ákvarðanatöku. Upplýsingaskipti milli eftirlitsstjórnvalda skipta miklu máli í eftirlitssamstarfi og samræming og miðlun upplýsinga þarf að ganga greiðlega fyrir sig svo að þau geti öll myndað sér skoðun sem byggist á sömu upplýsingum.
Þar sem gjaldþol dótturfélags í vátryggingasamstæðu getur orðið fyrir áhrifum vegna fjármagnshreyfinga innan samstæðunnar þarf eftirlitsstjórnvald samstæðunnar að fá upplýsingar um mat á gjaldþolinu og það þarf að geta brugðist við ef hætta er á því að gjaldþolskröfu dótturfélagsins verði ekki fullnægt. Samþjöppun áhættu og viðskipti innan vátryggingasamstæðu geta haft áhrif á fjárhagsstöðu vátryggingafélaga og þarf að hafa sérstakt eftirlit með því og grípa til ráðstafana ef hætta er á því að gjaldþolskröfu sé ekki fullnægt vegna þess. Mikilvægt er að stjórnkerfi félaga innan vátryggingasamstæðu sé traust og í samræmi við lög og því þarf eftirlit með því að falla undir samstæðueftirlit.
Eftirlitsstjórnvöld sem eftirlit hafa með félögum í vátryggingasamstæðu þurfa að hafa samvinnu um eftirlitið. Til að svo geti verið er myndaður samstarfshópur eftirlitsstjórnvalda vegna samstæðunnar. Eftirlitsstjórnvöldin þurfa vegna samstarfsins að hafa aðgang að sömu upplýsingum og geta tekið virkan þátt í ákvarðanatöku vegna eftirlitsins og þess vegna þarf samvinna þeirra að vera virk. Samvinna eftirlitsstjórnvaldanna má ekki binda hendur eftirlitsstjórnvalds samstæðu sem tekur lokaákvörðun gagnvart samstæðunni heldur á að vera því til aðstoðar. Ef ágreiningur verður á milli eftirlitsstjórnvalda er leyst úr honum með aðkomu vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar (EIOPA) og/eða eftirlitsstofnunar EFTA (ESA). Ef ekki tekst að leysa úr ágreiningi er það vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunin eða Eftirlitsstofnun EFTA sem tekur ákvörðunina og er hún bindandi.
Í vátryggingasamstæðu geta verið félög sem hafa höfuðstöðvar utan aðildarríkja og því þarf að sannreyna hvort slíkt félag er undir sambærilegu eftirliti og félög í aðildarríkjum og það teljist þannig jafngilt. Vegna gagnsæis þarf ákvörðun um það hvort eftirlit annarra ríkja sé jafngilt eftirliti í aðildarríkjum að vera gerð opinber ásamt ferlinu á slíkri greiningu.
3. Meginefni frumvarpsins.
Í fyrsta lagi er tilgreint að samstæða skuli vera undir eftirliti þegar hún fellur undir þá skilgreiningu að vera vátryggingasamstæða. Vátryggingasamstæða kallast það þegar vátryggingafélag er hluteignarfélag í öðru vátryggingafélagi, móðurfélag vátryggingafélags er eignarhaldsfélag á vátryggingasviði eða blandað eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi eða móðurfélag vátryggingafélags er eignarhaldsfélag á vátryggingasviði eða blandað eignarhaldsfélag í fjármálastarfsemi. Í frumvarpinu er skilgreint hvenær samstæðueftirlit fer fram hér á landi en það er helst þegar móðurfélag samstæðunnar er með höfuðstöðvar hér á landi.
Í öðru lagi eru ákvæði um eftirlit með gjaldþolsstöðu vátryggingasamstæðna. Eftirlit með vátryggingasamstæðu felst aðallega í eftirliti með gjaldþoli samstæðunnar. Gjaldþolsstaðan er metin fyrir vátryggingasamstæðu í heild en hvert vátryggingafélag þarf einnig að tryggja að viðurkenndir gjaldþolsliðir þess nemi að minnsta kosti gjaldþolskröfu samstæðunnar. Mat á gjaldþolsstöðu vátryggingasamstæðu skal gert að minnsta kosti árlega og getur verið gert með staðlaðri aðferð eða valkvæðri aðferð. Einnig er unnt að veita vátryggingasamstæðu heimild til þess að nota eigið líkan til að meta gjaldþolskröfu samstæðunnar. Ef gjaldþolskrafa mætir ekki áhættusniði vátryggingasamstæðu svo fullnægjandi sé getur eftirlitsstjórnvald lagt viðbótargjaldþolskröfu á samstæðuna.
Í frumvarpinu er einnig kveðið á um eftirlit með gjaldþolsstöðu vátryggingasamstæðu sem hefur miðlæga áhættustýringu. Áhættustýring telst miðlæg þegar gjaldþolsstaða dótturfélags í samstæðu er metin með móðurfélaginu eða önnur skilyrði eru fyrir hendi þar sem dótturfélagið er metið með móðurfélaginu.
Í þriðja lagi eru í frumvarpinu ákvæði um eftirlit með samþjöppun áhættu í vátryggingasamstæðu, eftirlit með viðskiptum innan vátryggingasamstæðu og eftirlit með stjórnkerfi í vátryggingasamstæðu.
Í fjórða lagi er sérstakur kafli um eftirlitsaðgerðir Fjármálaeftirlitsins þegar það er eftirlitsstjórnvald samstæðu. Þá safnar Fjármálaeftirlitið upplýsingum og miðlar þeim, metur hvort vátryggingasamstæðan uppfylli ákvæði um gjaldþol, samþjöppun áhættu og viðskipti innan samstæðunnar. Fjármálaeftirlitið metur einnig stjórnarhætti vátryggingasamstæðu og hvort stjórn og forstjóri fullnægi kröfum laga um vátryggingastarfsemi. Síðan skipuleggur það og samræmir eftirlitsaðgerðir. Til að auðvelda eftirlit og samstarf með öðrum eftirlitsstjórnvöldum skal vera samstarfshópur eftirlitsstjórnvalda undir formennsku Fjármálaeftirlitsins. Samstarfshópur eftirlitsstjórnvalda á að starfa samkvæmt fyrirframgerðu samkomulagi. Ef Fjármálaeftirlitið fær ekki upplýsingar vegna fjárhagslegra erfiðleika vátryggingasamstæðu getur það leitað til Evrópsku vátrygginga- og lífeyrissjóðaeftirlitsstofnunarinnar (EIOPA) og/eða Eftirlitsstofnunar EFTA (ESA) og fengið aðstoð. Fjármálaeftirlitinu ber að hafa samráð við eftirlitsstjórnvöld annarra aðildarríkja í vátryggingasamstæðu ef ákvörðun telst mikilvæg fyrir eftirlit þeirra.
Í fimmta lagi eru ákvæði um að birta skuli opinberlega skýrslu um gjaldþol og fjárhagslega stöðu vátryggingasamstæðu og upplýsingar um uppbyggingu, stjórnarhætti og stjórnkerfi hennar.
Að lokum eru ákvæði vegna ríkja utan aðildarríkja. Í þeim tilvikum er mikilvægt að sannreyna hvort viðkomandi vátryggingafélag er undir eftirliti sem er jafngilt eftirliti samkvæmt frumvarpinu. Þegar Fjármálaeftirlitið er eftirlitsstjórnvald samstæðu tekur það ákvörðun um hvort eftirlitið sé jafngilt. Ef eftirlitið telst ekki jafngilt er hægt að beita öðrum aðferðum sem tryggja viðeigandi eftirlit. Áður en ákvörðun um jafngildi er tekin ráðfærir Fjármálaeftirlitið sig við viðeigandi eftirlitsstjórnvöld.
4. Samræmi við stjórnarskrá og alþjóðlegar skuldbindingar.
Með frumvarpinu eru tekin upp í lög hér á landi ákvæði tilskipunar 2009/138/EB, um stofnun og rekstur fyrirtækja á sviði vátrygginga og endurtrygginga, sem tekin var upp í EES-samninginn með ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar nr. 78/2011, frá 1. júlí 2011, sem birt var í EES-viðbæti við Stjórnartíðindi Evrópusambandsins nr. 54. Einnig eru tekin upp ákvæði tilskipunar 2014/51/ESB sem breytti tilskipun 2009/138/EB.
Efni frumvarpsins gefur ekki tilefni til að ætla að það stangist á við stjórnarskrá eða alþjóðlegar skuldbindingar.
5. Samráð.
Frumvarpið er samið af starfshópi með fulltrúum frá fjármála- og efnahagsráðuneytinu, Fjármálaeftirlitinu, Samtökum fjármálafyrirtækja og Félagi íslenskra tryggingastærðfræðinga. Fulltrúar helstu hagsmunaaðila komu því að semja frumvarpið. Hugað var að því að í starfshópnum væru hagsmunaaðilar á vátryggingamarkaði þar sem frumvarpið snertir fyrst og fremst vátryggingafélög, neytendur á vátryggingamarkaði og Fjármálaeftirlitið.
6. Mat á áhrifum.
Hingað til hafa ekki verið sérstök lög um vátryggingasamstæður og er því um nýmæli að ræða í íslenskri löggjöf. Í eldri lögum um vátryggingastarfsemi, nr. 56/2010, voru ýmis ákvæði um vátryggingasamstæður, án þess að um sérstakan kafla væri að ræða. Reglur Fjármálaeftirlitsins nr. 334/2013, um útreikning á aðlöguðu gjaldþoli vátryggingafélaga, innihalda ýmis ákvæði sem eru sambærileg þeim sem snúa að mati á gjaldþolsstöðu vátryggingasamstæðu í þessu frumvarpi. Reglurnar munu falla úr gildi við samþykkt þessa frumvarps. Frumvarp þetta er um vátryggingasamstæður en ný lög voru sett um starfsemi vátryggingafélaga með lögum nr. 100/2016, um vátryggingastarfsemi. Það er því komin í gildi ný heildarlöggjöf um einstök vátryggingafélög og starfsemi þeirra og ákvæði þessa frumvarps taka að miklu leyti mið af henni. Þar sem þessu frumvarpi sleppir er byggt á ákvæðum laga um vátryggingastarfsemi vegna einstakra vátryggingafélaga í vátryggingasamstæðu.
Í frumvarpinu eru ítarleg ákvæði um uppbyggingu vátryggingasamstæðna og skilgreint hvenær um er að ræða vátryggingasamstæðu. Auk þess eru ítarleg ákvæði um hvernig gjaldþolsstaða vátryggingasamstæðna er metin og eftirlit með því auk ákvæða um eftirlitsaðgerðir Fjármálaeftirlitsins. Umgjörð vátryggingasamstæðna og eftirlit með þeim verður í fastari skorðum verði frumvarp þetta að lögum og gera má ráð fyrir að það hafi jákvæð áhrif á fjármálamarkaðinn og skapi meira traust. Helstu áhrif frumvarpsins eru því aukin neytendavernd og minni hætta á óstöðugleika á fjármálamarkaði.
Fjármálaeftirlitið mun leggja aukna áherslu á eftirlit með vátryggingasamstæðum, sérstaklega hvernig gjaldþolsstaða þeirra er metin, en ekki er gert ráð fyrir því að það hafi í för með sér mikinn viðbótarkostnað. Áhrifin verða væntanlega þau að breytingar verða á störfum starfsmanna og tilfærsla ásamt auknu samstarfi við eftirlitsstjórnvöld á Evrópska efnahagssvæðinu. Gera má ráð fyrir meiri þjálfun starfsmanna og að fleiri starfsmenn muni koma að eftirlitinu. Þegar frumvarpið er lagt fram eru ekki starfandi hér á landi þannig vátryggingasamstæður að Fjármálaeftirlitið þurfi að vera hluti af samstarfshópi eftirlitsstjórnvalda en breytingar á þeirri stöðu gætu kallað á aukinn starfsmannafjölda hjá því.
Áhrif frumvarpsins á vátryggingafélög og vátryggingasamstæður ættu ekki að verða mikil. Nú þegar starfa vátryggingafélög samkvæmt lögum um vátryggingastarfsemi og ber vátryggingafélögum í vátryggingasamstæðum að fara að þeim. Öll vátryggingafélög hér á landi eru hluti af vátryggingasamstæðu, þ.e. almennu vátryggingafélögin eiga líftryggingafélag sem dótturfélag, og frumvarpið er þar af leiðandi mikilvægt þótt þessar vátryggingasamstæður séu einfaldar.
Ávinningur af frumvarpinu er helst sá að það er til þess fallið að styrkja fjármálamarkaðinn. Traust neytenda ætti að aukast með meira og betra regluverki og slíkur ávinningur vegur upp á móti þeim viðbótarkostnaði sem kann að falla á stjórnvöld, fjármálamarkaðinn og aðra hagsmunaaðila vegna frumvarpsins.
Hvorki er gert ráð fyrir að þær breytingar sem í frumvarpinu felast muni hafa teljandi áhrif á skatttekjur ríkissjóðs af vátryggingasamstæðum né á rekstrargjöld í þessum málaflokki. Verði frumvarpið óbreytt að lögum verður ekki séð að það muni hafa áhrif á afkomu ríkissjóðs.
Um einstakar greinar frumvarpsins.
Um 1. gr.
Um 2. gr.
Um 3. gr.
Um 4. gr.
Um 5. gr.
Um 6. gr.
Um 7. gr.
Um 8. gr.
Um 9. gr.
Um 10. gr.
Um 11. gr.
Um 12. gr.
Um 13. gr.
Um 14. gr.
Um 15. gr.
Um 16. gr.
Um 17. gr.
Um 18. gr.
Um 19. gr.
Um 20. gr.
Um 21. gr.
Um 22. gr.
Um 23. gr.
Um 24. gr.
Um 25. gr.
Um 26. gr.
Um 27. gr.
Um 28. gr.
Um 29. gr.
Um 30. gr.
Um 31. gr.
Um 32. gr.
Um 33. gr.
Um 34. gr.
Um 35. gr.
Um 36. gr.
Um 37. gr.
Um 38. gr.
Um 39. gr.
Um 40. gr.
Um 41. gr.
Um 42. gr.
Um 43. gr.
Um 44. gr.
Um 45. gr.
Um 46. gr.
Um 47. gr.
Um 48. gr.
Um 49. gr.
Um 50. gr.
Um 51.–53. gr.
Um 54. gr.
Um 55. og 56. gr.
1 Directive 2009/138/EC of the European Parliament and of the Council of 25 November 2009 on the taking-up and pursuit of the business of Insurance and Reinsurance.
2 Directive 2014/51/EU of the European Parliament and of the Council of 16 April 2014 amending Directives 2003/71/EC and 2009/138/EC and Regulations (EC) No 1060/2009, (EU) No 1094/2010 and (EU) No 1095/2010 in respect of the powers of the European Supervisory Authority (European Insurance and Occupational Pensions Authority) and the European Supervisory Authority (European Securities and Markets Authority).
