störf þingsins.

Virðulegi forseti. Ég tek áskorun hv. þm. Brynjars Níelssonar um að tala hér um það sem betur má fara. Við höfum verið að ræða fjármálaáætlun ríkisstjórnarinnar næstu fimm árin. Þar eru nokkur atriði sem valdið hafa sérstökum og miklum vonbrigðum og ætla ég að nefna nokkur. Í fyrsta lagi lækkun bankaskattsins. Í öðru lagi áframhaldandi skattlagningu lágtekjufólks. Í þriðja lagi algeran skort á stefnu í samgöngumálum.

Lækkun bankaskattsins. Verið að lækka skatta á banka um rúm 62%. Ríkið afsalar sér með því tekjum upp á nær 6 milljarða á ári. Á sama tíma er ekkert gert fyrir láglaunafólk og ekkert fyrir vegakerfið. Hverjir eiga bankana? Hverjum kemur þetta til góða? Ríkið á mest af bönkunum, en hverjir eiga það sem eftir stendur? Það eru óþekktir eigendur vogunarsjóða. Verið er að lækka skatta á óþekkta alþjóðlega stórgróðaauðjöfra. En það á ekki að lækka skatta á tekjuminnsta fólkið, elli- og örorkulífeyrisþega eða láglaunafólk sem greiðir skatt af tekjum sem enginn getur lifað af.

Ekki er verið að bjarga vegakerfinu sem er að molna niður á vakt Framsóknar og Sjálfstæðisflokks. Átakið, sem svo er kallað, næstu fimm árin samsvarar 6% af þeim verkefnum sem blasa við í samgöngumálum — 6%. Það er átakið.