150. löggjafarþing — 95. fundur,  30. apr. 2020.

breyting á ýmsum lögum á sviði sjávarútvegs, fiskeldis, lax- og silungsveiði vegna einföldunar regluverks og stjórnsýslu.

713. mál
[16:02]
Horfa

Þorsteinn Sæmundsson (M) (andsvar):

Herra forseti. Um margt er þetta hið athyglisverðasta mál og ýmis eldgömul lög sem ekki eiga við lengur eru hreinsuð út. Mig langar hins vegar að spyrja ráðherrann um það sem er ekki í frumvarpinu. Hvers vegna er ekki tekið á þeim mistökum sem Alþingi gerði hér fyrir ekki svo löngu, að hafa sambærilegar reglur um slysasleppingar fyrir landeldi og sjóeldi?

Það vill svo til, herra forseti, að ég var staddur suður í Grindavík fyrir nokkrum mánuðum að skoða þar fiskeldi sem nota bene er búið að bíða í eitt og hálft ár eftir að fá leyfi til að stækka sig vegna þess að viðkomandi stofnanir, sem eru þrjár, taka sér óratíma til að afgreiða leyfin. Ég varð vitni að slysasleppingu þar, bleikja ein vildi fara á fund frelsisins, hoppaði fyrir borð og lenti í hrauninu. Þarna eru 7 km í sjó en þessu fyrirtæki er gert að hafa sömu varnir uppi við slysasleppingu eins og sjókvíaeldi. Mér skildist á forstöðumönnum að þetta væri peningalega íþyngjandi.

Annað mál sem ég sakna líka og sé ekki hér varðar smærra eldi, eins og maður segir. Frumkvöðull einn norður í landi er búinn að standa í stappi vegna þess að honum er gert að greiða fyrir leyfi til að vera með nokkrar bleikjur í tjörn við bú sitt, greiða leyfi álíka og Arnarlax.

Hvers vegna gera menn sér ekki að markmiði að reyna að leysa svona mál, sem er einfalt að gera, og einfalda öllum lífið?