kyrrsetning, lögbann o.fl.
Virðulegur forseti. Ég þakka hæstv. ráðherra fyrir svarið en vil ítreka að það sem mér fannst svo sláandi við málið Glitnir HoldCo gegn Stundinni, var málsmeðferð sýslumanns, sem viðurkenndi á opnum fundi stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar að hann kannaðist ekki einu sinni við þau grundvallarhugtök sem við notum til að meta hvort skerðing á tjáningarfrelsi sé réttlætanleg. Í máli sem þessu, sem er í aðdraganda kosninga og er mikilvæg umfjöllun sem varðar almenning: hvers vegna var lögbannsbeiðninni ekki einfaldlega hafnað, vegna þess að hún var ekki nauðsynleg í lýðræðissamfélagi, vegna þess að hún uppfyllti ekki meðalhóf, vegna þess að þetta var óréttmætt inngrip í tjáningarfrelsi og fjölmiðlafrelsi? Þekkingunni um þessi grundvallarréttindi í lýðræðislegu þjóðfélagi var einfaldlega ekki fyrir að fara hjá sýslumanninum á höfuðborgarsvæðinu. Hann kannaðist varla við tjáningarfrelsið, og það átti reyndar við um fleiri á þessum fundi. Sumir stormuðu meira út af því að þeir voru svo fúlir yfir tjáningarfrelsinu.
En ég velti fyrir mér, virðulegi forseti, hvort það sé ekki rétt að matsvaldið — hvort það sé nauðsynlegt í lýðræðislegu þjóðfélagi að setja á lögbann, sem kann að taka tvo daga, fimm daga, tvær vikur. Það er skerðing, það er takmörkun á tjáningarfrelsi. Hún getur verið óréttmæt þótt málið fari kannski einhvern tímann fyrir dómstóla. En þá er skaðinn skeður. Stjórnvaldið sem tekur þá ákvörðun að setja á lögbann hlýtur að þurfa að vera í stakk búið til þess að meta hvort það sé réttmætt að gera það, sér í lagi í aðdraganda kosninga, hvort sem það er til bráðabirgða eða ekki. Þurfum við ekki að hafa skýrari heimildir til að meta hvort réttmætt sé að leggja á lögbann á fyrsta stjórnsýslustigi? Og þarf ekki að fræða sýslumanninum á höfuðborgarsvæðinu aðeins?
