Fátækt og samfélagslegur kostnaður, munnleg skýrsla forsætisráðherra.

Herra forseti. Ég þakka aftur andsvarið. Já, ég og hv. þingmaður erum ekki alveg jafn sammála þegar kemur að skólamáltíðum. Ég hef reyndar talað fyrir fríum hafragraut á morgnana og ég man að við skoðuðum það í mínu sveitarfélagi eftir hrun, það var góð reynsla af því víða. En ég segi bara: Skólarnir og kennararnir okkar eru svo mikið kraftaverkafólk, það er svo auðvelt að sjá hvar skortur er og það er svo auðvelt að laga það bara niður á gólfinu þannig að það þarf ekki að rukka alla um máltíð þó að þeir séu ekki skráðir í mat, þannig sé hægt að bregðast við. En það er kannski ekki stærsta málið hérna og tek undir með hv. þingmanni: Frístundir og íþrótta- og tómstundastarf er alveg ofboðslega mikilvægt og maður heyrir að sérfræðingar tala meira um að það eigi að vera hluti af heildinni, hluti af skólakerfinu líka. Ég var í rauninni hálfsjokkeruð þegar ég í kjördæmavikunni var að heimsækja íþróttafélög og þau voru einmitt að benda á það að börn sem kannski búa við einhvers konar fötlun eða hegðunarvandamál eða börn af erlendu bergi brotin sem tala enga íslensku eru kannski að fá mikinn stuðning allan daginn í skólanum, en svo er bara: Jæja, nú er fótboltaæfing, einn þjálfari með 50 krakka, þú bara reddar þessu. Þarna hljótum við auðvitað að þurfa að stíga inn með einhverjum aðgerðum (Forseti hringir.) og styðja íþróttafélögin okkar áfram í að sinna því frábæra starfi sem þau eru að gera og ofboðslega mikilvægu forvarnastarfi.