14.04.1977
Neðri deild: 65. fundur, 98. löggjafarþing.
Sjá dálk 3111 í B-deild Alþingistíðinda. (2275)

Umræður utan dagskrár

Jónas Árnason:

Herra forseti. Það var að mín­um dómi næsta söguleg ræða sem hv. þm. Ing­ólfur Jónsson flutti hér áðan.

Þegar hann gefur skýringu á því, að álit Heil­brigðiseftirlitsins varðandi Grundar­tangaverk­smiðjuna er ekki lagt fyrir á þann hátt sem eðlilegur hlýtur að teljast, þá vitnar hann í mann sem hann hefur talað við í síma. Og maður þessi á að hafa sagt: „Það væri hægt að mis­nota þetta plagg, slíta ýmislegt úr samhengi, og það væri málinu ekki til bóta.“

Ég bendi mönnum á að þessi rök mætti nota varðandi hvaða mál sem væri. Það væri hægt að neita þm. um nauðsynleg plögg í hvaða máli sem væri, ef við ættum að viðurkenna þetta sem rök. Það væri ekki óhætt að sýna þingmönnum nein mikilvæg plögg, vegna þess að þeir gætu misnotað þau!

Ég hef sjaldan heyrt fáránlegri yfirlýsingu úr þessum ræðustól, mjög sjaldan, guð sé lof.

Ég tek undir það sem hér hefur verið sagt, að hér er um að ræða hið argasta hneyksli. Fram­koma meiri hl. iðnn. er fyrir neðan allar hellur. Það liggur hér fyrir, það er yfirlýsing frá for­manni iðnn., að enginn iðnaðarnefndarmanna nema hv. þm. Sigurður Magnússon fer fram á að fá að sjá álit Heilbrigðiseftirlitsins. Enginn þeirra kærði sig um það, allir tilbúnir að skrifa undir án þess að athuga þetta mikilvæga atriði. Einn þeirra skilst mér að hafi skrifað undir, Þórarinn Þórarinsson hv. þm., fyrir alllöngu, áður en hann skrapp til útlanda. Mér þykir verst að formaður þingflokks Framsfl. Þórarinn Þórarins­son skuli ekki vera hér staddur til þess að gera grein fyrir þessari afstöðu. (Gripið fram í.) Nú já, þarna er hann. Ég vænti þess að hv. þm. geri grein fyrir þessari afstöðu sinni og reyni að bera af sér eitthvað af þessu.

Greinilegt er að eins og oft vill verða í mál­um af þessu tagi, þá er allt í einu einhver svipa á lofti sem rekur menn áfram miskunnarlaust, hvað sem það kostar, virðingu Alþ. má það einn­ig kosta. Ég man eftir því fyrir tveim árum, þegar frv. sem snerti samstarfið við Union Carbide um sams konar verksmiðju á Grundar­tanga var hér til endanlegrar afgreiðslu, þá voru vinnubrögðin mjög svipuð, þá var líka svipa á lofti, þá var málið keyrt áfram. Og ástæðan til þess að svo hart var keyrt á Alþingi íslendinga, — menn fengu ekki einu sinni að skreppa í há­degismat, — hún var sú, að forstjórar frá Union Carbide vorn búnir að panta sér far frá New York hingað upp til Íslands til þess að skrifa undir samninginn. Til þess að forstjórar Union Carbide þyrftu ekki að afpanta farseðlana frá New York til Revkjavíkur, þá var virðing Al­þingis íslendinga látin sæta þessari meðferð. Enn er verið að endurtaka þennan ljóta leik.

„Það eru ekki nema tvö eintök af álitinu,“ segir hv. þm. Ingólfur Jónsson. „Það tekur tíma að prenta þetta.“ Hefur hv. þm ekki heyrt um þá tækni sem nefnist ljósritun? Ef maður þarf að fá ljósritað eitthver plögg hér á Alþingi, þá þarf maður ekki annað en að fara hér til eins starfsmannsins og innan stundar er hann búinn að ljósrita þetta í svo og svo mörgum eintök­um. Og það plagg, sem hér um ræðir, er svo þýðingarmikið að það á ekki að afgreiða þetta mál fyrr en hver einasti þm. er búinn að kynna sér það, ekki aðeins iðnaðarnefndarmenn.

Þá er það hlutur hæstv. forseta í þessu máli. Ég var að vona það, eftir að ég hafði kvatt mér hljóðs, þá mundu viðbrögð hans við nánari at­hugun verða á þá leið að maður teldi sig ekki þurfa að koma hér upp í ræðustólinn að þessu sinni, hann mundi sjá að sér, hann mundi verða við þeim tilmælum að fresta málinu í staðinn fyrir að stunda hér þrætubókarlist, vitna í þing­sköp til stuðnings þeirri afstöðu sinni að verða ekki við þessum tilmælum, þessum sjálfsögðu tilmælum. Hæstv. forseti sagði hér áðan, að þetta og hitt hafi verið mönnum kunnugt þegar í gær, m. a. það, að hann mundi sitja hér í forsetastóli. Ég heyrði það hvergi tilkynnt á Alþ. í gær, að sá maður, sem nú situr í forsetastóli, mundi sitja þar í dag. En mér skilst að samkv. þessari at­hugasemd hans hafi mönnum borið að snúa sér til hans í gær með beiðni um frestun.

Ég vil vara hæstv. forseta við. Ég vil benda honum á það, að ef hann verður ekki við þess­um tilmælum eftir þær upplýsingar sem nú liggja fyrir, þá gerist hann sekur um meiri háttar hneyksli í krafti forsetavalds síns.