Rannveig Guðmundsdóttir:
Virðulegi forseti. Ég tel mjög jákvætt og sjálfsagt að Alþingi álykti að veita ríkisstjórninni heimild til að fullgilda þessa samþykkt fyrir Íslands hönd, enda má segja að samþykktin sé í samræmi við lög um málefni fatlaðra frá 1983. Markmið þeirra laga er að tryggja fötluðum jafnrétti og sambærileg lífskjör við aðra þjóðfélagsþegna og skapa þeim skilyrði til að lifa eðlilegu lífi og hasla sér völl í samfélaginu þar sem þeim vegnar best. Mikið hefur líka áunnist í þessum málum á liðnum árum. M.a. hefur vernduðum vinnustöðum fjölgað mjög á landinu og a.m.k. í stærri sveitarfélögum hefur verið lögð áhersla á atvinnuleit fatlaðra.
Nú er það svo að ef ná á markmiðum endurhæfingar þurfa atvinnuúrræði að vera til staðar þegar henni er lokið og þess vegna er atvinnuleit svo mikilvæg.
Málefni fatlaðra eru málaflokkur þar sem frumkvæði heimamanna hefur fram að þessu haft mikla þýðingu þrátt fyrir að yfirstjórn mála hafi verið hjá svæðisstjórn. Þannig hefur atvinnuleit fatlaðra víða verið í höndum heimamanna og þeir við stjórnvölinn á vernduðum vinnustöðum. Á þeirra vegum hefur verið unnið að stefnumörkun fyrir vinnustaðina og lagðar línur um endurhæfingarþátt og hlutfall þeirra sem slíka vinnustaði sækja, en ljóst er að muni ekki fara út á vinnumarkaðinn. Með breyttri verkaskiptingu verða þessi mál nú alfarið í höndum svæðisstjórna sem eru undir miklum þrýstingi vegna vistunar, dagvistunar og athafnaúrræða yfirleitt fyrir fatlaða. Og þá er ákaflega mikilvægt að þeir sem taka við verkefnunum nýti sér vel reynslu þeirra sem séð hafa um þessi mál. Ekki þarf að fjölyrða um hve dýrmætt það er þegar starfsmaður sem sér um atvinnuleit hefur myndað góð sambönd úti í atvinnulífinu og hvaða þýðingu það getur haft fyrir þann sem notið hefur endurhæfingar og er tilbúinn að reyna fyrir sér á almennum vinnumarkaði.
Ef flytja á þessa þætti inn á viðkomandi svæðisskrifstofur og e.t.v. í hendur nýrra starfsmanna er mjög nauðsynlegt að hafa sem allra mest samráð við þá aðila sem hafa haft með þessi mál að gera hjá sveitarfélögunum.
Ég legg mikla áherslu á að sú reynsla sem fengist hefur í þessum málum nýtist sem best og að breytingar sem gerðar verða hafi sem minnsta röskun í för með sér.
Mér fannst ástæða til að koma með þessa ábendingu nú við umfjöllun þessa þýðingarmikla máls sem starfsendurhæfing og atvinnumál fatlaðra er og hvet þá þingmenn sem hafa tengsl við þennan málaflokk heima í héraði að beita sér fyrir að þessar breytingar verði sem mýkstar.
Ég treysti félmrh. ákaflega vel til að gera sitt til að sem mest samráð og samvinna verði við tilflutning þessara verkefna en tel að lausnin felist ekki beint í tilskipun ofan frá heldur góðri umfjöllun allra hlutaðeigandi um markmið og leiðir.