Flm. (Jón Sæmundur Sigurjónsson):
    Virðulegi forseti. Ég flyt hér till. til þál. um skráningarkerfi bifreiða sem hljóðar svo:
    ,,Alþingi ályktar að fela ríkisstjórninni að sjá um að þjónusta við skráningu bifreiða verði aukin þannig að hinir gömlu einkennisbókstafir skráningarsvæða verði innleiddir að nýju án þess að afnema kosti hins nýja fastnúmerakerfis.``
    Þetta er ekki fyrsta tillagan sem er þessa eðlis á þessu þingi. Það hafa verið fluttar tvær aðrar tillögur svipaðs eðlis af hv. 1. þm. Suðurl. Árna Johnsen og 1. þm. Norðurl. v. Páli Péturssyni.
    Víða um land má heyra raddir fólks sem saknar gömlu staðarmerkinganna í skráningarkerfi bifreiða. Menn vilja gjarnan bera þau kennsl á vegfarandann að vita hvaðan hann kemur. Það má vera að hér sé fyrst og fremst um tilfinningalegar ástæður að ræða en hiklaust má finna margar þarfar ástæður fyrir því að bifreiðar verði aftur skráðar eftir svæðum.
    Nú eru vissulega margir góðir kostir því samfara að hafa föst skráningarnúmer bifreiða og er óþarfi að telja þá upp. Það er heldur ekki lagt til að það kerfi verði lagt niður, þvert á móti. Í fyrrgreindum tillögum sem fluttar hafa verið hefur það hins vegar verið lagt til. Í greinargerð með tillögu hv. 1. þm. Suðurl. Árna Johnsens segir að hið gamla skráningarkerfi bifreiða, sem var af lagt með núgildandi kerfi, hafi verið fyrirkomulag sem
hafi áunnið sér sess í íslensku þjóðlífi á persónulegum grunni. Bæði miðaði gamla kerfið við staðarmerkingu að ákveðnu marki og bíleigendur áttu sitt númer svo lengi sem þeir vildu. Þetta fyrirkomulag gerði bílaflota landsmanna persónulegri því að menn sáu á bílnúmerum líkur fyrir því hver væri á ferð í bílnum. Þetta eru mjög svipaðar röksemdir og ég hef fært fyrir þeirri þáltill. sem ég flyt hér.
    Það segir enn fremur að tillagan um einkarétt og íslensk sérkenni á skráningarkerfi bifreiða miði að því að þó bókhaldsleg skráning núverandi kerfis verði við lýði áfram geti bíleigendur, ef þeir vilja greiða fyrir þá þjónustu, keypt sér fast númer með staðarmerkingu og númer í stíl við gamla kerfið, t.d. við nafnskráningu. Það segir að gamla númerakerfið sé persónulegt og auka þurfi þjónustu til þess að hjálpa mönnum að halda slíku við. Í Bandaríkjunum og Svíþjóð geti menn notið slíkrar þjónustu ef þeir vilja kaupa hana. Flm. sagði líka að hlaupið hafi verið allharkalega í breytingar til núverandi kerfis og full ástæða sé til þess að bjóða þar upp á meiri möguleika í stíl við hefðir íslensks samfélags.
    Svipuð rök notar hv. 1. þm. Norðurl. v. í greinargerð með sinni tillögu þar sem segir að mörgum bifreiðaeigendum sé eftirsjá að gamla númerakerfinu, enda sé það gleggra og þjóðlegra en hin erlenda eftiröpun.
    Ég get nú ekki tekið undir það að það sé endilega þjóðlegra því að ég þekki mörg skráningarkerfi í öðrum löndum sem eru mjög svipuð og hið gamla númerakerfi sem við Íslendingar höfðum. Þannig að

séu þau þjóðleg og okkar þjóðleg þá má a.m.k. segja að þau séu öllsömul alþjóðleg því að a.m.k. eru þau mjög svipuð.
    Báðar þessar tillögur sem ég minntist á, frá hv. þm. Árna Johnsen og Páli Péturssyni, miða að því að taka aftur upp gamla kerfið. Ég sagði áðan að sú tillaga sem ég flyt miði ekki að því heldur þvert á móti. Ég hef bent á að á hinum nýju fastnúmerum bifreiða er fyrsta sætið autt. Það er ætlað fyrir skjaldarmerki. Þá koma tveir bókstafir og síðan þrír tölustafir, t.d. BC-123. En tilfellið er að þetta auða fyrsta sæti er langsjaldnast notað af nokkrum bifreiðaeiganda þannig að flestir vegfarendur sjá aðeins eyðuna. Á örfáum bifreiðum sést eitthvert lítið merki sem varla má greina hvað er. Þar er þá um að ræða viðkomandi skjaldarmerki.
    Samkvæmt þeirri hugmynd sem ég hef hér lagt til væri auða sætið notað fyrir einkennisbókstaf svæðis sem við þekkjum frá gömlu skráningarnúmerunum. T.d. fyrir bifreið frá Akureyri, með númerið sem ég minntist á hér áðan, BC-123, væri fyrsta sætið notað fyrir einkennisstafinn A sem væri fyrir Akureyrarsvæðið. Númerið yrði þá ABC-123, þ.e. þrír bókstafir og þrír tölustafir, þar sem fyrsti bókstafurinn sýndi ávallt af hvaða svæði bifreiðin kæmi. Einkennisbókstafinn mætti líma á númersplötuna líkt og gert er með skoðunarmerkið í dag. Ef bifreið er seld á milli skráningarsvæða heldur hún fasta númerinu en límmerkið gamla er rifið af og annað sett í staðinn með hinum nýja einkennisbókstaf. Ef bifreiðin frá Akureyri, ABC-123, er t.d. seld til Reykjavíkur yrði nýja númerið RBC-123.
    Þetta fyrirkomulag er til þess fallið, að mínu áliti, að sameina kosti hins gamla og hins nýja skráningarkerfis bifreiða og miðar því ekki að því, eins og tillögur þær sem ég minntist hér á áðan frá hv. þm. Árna Johnsen annars vegar og Páli Péturssyni hins vegar, að leggja niður hið nýja kerfi og taka aftur upp hið gamla, heldur, eins og ég sagði, að sameina kosti beggja kerfa.
    Ég legg til að að lokinni þessari umræðu verði málinu vísað til síðari umr. og til allshn.