Ingi Björn Albertsson :
Hæstv. forseti. Ég vil í upphafi máls míns fagna þeim skyndilega áhuga sem fram kemur hjá kvenfólki og karlmönnum á þingi varðandi íþróttir almennt. Ég hef ekki orðið mjög var við þennan áhuga fyrr. En ég fagna honum.
Á undanförnum árum hef ég mælt fyrir tillögum til eflingar íþróttum í landinu, til eflingar Íþróttasjóði, til aukinna fjárframlaga af hálfu ríkisins en mér hefur ekki þótt stuðningurinn mikill úr röðum kvenna á þingi eða karla. Ég hlýt því að fagna því að fólk sé að vakna upp af værum draumi því að auðvitað er það heila málið að fjárveitingar til íþrótta í landinu eru skammarlega lágar, þær eru nánast engar. Þær skipta í sjálfu sér íþróttir í landinu nánast engu máli. Þær tekjur sem íþróttafélögin eru rekin fyrir eru sjálfsaflatekjur þeirra sjálfra. Það er heila málið. Ríkið veitir ekki fjármunum í íþróttahreyfinguna nema í sára litlum mæli.
Ég hefði viljað sjá þennan áhuga þegar hér var barátta fyrir því að halda lífi í Íþróttasjóðnum. Enginn af þeim sem hefur talað tók þátt í þeirri baráttu. Nú blossar upp skyndilegur áhugi og 1. flm. talar eins og skilja mætti að hún væri fastagestur á knattspyrnuleikjum kvenna. Ég verð að segja að ég hef fylgst vel og mikið með knattspyrnu kvenna, hef m.a. þjálfað meistaraflokk kvenna í knattspyrnu og fer mikið að horfa á þá leiki. Ég hef ekki orðið var við 1. flm. frv. á þeim leikjum. Hins vegar tek ég undir að það eru geysilegar framfarir í kvennaknattspyrnu. ( SJS: Heldurðu ekki með Val?) Nei, það er kannski vandamál þeirra sem grípa fram í að þeir fylgjast bara með einu liði. Ég fylgist með íþróttinni í heild sinni. Það er ekki bara Valur þó að Valur sé að sjálfsögðu frábært félag, ég horfi líka á leiki annarra liða.
Það er hins vegar fagnaðarefni að framfarir í knattspyrnu kvenna eru miklar og ég tek undir það. Ég sá þennan leik sem hefur verið vitnað til sem fram fór í Kína í kvennaknattspyrnu, landsleik sem var sérdeilis góður og það var í rauninni ekki hægt að
sjá, þegar vélarnar voru ekki í fókus, hvort þarna var kvenfólk eða karlmenn að leika knattspyrnu. Það dregur verulega saman og getan eykst með degi hverjum degi sem betur fer. Ég var til að mynda síðast í hádeginu í dag, svo ég tali aðeins meira um áhuga minn á kvennaknattspyrnu, að horfa á æfingaleik í matartímanum mínum milli liðs Hattar og Vals í kvennaknattspyrnu. Ég held að ég viti vel hvað ég er að tala um þegar ég tala um kvennaknattspyrnu.
Hins vegar má fólk ekki gleyma því að þær tekjur og þeir fjármunir sem íþróttafélögin eru rekin fyrir eru, eins og ég sagði áður, sjálfsaflatekjur. Tekjurnar koma fyrst og fremst inn í dag í keppnisgreinum karla. Í því félagi sem ég er í og hef alltaf verið í nánast undantekningarlaust eru það karlaíþróttirnar sem afla teknanna. Það er bara staðreynd að áhorf og áhugi er meiri á karlaíþróttum en kvennaíþróttum, alla vega í boltaíþróttum. Þannig er það í dag. Auðvitað getum við unnið að því að breyta því og efla áhugann fyrir kvennaíþróttum. Þessi mikli áhugi veldur því að fólk kemur til þess að horfa á leikina og þar með skapast tekjur fyrir félögin. Það þýðir líka að fyrirtækin vilja auglýsa hjá þeim félögum sem einhverjir horfa á og stemning er fyrir, þar sem t.d. sjónvarp kemur af og til og þar sem fólk kemur í miklum mæli að horfa á leiki. Þarna skapast tekjur og þær tekjur eru ekki eingöngu notaðar til þess að byggja upp karlagreinarnar í íþróttafélaginu. Féð er notað félaginu til góðs og kvenfólkinu líka. Og ekki trúi ég því að það sé meining flutningsmanna hér að við eigum að skipta tekjunum eftir því hverjir afla þeirra. Eigum við að láta karlagreinarnar fá þá peninga sem þeir afla? Fyndist fólki það jafnrétti? Ef svo færi held ég að kvennadeildirnar væru verr staddar og betur heima setið en af stað farið. Fólk verður aðeins að hugsa málið lengra, ekki bara láta stjórnast af blindri jafnréttisbaráttu.
Það var minnst á það áðan að alls konar fjáröflunarleiðir væru notaðar og að handknattleikslandslið kvenna hefði þurft að standa fyrir fjáröflun, ég held að það hafi verið á Hótel Íslandi þar sem mín budda tók aðeins þátt í þeirri fjáröflun. Þetta er bara algilt og ekkert sérstaklega tengt kvennaíþróttum. Við sjáum það af og til í sjónvarpi að fjáröflunarherferðir ýmiss konar eru í gangi. Síðast voru einverjir, ég man ekki hverjir, á hlaupahjóli að afla tekna þótt það væri ekki íþróttadeild. En það eru alls konar uppákomur, maraþonknattspyrna, maraþonhandbolti, maraþonsund, maraþon þetta og hitt. Og svo eru áheit í gangi. Þetta er alls ekki tengt kyni, hvort það er kvennadeild eða karladeild.
Ég get upplýst það líka að ég er nýkominn frá Færeyjum þar sem ég var með fyrstudeildarlið Vals í knattspyrnu. Það er meistaraflokkur Vals sem hér er látið í skína að sé dekrað við og allt borgað fyrir. Leikmennirnir borguðu þá ferð alfarið sjálfir og þeir stóðu sjálfir að fjáröflun. Það er sem sagt ekki bara kvenfólkið sem þarf að standa í þessu heldur bæði kynin. Við eigum að horfa á þetta út frá því að reyna að efla íþróttirnar en ekki að skapa togstreitu á milli kvenna og karla.
Ég vil minna á að ég var með tillögu fyrr í vetur um sjóð til styrktar efnilegum ungum íþróttamönnum. Ungir íþróttamenn í mínum huga eru bæði strákar og stelpur. Ég man ekki betur en Kvennalistinn hafi lýst sig mótfallinn þeirri tillögu. Ég man ekki betur. Ég verð að viðurkenna það hér og nú að mér þykir það afar furðulegt í ljósi þess skyndilega áhuga sem fram hefur komið á íþróttum hjá Kvennalistanum. Mér þykir það afar einkennilegt. En ég fagna því ef þær hafa skipt um skoðun og vilja nú veg íþróttanna meiri en áður.
Sú greinargerð sem fylgir þessari till. til þál. er vægast sagt einkennileg að mínu mati. Þar er mikið af fullyrðingum sem ég tel að þurfi að rökstyðja. Séu þær allar réttar erum við auðvitað í slæmum málum. En þarna eru settir fram hlutir og staðhæfingar án rökstuðnings. Það held ég að beri að líta betur á. Auðvitað tek ég undir að það þurfi að efla íþróttaiðkun kvenna. Ég tek undir það að efla íþróttaiðkun allra. Ég hefði helst viljað að þessi tillaga væri um eflingu íþróttaiðkunar Íslendinga. Íslendingar eru bæði konur og karlar og það á ekki að kynjaskipta þeim. Ég vil veg íþróttanna sem mestan en ég vil ekki kynjaskiptingu og fara að blanda jafnréttisbaráttu inn í íþróttahreyfinguna. Ég gæti tekið undir þessa tillögu, jafnvel þótt það stæði íþróttaiðkun kvenna, ef síðasta setningin í tillögunni væri ekki með. Þar segir: ,,Fjárlög ríkisins til íþrótta skulu veitt með það að markmiði að gera íþróttaiðkun kvenna og karla jafnhátt undir höfði.`` Ég tel hættulegt að skipta þessu niður eftir einhverri helmingaskiptareglu. Ég tel að það mundi skaða meira en hitt. Ég óska eftir að hv. þingnefnd sem fær málið til yfirferðar skoði það út frá því sjónarmiði að menn vilji efla íþróttir kvenna og helst Íslendinga allra en ekki að fara út á þessa braut því þá komum við aftur að því hverjir afla teknanna í félögunum og erum að marka þá stefnu að skipta tekjum eftir því hvort kynið aflar þeirra. Þá er betur heima setið en af stað farið.
Því miður er ræðutíminn of stuttur, hæstv. forseti, ég er ekki enn farinn að fjalla um tillöguna sjálfa, eins og hún liggur fyrir, en ég geri það kannski í seinni ræðu minni.